Taśma do nawadniania kroplowego: rodzaje, cechy konstrukcyjne, zasady wyboru
Taśma do nawadniania kroplowego jest aktywnie wykorzystywana podczas organizowania paliwa samochodowego do roślin w szklarniach i na otwartym terenie. Jakość nawadniania terenu, poziom oszczędności wody, a co za tym idzie finanse właściciela, zależą od właściwego doboru i sposobu eksploatacji tego elementu konstrukcyjnego.
Zalety nawadniania kropelkowego
Zastosowanie taśmy ociekowej zapewnia:
- znaczny wzrost wydajności;
- zmniejszenie występowania upraw;
- wolniejszy wzrost i mniejsze rozprzestrzenianie się chwasty.
Nawadnianie kroplowe wyklucza pojawienie się powierzchownych oparzeń liści, zapobiega wypłukiwaniu minerałów z gleby. Ale główną zaletą tego projektu jest możliwość zautomatyzowania podlewania roślin zgodnie z programem zdefiniowanym przez użytkownika.
Rodzaje i cechy konstrukcyjne
Taśma ściekowa to polimerowa elastyczna rurka z otworami. Charakterystyka pracy systemu nawadniającego zależy od jego urządzenia, a mianowicie: procesu nawadniania, zużycia płynów, funkcjonalności i trwałości. Krajowy rynek rolny oferuje konsumentom imponującą gamę produktów. Do najpopularniejszych opcji należą przestarzałe labiryntowe, nowocześniejsze szczelinowe oraz najbardziej „zaawansowane” - emiterowe rodzaje taśm ściekowych. Każda odmiana ma swoje cechy, zalety i wady. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Labirynt
Najprostsza i najbardziej budżetowa opcja organizacji nawadniania kroplowego. Na powierzchni taśmy znajduje się zygzakowaty kanał (labirynt), który zapobiega szybkiemu przemieszczaniu się wody. Główne zalety to szybkie podgrzewanie wody i niski koszt. Główne wady to: niewystarczająca produktywność i nierównomierny rozkład cieczy między uprawami.
Szpara
Rurka wyposażona jest w wewnętrzny kanał zygzakowaty, który odpowiada za zmniejszenie prędkości ruchu wody i równomierne rozprowadzenie pomiędzy otworami. Szczelinowa taśma ociekowa ma wiele zalet w porównaniu z modelami labiryntowymi, wśród których najważniejsze to niezawodność działania i łatwy montaż.
Główną wadą taśmy szczelinowej do nawadniania jest konieczność zorganizowania wysokiej jakości systemu filtracji wody w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa zatykania otworów.
Emiter
Strukturalnie taśma do nawadniania kroplowego typu emiter nie jest wyposażona w kanał spowalniający przepływ wody. „Labirynt” znajduje się wewnątrz specjalnych urządzeń - emiterów, które są zainstalowane w całej rurze.
Główną zaletą tej konstrukcji jest samooczyszczanie wody z zawiesin przez zawirowania powstające wewnątrz zakraplaczy.
Dzięki takiemu rozwiązaniu technicznemu żywotność taśmy ociekowej ulega znacznemu wydłużeniu, co jest istotne przy tworzeniu efektywnego, a co najważniejsze ekonomicznego automatyczne systemy nawadniające.
Kryteria wyboru
Kupując rurkę kroplową należy zwrócić uwagę na jej rodzaj, średnicę otworu, grubość ścianki, parametry ciśnienia, rozstaw otworów:
- Widok. Obecnie większość ogrodników wybiera nowoczesne modele szczelinowe lub droższe emitery.
- Wewnętrzna średnica.Ma to bezpośredni wpływ na długość gałęzi i produktywność wody. Większość modeli jest dostępna w dwóch średnicach: 16 i 22 mm. Jeśli planowane jest odgałęzienie do 300 m, należy wybrać rurę o przekroju 16 mm. Jeśli jego długość wynosi od 300 do 750 m, powinieneś zdecydować się na produkt o średnicy 22 mm.
- Grubość ściany. Ten parametr wpływa na właściwości wytrzymałościowe i koszt modelu. Grubość może wynosić od 0,1 do 0,375 mm. Która taśma jest najlepsza do nawadniania kroplowego? Tutaj wszystko jest proste: im cieńsza ścianka, tym model tańszy i bardziej podatny na uszkodzenia mechaniczne. Grubsze węże najlepiej nadają się do nawadniania upraw o długim okresie wegetacji na obszarach skalistych. Rurki cienkościenne są zalecane do nawadniania wczesnych dojrzewających roślin uprawianych na obszarach o zwykłej glebie.
- Zakres ciśnienia. W zależności od grubości ścianki produkt może wytrzymać stosunkowo niewielkie obciążenia. Maksymalne ciśnienie dla taśmy ociekowej wynosi od 0,7 do 1 bara. Minimalny próg odpowiedzi dla emiterów wynosi od 0,1 do 0,5 bara.
Wybór odległości między otworami zależy od sposobu sadzenia i cech rosnących roślin. Jeśli są sadzone blisko siebie (łuk, marchewka itp.), należy preferować taśmy o rozstawie emitera 10-15 cm Produkty o rozstawie otworów 20 cm nadają się do podlewania ogórków. Taśmy o rozstawie emiterów 30 cm znajdą zastosowanie przy nawadnianiu obszarów z pomidorami i bakłażanem. Krok 40 cm jest odpowiedni do podlewania melonów i tykw.
Taśma do nawadniania kroplowego i przepływ wody
Wybierając taśmę kroplową, należy zacząć od wymaganego zużycia wody, które z kolei zależy od struktury gleby i wilgotności uprawianych roślin:
- Nawadnianie piaszczystych i dobrze odwodnionych obszarów może wymagać od 2 do 4 litrów wody na godzinę.
- Zużycie 1 - 1,5 l / h jest typowe dla średnich gleb.
- Aby podlać obszar gliniastą glebą, potrzeba mniej niż 1 litr / godzinę.
Do wszystkich taśm ociekowych znajdujących się w sprzedaży na rynku krajowym dołączona jest instrukcja wskazująca przepływ wody przez emiter. Ten parametr ma decydujące znaczenie dla określenia wydajności systemu nawadniania kroplowego.
Połączenie taśmy irygacyjnej
Taśmy kroplowej nie można używać do nawadniania bez przekładni redukcyjnej w głównym systemie wodociągowym. Najczęstszym połączeniem taśmy ociekowej jest pojemnik znajdujący się na jakiejś wysokości.
Każdy metr podniesienia zbiornika względem systemu irygacyjnego powoduje wzrost ciśnienia w taśmie o 0,1 bara.
Kilka cm nad dnem wykonuje się wtyk odgałęzienia z zaworem kulowym. Takie rozwiązanie ogranicza prawdopodobieństwo przedostania się mechanicznych wtrąceń na taśmę, aw efekcie zatykania emiterów. Ponadto do odgałęzienia przymocowany jest element filtrujący, który zatrzymuje zawiesiny w wodzie. Za filtrem montuje się poziomy odcinek rury, w który wcina się inteligentne złącza. Jest do nich podłączona taśma ściekowa, której części końcowe muszą być stłumione.