Jak i dlaczego wapnuje się glebę w łóżkach iw ogrodzie

Wapnowanie gleby to proces wprowadzania do gleby specjalnych dodatków obniżających poziom kwasowości. W tym celu można stosować wapno, mączkę kredową, tuf wapienny, margiel, popiół łupkowy i torfowy, mąkę belitową i dolomitową, a także pył cementowy i żużel paleniskowy. Ale na przykład sole sodowe do wapnowania gleby nie są odpowiednie, ponieważ staną się nieodpowiednie do wydajnej uprawy roślin.

Wapnowanie gleby: kiedy i w jakim celu?

Wprowadzenie wapna do gleby prowadzi nie tylko do spadku kwasowości gleby, ale także do zwiększenia udziału wapnia, magnezu i innych przydatnych mikro- i makroelementów. Dlatego wapnowanie gleby to nie tylko zmniejszenie kwasowości, ale także ważne nawożenie dla roślin.

Do plusów wapnowania należy również zwiększenie spulchnienia gleby - taka gleba będzie dobrze wchłaniała wilgoć i utrzymywała ją blisko powierzchni. W ten sposób korzenie roślin będą optymalnie nasycone wodą nawet podczas upałów. W warunkach wilgoci i nasycenia pożytecznymi pierwiastkami mikroflora glebowa rozwija się szybko, co prowadzi do naturalnego nawożenia łóżek. Jednocześnie rośliny okopowe nie wchłoną dużej ilości substancji toksycznych, tak jak by to zrobiły, gdyby wapnowanie nie zostało przeprowadzone na czas.

Niemożliwe jest jednoczesne wapnowanie gleby i nawożenie jej obornikiem, w wyniku czego powstanie nierozpuszczalna i bezużyteczna mieszanka dla roślin.

Zbyt kwaśne gleby są szkodliwe dla rozwoju upraw. Jeśli na terenie występuje gleba o wysokiej kwasowości, trudno będzie uzyskać dobre zbiory wszystkich rodzajów buraków, a także kapusty, kukurydza i rośliny strączkowe. Jeśli gleba jest również piaszczysta, nasadzeniom zabraknie magnezu i wapnia. Z drugiej strony, związki manganu i glinu, które są szkodliwe dla roślin, będą wykazywać zwiększoną aktywność.

Oznaczanie kwasowości gleby

W domu możesz samodzielnie sprawdzić, czy na Twojej stronie wymagane jest wapnowanie kwaśnych gleb. Najłatwiej w tym celu skorzystać z papierków lakmusowych lub specjalnych urządzeń, aby znaleźć granicę kwasowości gleby. Jeśli nie ma możliwości przeprowadzenia dokładnej analizy, będziesz musiał polegać na „ludowych środkach”:

1. Chwasty, takie jak skrzyp i mniszek lekarski, rosną bardzo szybko na glebach pozbawionych zasad. Szczaw, mięta i babka są preferowane w kwaśnej glebie. Koniczyna, podbiał i komosa ryżowa dobrze rosną na glebach zasadowych lub obojętnych.
2. Wierzchnia warstwa gleby wygląda jak popiół drzewny, w niektórych miejscach na powierzchni zauważalny jest nawet szarawy nalot.
3. Zwróć uwagę na naturalne kałuże i niziny w okolicy - po deszczu woda robi się czerwona, czasem na górze pojawia się niepozorny film tęczowych kolorów.
4. Weź niewielką garść ziemi z działki i posyp ją octem. Jeśli nic się nie dzieje, jest to również oznaka zwiększonej kwasowości (ponieważ ocet jest kwasem, nie należy spodziewać się gwałtownej reakcji po zmieszaniu z kwaśną glebą). Ale jeśli ziemia zaczęła syczeć i pienić się, to jest neutralna lub zasadowa, w tym przypadku wapnowanie gleby nie jest konieczne.

Wapnowanie i gleba gipsowa

Tynkowanie różni się od wapnowania gleby wapnem tym, że nie tylko obniża kwasowość, ale pozwala pozbyć się nadmiaru sodu z gleby. Sód negatywnie wpływa na właściwości fizyko-chemiczne gruntów, a uprawa na takich terenach staje się dużo trudniejsza.

Jakie reakcje chemiczne zachodzą po dodaniu gipsu do gleby? Procent sodu jest zmniejszony, a jego miejsce zajmuje obfity wapń wprowadzony do gleby. Ponieważ wapń jest przydatny dla roślin, jego wprowadzenie pozytywnie wpływa na wzrost upraw.

W przypadku gipsu zwykle stosuje się odpady przemysłowe o dużej zawartości gipsu i fosforu, a także surowy gips. Aby określić, ile gipsu należy dodać, wstępnie przeprowadza się analizę biochemiczną gleby, określając ilość zawartego w niej sodu. Średnio będziesz potrzebować od 3 do 15 ton nawozu, a największe zapotrzebowanie na gips odczuwają lizawki solne i gleby solonetyczne.

Tynkowanie można wykonywać podczas orki, siewu roślin wieloletnich lub nawadniania. W rezultacie plony uprawianych roślin rosną o 3-6 centów na hektar. Należy pamiętać, że najskuteczniejsze jest tynkowanie gipsowe na obszarach nawadnianych, ale okres rekultywacji terenu jest skrócony.

Rodzaje nawozów wapiennych

Do wapnowania można stosować zarówno proszki (kreda, dolomit, wapień) specjalnie otrzymywane przez wypalanie lub mielenie, jak i odpady przemysłowe z dużą zawartością wapna.

Głównym środkiem wapnującym glebę jest mączka wapienna, prawie w całości złożona z węglanu wapnia (CaCO₃). Jeśli mieszanina zawiera oprócz węglanu wapnia dużą ilość węglanu magnezu (MgCO₃), to taka mieszanka nazywa się mąką dolomitową. Rasy magnezu są trwalsze i nieco trudniej jest z nich uzyskać mąkę, ale w rezultacie uzyskuje się nawóz, który jest bardziej przydatny do upraw rolnych. Największy niedobór soli magnezu odczuwają gleby piaszczyste, więc czyste wapno praktycznie nie jest do nich używane. Aby uzyskać najlepsze wyniki, do mieszanki można dodać margiel, a nawet zwykły pył cementowy.

O jakości proszków nanoszonych na glebę decyduje zawartość procentowa węglanów wapnia i magnezu (jest to szczególnie ważne w przypadku odpadów przemysłowych) oraz stopień rozdrobnienia. Duże cząstki mają mniejszą rozpuszczalność, więc gleba wolniej je „wchłania”. Aby uzyskać maksymalną wydajność, zaleca się wybranie mąki wapiennej o grubości mielenia nie większej niż 0,25 mm.

Środki do skutecznego wapnowania - gaszone Limonka... Jest to proszek otrzymywany przez wypalanie skał wapiennych w połączeniu z wodą. Wapno gaszone lub puch w pierwszych latach neutralizują glebę szybciej niż zwykła mąka wapienna. Po kilku cyklach wapnowania skuteczność tych dwóch kompozycji jest mniej więcej taka sama.

Jeśli nie ma możliwości przeprowadzenia klasycznego wapnowania, w domu można użyć popiołu piecowego - wylewa się go pod korzeń roślin wrażliwych na kwasy.

Wapnowanie gleby: dawka stosowania

Zwykle przy obliczaniu kierują się tak zwaną pełną stawką - ilością wapna (tony na hektar), przy której wskaźniki kwasowości spadają do lekko kwaśnego odczynu.

Przed obliczeniem, ile wapna potrzeba na miejsce, konieczne jest określenie nie tylko obszaru zajmowanego przez nasadzenia, ale także następujących cech:

1. Skład mechaniczny gleby.
2. Naturalna kwasowość gleby na terenie.
3. Cechy upraw uprawianych na tym obszarze. Na przykład koniczyna, kapusta i buraki są wrażliwe na nawożenie wapnem, dlatego wskazane jest zapewnienie pełnej dawki wapna na zajmowanych przez nie obszarach. Ale na łubinie lub ziemniaki kwasowość praktycznie nie wpływa - nie ma sensu przeciążać gleby wapnem, dlatego można zmniejszyć szybkość o jedną do dwóch trzecich.

Szybkość wapnowania gleby z dowolną mieszanką oblicza się według następującego wzoru: H = ilość wapna na podstawie obliczonej z góry kwasowości * 10000 i podzielona przez procent wapna w mieszance * (100 to procent duże cząstki).

Tutaj uwzględniana jest stawka wapna w tonach na hektar. Duże cząstki to cząstki o średnicy większej niż 1 mm.

Jeśli konieczne jest wapnowanie kwaśnej gleby na dużą skalę, można wstępnie sporządzić mapę stanowiska ze wskazaniem upraw. W niektórych miejscach kwasowość może być wyższa i odwrotnie, więc w celu optymalnego rozmieszczenia łóżek należy wziąć pod uwagę różnicę między glebami.

Metody i warunki wapnowania gleby

Najlepiej wapnować glebę wiosną przed sadzeniem upraw lub jesienią przed wykopaniem grządek, aby wprowadzone substancje nie pozostały na powierzchni. Jeśli planowane jest wapnowanie wiosenne, procedurę należy przeprowadzić nie później niż trzy tygodnie przed sadzeniem.

Mąkę dolomitową można wykorzystać do wapnowania nawet zimą, posypując ją na polach tuż przy pokrywie śnieżnej.

Wapnowanie pierwotne przeprowadza się przed sadzeniem buraków stołowych i pastewnych lub kapusty. Inne rodzaje upraw pozwalają nie nawozić gleby ponownie wapnem i naprzemiennie sadzić, a skuteczność nawożenia nie spada.

W sezonie część wprowadzonego wapna jest tracona, dlatego okresowo (niekoniecznie co roku) przeprowadza się ponowne wapnowanie. Po raz pierwszy wprowadza się taką ilość mąki wapiennej lub dolomitowej, aby całkowicie zneutralizować kwasowość gleby. Powtarzaj - tylko małe dawki, stale monitorując poziom kwasowości i utrzymując optymalny poziom wapnia i magnezu.

Jak prawidłowo nawozić glebę wapnem:

1. Jeśli mieszanka wapna lub dolomitu nie jest drobno zmielona, ​​to przed dodaniem do gleby jest ubijana do stanu proszku.
2. Gotowa kompozycja jest równomiernie rozłożona na całej powierzchni.
3. Wapno miesza się ręcznie lub za pomocą maszyn rolniczych na głębokości 20-25 cm, a jeśli procedura zostanie powtórzona i dodana zostanie niepełna ilość wapna, głębokość rozluźnionej gleby nie powinna przekraczać 4-6 cm.

Wapnowanie jesienne pozwala dokładniej wyregulować proporcje kwasów i zasad w glebie, a efekt utrzyma się przez dłuższy okres niż w przypadku stosowania wapna wiosną. Nawożenie wapnem jesienią jest jeszcze bezpieczniejsze, ponieważ niektóre związki (na przykład wapno gaszone lub popiół drzewny) są dość żrące i mogą uszkodzić korzenie roślin przez bezpośredni kontakt. W takim przypadku nie ma potrzeby głębokiego spulchniania gleby - po opadach deszczu i śniegu mieszanki w naturalny sposób osiągają wymaganą głębokość.

Przy prawidłowym wstępnym obliczeniu konieczne będzie powtórzenie procedury nie wcześniej niż za 5-7 lat.

W razie potrzeby można mieszać mąkę wapienną lub dolomitową, a także proszek gipsowy z nawozami borowymi, miedzianymi, kobaltowymi, potasowymi, a nawet bakteryjnymi. Aby zapewnić większą płodność i superfosfaty.

Wyniki regularnego wapnowania

Wapnowanie kwaśnych gleb jest prostym i przyjaznym dla środowiska sposobem na zwiększenie żyzności terenu na tym stanowisku. Czynniki, dzięki którym uzyskuje się pozytywny efekt:

• aktywacja żywotnej aktywności niektórych mikroorganizmów przydatnych dla roślin ogrodowych, takich jak bakterie guzkowe itp .;
• zwiększenie wodoodporności i mechaniczne spulchnienie gleby, dzięki czemu woda wraz z nawozami nie opuszcza korzeni i bulw przez długi czas;
• wzbogacenie ziemi w użyteczne pierwiastki (wapń, magnez, fluor);
• zapobieganie wchłanianiu substancji toksycznych przez rośliny - ma to szczególne znaczenie w przypadku terenów przyległych do stref przemysłowych;
• szybsza asymilacja składników mineralnych.

Wszystkie te czynniki umożliwiają zebranie czystych ekologicznie i bogatych zbiorów wraz z nadejściem jesieni.

Aby upewnić się, że konieczne jest terminowe wapnowanie gleby, możesz obliczyć korzyść ekonomiczną z procedury - czas zwrotu i zysk netto. Aby to zrobić, należy obliczyć koszty zakupu mieszanek wapiennych i ich dystrybucji na terenie, a także wzrost plonów w latach następujących po wapnowaniu. Oczywiście najszybszy możliwy zwrot można osiągnąć, jeśli wapnowanie przeprowadza się na glebach silnie kwaśnych, a następnie sadzi się rośliny wrażliwe na wapnowanie (warzywa, rośliny pastewne i ziemniaki). W wyniku neutralizacji gleby rośliny przestają cierpieć na szkodliwe działanie kwasów i otrzymują znacznie więcej składników odżywczych niż dotychczas.

Wapnowanie gleby jesienią - wideo