Zdjęcie i opis rodzajów alocazji
Obszar naturalnego siedliska alocazji rozciąga się na tropikalne regiony Azji Południowo-Wschodniej, Nowej Gwinei, części kontynentu australijskiego i Malezję. Do tej pory botanicy mówią o istnieniu ponad siedemdziesięciu niezależnych i na swój sposób unikalnych gatunków alocazji.
Wszystkie rośliny noszące wspólną nazwę rodzajową to byliny zielne z bulwopodobnym kłączem, soczystą mocną łodygą i liśćmi o różnych kształtach i kolorach. I chociaż wszystkie rodzaje alocasii kwitną, tworząc pojedyncze kwiatostany-kolby, to dzięki liściom alocasii uwagę miłośników upraw w pomieszczeniach przyciągnęła. Dziś zarówno miniaturowe, jak i naprawdę gigantyczne rośliny znalazły swoje miejsce we wnętrzach budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej. A w regionach, gdzie klimat na to pozwala, alocazje są wspaniałą ozdobą ogrodów i parków. Na ich podstawie możesz tworzyć wspaniałe kompozycje kwietniki.
Alocasia longiloba
Część powietrzna alocasii składa się z pełzających łodyg i dużych, strzałkowatych liści. Górna strona blaszki liściowej o długości do 30–45 cm jest zielona z niebieskim lub niebieskawym odcieniem. Tył jest fioletowy lub fioletowo-zielony. na takim tle dobrze wyróżniają się potężne srebrzystoszare lub białawe żyłki. Opadające liście alocasia Lowe lub longiloba, jak dziś nazywa się ten gatunek, trzymając się zrozumienia cylindrycznych ogonków liściowych, mają kształt strzałkowato-włóczni.
Ogonki alocasia lowii są koloru brązowego lub zielonego z wyraźnie widocznym ciemnobrązowym wzorem w postaci pasków i pasków.
Kwiatostany alocazji Lowe'a mogą być pojedyncze lub wielokrotne. Na szypułce o długości od 8 do 18 cm tworzą się kolby, owinięte zielonkawymi narzutami. Po zapyleniu dojrzewają w miejscu kwiatostanu prawie kuliste ciemnopomarańczowe jagody o średnicy do 8 mm.
Alocasia sanderiana
Pokazana na zdjęciu alocasia Sandera rozmiarem i wieloma cechami zewnętrznymi przypomina poprzedni widok, ale liście o długości 30–40 cm mają nie tylko kształt strzałkowy, ale są dodatkowo ozdobione dziwacznymi strzępami. Dlatego liście bardziej przypominają starożytną włócznię lub halabardę.
Wśród hodowców kwiatów popularna jest roślina o gęstych, odlanych z metalu liściach, na których wyraźnie widać białe żyłki i takie obrzeża wzdłuż krawędzi. Alocasia Sandera, niegdyś występująca na wyżynach Filipin, jest obecnie uprawą pokojową i inspiruje hodowców do tworzenia interesujących hybryd międzygatunkowych.
Alocasia amazonica
Za przykład takiej pracy hodowlanej można uznać alokazję amazońską, uzyskaną ze skrzyżowania alocazji Lowe'a i alocasii Sandera. Roślina wchłonęła wszystkie najlepsze cechy gatunku rodzicielskiego. Jest zwarty, dekoracyjny, a wysokość, w zależności od odmiany, może sięgać od 40 do 60 cm.
Wydłużone z ostrym końcem i karbowaną krawędzią, gęste liście alocasia Amazonica dorastają do 50 cm długości. Na ciemnej blaszce liściowej, podobnie jak u gatunków rodzicielskich, wyraźnie widoczne są szerokie, białe lub zielonkawe żyłki.
Kwitnienie alocazji pokazane na zdjęciu polega na pojawieniu się 20-centymetrowej wyprostowanej szypułki, na której tworzy się białe lub różowawe ucho o długości od 8 do 10 cm. Kwiatostan pokryty jest dużym zielonkawym kocem, dwukrotnie większym ucha.
Alocasia micholitziana
Ta alocasia ma wysokość 40-50 cm i bardzo dobrze pasuje do każdego wnętrza. Liście alocasia Misholc mają również wiele cech ogólnych w porównaniu z poprzednim gatunkiem. Ma 50 cm długości, bogatą kolorystykę i trójkątny kształt w kształcie włóczni. Pokazane na zdjęciu blaszki liściowe typu alocasia mają ciekawy aksamitny zielony kolor i jasne białe żyłki. To prawda, że w tym przypadku nie ma krawędzi wzdłuż krawędzi.
Ogonki liściowe są wyprostowane lub lekko nachylone, koloru brązowozielonego z czerwonawymi lub brązowymi paskami. Alocasia micholitziana pochodzi z tropikalnych regionów Filipin, co tłumaczy podobieństwo opisywanego gatunku.
Mgławica Alocasia
Alocasia mglista należy również do gatunków wewnętrznych tej niesamowitej rośliny. Największe okazy gatunku alocasia pokazane na zdjęciu osiągną 70 centymetrów wysokości.
Kształt liści tej rośliny jest bardziej zaokrąglony, miękki. A wzór na srebrzystozielonej blaszce liściowej jest wyraźnie rozmyty. Ciemne liliowe lub szare smugi wydają się być ukryte przez mgłę. Długość liścia może dochodzić do 45–50 cm, szerokość jest o połowę mniejsza.
Alocasia acuminata
Wysokość innego rodzaju alocazji, uprawianej jako roślina doniczkowa, osiąga 75 cm. W tej odmianie wyleganie łodyg w miarę wzrostu rośliny ma do 75 cm długości, a zielone liście owalne, w kształcie włóczni, w zależności od wielkości alocazji. rosną od 18 do 60 cm.
W domu, podobnie jak w naturze, alocasia regularnie kwitnie, tworząc małe kwiatostany o długości do 10 cm, ukryte przez gęsty jasnozielony okwiat. Jeśli szypułka nie zostanie pocięta, a roślina jest karmiona, można uzyskać średniej wielkości pomarańczowe jagody zawierające nasiona nadające się do rozmnażania.
Alocasia zebrina
Zdjęcia alocasia zebrin niezmiennie wywołują zdziwienie i zachwyt hodowców kwiatów. Wąskie trójkątne blaszki liściowe tego typu mają kształt strzały i niezwykły kolor. Na jasnozielonym lub oliwkowym tle wyróżniają się nie tylko ciemne żyłki, ale także dziwne wzory, które rozchodzą się po brzegach liścia. Liście mają długość 30–40 cm, ogonki, podobnie jak liście, są pstrokate, wzniesione, do 50 cm wysokości.
W naturze ten typ alocasii można spotkać w górskich lasach Filipin, a rośliny alocasia zebrin coraz częściej stają się ozdobą domów i mieszkań.
Alocasia boyceana
Ten typ alocazji o wysokości do 60 cm, pokazany na zdjęciu, ma niezaprzeczalne podobieństwo do alocasia zebrin, przy podobnych wymiarach i kształcie liści roślina nie ma niepowtarzalnego wzoru i jest pomalowana na piękny jasnozielony kolor.
Alocasia clypeolata
Inny mieszkaniec tropików filipińskich, alocasia clypeolata, ma liście w kształcie owalnego serca, przypominające starożytną tarczę. Blaszki liściowe są dość cienkie, jasnozielone. Na tym tle wyraźnie widoczne są ciemne smugi. Ogonki są wyprostowane lub w niższych warstwach wylegających, długie.
Alocasia fallax
Będący kontynentalnym azjatyckim gatunkiem alokazji, występujący w pokojach i korytarzach z subtropikalnych Himalajów, botanicy są uważani za potencjalnego przodka słynnej alocasia odora. Wysokość tej dużej rośliny może sięgać 2,5 metra. Po odcięciu liścia wydziela się białawy mleczny sok. Ogonki są gęste, grube, do półtora metra długości.
Blaszka liściowa przypomina wiele rodzajów alocazji. Jest zaokrąglony owalny, ze spiczastym końcem. Długość dorosłego liścia może osiągnąć 130 centymetrów. Szypułki powstają w kątach liści, a jednocześnie na roślinie mogą kwitnąć 2-3 kwiatostany.
Alocasia reginula
Mała i bardzo atrakcyjna alocasia reginula jest dobrze znana hodowcom kwiatów z odmiany Even Velvet. Pędy tego gatunku są bardzo małe, ledwie przekraczają 10 cm, mają lekkie, cylindryczne ogonki o 30 cm owalnych lub jajowatych liściach. Blaszka liściowa jest gęsta, często wypukła, ze spiczastym końcem i widocznymi białymi żyłkami. Rośliny sporadycznie kwitną, tworząc krótką, 10-centymetrową szypułkę z kremową kolbą ukrytą w białym lub różowawym okwiacie.
Alocasia reversa
Gatunek Alocasia, który coraz bardziej przyciąga uwagę miłośników tropikalnych roślin. Przyczyną tego zainteresowania są bardzo małe rozmiary i niezwykły wygląd kultury. Srebrzystozielone liście w kształcie strzały bardzo dokładnie imitują grot strzały. Jednocześnie ciemne żyłki odchodzące od krawędzi nadają talerzom szczególnego uroku.
Alocasia melo
Niskie rośliny gruboziarnistej alocasii mają grube, pełzające łodygi i liście w kształcie serca. Przede wszystkim płaskie, grube liście o szaro-zielonym odcieniu przypominają skórę starożytnego zwierzęcia lub plastikowy produkt. Powierzchnia blachy jest nierówna, mała bulwiasta. Żyły są przygnębione, zaciemnione. Młode liście są jaśniejsze niż dorosłe i znacznie bardziej miękkie w dotyku.
Alocasia cucullata
Łodygi alocasia klobuchkovaya, jak na zdjęciu, dorastają do 60-100 centymetrów wysokości. Liście są spiczaste, sercowate. Ich długość, w zależności od odmiany, dochodzi do 10–40 cm, ogonki są soczyste, zwężające się ku górze, do 80 cm długości.
Alocasia cucullata jest domem dla tropikalnych lasów deszczowych Birmy i Bengalu Zachodniego, gdzie rośliny można znaleźć pod osłoną wyższych gatunków, a także na obrzeżach obszarów leśnych.
Alocasia cuprea
Miedziana alokazja jest słusznie uważana za jeden z najbardziej niezwykłych rodzajów włokazji, jak na zdjęciu, uderzając wyobraźnię hodowcy wyglądem i fakturą jasnych liści.
Liście alocasia cuprea mają piękny spiczasty kształt tarczy. Płytki liściowe są gęste, skórzaste. Długość liścia 25–30 cm Zewnętrzna strona błyszczącej blaszki ma zielonkawo-miedziany odcień. Z tyłu fioletowe odcienie są pogrubione do fioletowego lub liliowego odcienia. Żyły na liściach są przygnębione, ciemne.
W naturze alocasia miedzionoczerwona występuje do dziś na Borneo, gdzie rośliny zasiedlają głównie skały kredowe porośnięte lasami tropikalnymi. Wśród miłośników alocazji domowych dobrze znana jest odmiana „Dragon Skin”, w pełni posiadająca wszystkie specyficzne cechy.
Alocasia lauterbachiana
Przedstawiony na zdjęciu typ alocazji charakteryzuje się silnie wydłużonymi, karbowanymi liśćmi, trzymającymi się pstrokatych, wyprostowanych ogonków. Ciekawe, że do niedawna botanicy przypisywali alocasia lauterbachiana, która przyciągała hodowców kwiatów, do innego rodzaju roślin. Dołączając do dużej społeczności alokazii, od razu stała się popularną kulturą wewnętrzną.
Roślina ma wysokość od 80 do 130 cm, długie, ciemnozielone liście, z wyraźnym bordowym odcieniem na grzbiecie. Liście fioletowe i ogonki liściowe oraz szypułki z dużymi pojedynczymi kwiatostanami.