Unikalne właściwości lecznicze kory wierzby i przeciwwskazania do jej stosowania

Kora wierzby, której właściwości lecznicze i przeciwwskazania były zawsze znane, jest aktywnie polecana przez tradycyjną medycynę. Wierzba biała, znana również jako wierzba, jest drzewem wieloletnim (rodzina Willow). Jej kora ma charakterystyczny szarawy odcień, a korona wyróżnia się rozłożystym półkulistym kształtem.

Kiedy zbiera się korę wierzby?

Najczęściej jest to kora używana do celów leczniczych, nieco rzadziej - liście. Do zbioru kory nadaje się okres wczesnej wiosny. Z niego przygotowuje się napary i wywary do działania terapeutycznego i profilaktycznego na różne choroby.

Kora wierzby ma wiele właściwości leczniczych i przeciwwskazań, dlatego przed zastosowaniem tego środka należy upewnić się, że jest on nieszkodliwy dla organizmu. Surowce do leczenia niektórych chorób zbierane są z drzew, które osiągnęły już wiek 6 lat.

Zbieranie kory wierzby ma pewne niuanse, o których wielu nie wie. Nie jest konieczne zbieranie surowców leczniczych ze wszystkich znalezionych drzew. Proces ten negatywnie wpływa na wzrost wierzby, dlatego wskazane jest, aby zbiory odbywały się z umiarem. Pozwoli to na utrzymanie populacji drzew na określonym terenie, a zatem zawsze będziesz miał możliwość zebrania nowej partii produktów leczniczych.

Właściwości i skład kory wierzby

W korze wierzby aktywnie wyrażane są właściwości lecznicze i przeciwwskazania, co wynika ze składu chemicznego tego drzewa. Kora jest obciążona substancją zwaną salicyną glikozydową. Jest to wyjątkowy naturalny składnik w swoich właściwościach, który został odkryty przez niemieckiego naukowca Büchnera na początku XIX wieku.

Nieco później włoskim profesorom udało się wyizolować z substancji „sálix” - dobrze znany kwas salicylowy. To na jej podstawie w oficjalnej medycynie pojawił się znany już wszystkim lek - aspiryna. Jednak w tej chwili kwas salicylowy pozyskiwany jest sztucznie, gdyż ekstrakcja go z kory wierzby (wierzby białej) jest bardzo kosztowna.

To właśnie obecność tej substancji w korze wyjaśnia dobroczynne działanie wierzby. Tak więc, biorąc salicynę w postaci nalewek lub wywarów, kwas salicylowy zaczyna być wytwarzany w ludzkim ciele. Jej działanie jest mniej szkodliwe niż działanie syntetycznej aspiryny. Badania pokazują, że długotrwałe jej stosowanie negatywnie wpływa na funkcjonowanie układu pokarmowego.

Przydatne właściwości kory wierzby

Salicyna naturalna stosowana jest jako:

1. Uśmierzacz bólu.
2. Hemostatyczny.
3. Moczopędny.
4. Przeciwgorączkowy.
5. Przeciwrobacze.
6. Środek przeciwzapalny.

Dlatego kora wierzby polecana jest na następujące problemy zdrowotne:

• zimno;
• choroby pęcherza, jelit;
• bóle głowy;
• choroby żołądka;
• krwotok wewnętrzny;
• klimakterium.

Sposoby wykorzystania wierzby (wierzby)

Do przygotowania wywaru leczniczego zaleca się następujący przepis:

1. Zalej wrzątkiem jedną łyżkę kory wierzby. W tym celu zaleca się stosowanie emaliowanych naczyń.
2. Ponadto wodę z surowcami należy gotować przez kolejne pół godziny, stosując metodę „kąpieli wodnej”.
3. Bulion należy odcedzić, gdy jest jeszcze gorący.
4. Ponadto należy wlać do niego więcej przegotowanej wody (objętość początkowa).
5. Lekarstwo przyjmuje się kilka razy dziennie, jedną łyżkę stołową pół godziny przed posiłkiem.

Za pomocą salicyny aktywnie leczy się również zapalenie stawów. Ze względu na działanie przeciwzapalne kory wierzby jest stosowany w leczeniu reumatyzmu, choroby zwyrodnieniowej stawów i dny moczanowej. Willow jest używana w medycynie ludowej przy chorobach takich jak arytmie, biegunka, żółtaczka i problemy z jamą ustną.

Podobnie jak w przypadku większości leków, zdecydowanie odradza się stosowanie bulionu z kory wierzby kobietom niosącym płód, a także dzieciom poniżej 16 roku życia. Indywidualna nietolerancja tego środka może również stać się przeciwwskazaniem do przyjęcia. Przed użyciem do celów leczniczych należy skonsultować się z lekarzem.

Film o właściwościach leczniczych kory wierzby