Wszystko, co musisz wiedzieć o przesadzaniu, rozmnażaniu i przycinaniu pedilanthus
Kiedy pedilanthus pojawia się w kolekcji na parapecie, przesadzanie, przycinanie i rozmnażanie kwiatu stają się ważnymi etapami pielęgnacji. Pozwoli Ci to cieszyć się soczystą zielenią i aktywnym wzrostem niesamowitego kwiatu przez długie lata.
Pedilanthus doszedł do liczby roślin domowych z suchych stref podzwrotnikowych Ameryki Środkowej i Południowej. Potężne łodygi i skórzaste liście w tej kulturze dają roślinę przyzwyczajoną do odporności na światło słoneczne i brak wilgoci. Na skalistych równinach, na których rośnie pedilanthus, gleba nie jest bogata w składniki odżywcze, a jej warstwa nie jest zbyt duża. Takie warunki są zbliżone do tych, w których żyją sukulenty. Jednak w przeciwieństwie do kaktusów pedilanthus rośnie dość szybko iw naturze może osiągnąć wysokość 2,4 metra. To z góry określa szczególną opiekę, jaką roślina powinna otrzymać w domu.
Nie ograniczając wzrostu w pionie, pedilanthus również dąży do góry w pomieszczeniu, ale łodygi bardzo niechętnie rozgałęziają się i stopniowo stają się nagie od dołu.
Przycinanie pedilanthus
Podobnie jak wiele roślin domowych, pedylanthus ma okres względnego spoczynku, podczas którego jego rozwój jest zahamowany. Od wiosny do połowy jesieni kwiat aktywnie rośnie. Pędy rosną, pojawiają się nowe liście. W lutym i na początku marca, na krótko przed tym, hodowca powinien pomyśleć o przycięciu pedilanthus. Jeśli jest to zrobione na czas:
- soczyste łodygi kwiatów nie tracą dużo wilgoci;
- miejsca nacięć szybko wysychają;
- latem roślina zostaje przywrócona;
- usunięcie wierzchołków pędów powoduje ich rozgałęzianie, zwiększając efekt dekoracyjny kwiatu.
Pedilanthus nie boi się głębokiego przycinania, więc równie możliwe jest uszczypnięcie samych końców łodyg i skrócenie dorosłych pędów wieloletnich. W tym drugim przypadku kilka uśpionych pąków pozostaje nad poziomem gruntu w celu ich odnowienia.
Przycinanie pedilanthus odbywa się ostrym nożem wzdłuż międzywęźla. Ponieważ roślina zawiera mleczny sok, który może utrudniać gojenie, skrawki są lekko suszone i traktowane pokruszonym węglem aktywnym. Przed rozpoczęciem formowania krzewu pedilanthus podlewanie kwiatu jest zmniejszane i wznawiane w tej samej objętości dopiero po kilku dniach.
Zielone części rośliny pozostałe po przycięciu i przesadzeniu pedilanthus podczas rozmnażania stają się doskonałym materiałem do sadzenia.
Rozmnażanie pedilanthus w domu
W naturze pedilanthus rozmnaża się przez nasiona i wegetatywnie, przy pomocy ukorzeniania rosnących i wylegających łodyg. Nasiona jajowate o długości do 8 mm powstają po zapyleniu czerwonych lub pomarańczowo-różowych kwiatów o dziwacznym kształcie. Kiedy dojrzewają, kapsułka pęka, rozrzucając zawartość po okolicy.
W domu rozmnażanie pedilanthus przez nasiona prawie nie jest praktykowane ze względu na ich toksyczność, złożoność zapylania kwiatów i czas trwania procesu kiełkowania.
Najpowszechniejszą metodą rozmnażania kwiatów jest ukorzenianie sadzonek, które można uzyskać ze środkowej i wierzchołkowej części łodygi. Możesz ściąć kwiat przez cały ciepły sezon, ale preferowane jest przycinanie wiosenne. W takim przypadku sadzonki mają czas na zapuszczenie korzeni i wzrost przed nadejściem jesieni.
Optymalna długość sadzonek do rozmnażania pedilanthus wynosi 8-10 cm lub 3-4 międzywęźla:
- Dolne liście na materiale do sadzenia są usuwane.
- Sadzonki myje się w ciepłej wodzie, aby usunąć wystający mleczny sok, a następnie suszy się miękką szmatką.
- Aby zmniejszyć ryzyko rozpadu skrawków, sadzonki pozostawia się do wyschnięcia na kolejne 18-24 godziny.
Do ukorzeniania użyj miękkiej osiadłej wody o temperaturze pokojowej, lekkiej mieszanki gleby, piasku lub wermikulitu. Sadzonki do rozmnażania pedilanthus, po umieszczeniu w ziemi, przenosi się do szklarni, gdzie rośliny będą musiały przebywać od 2 do 4 tygodni w temperaturze 20–25 ° C. Podlewanie sadzenia powinno być umiarkowane, aby zapobiec gniciu części podziemnej. W przypadku sadzonek szkodliwa jest również kondensacja, która powstaje w przypadku braku świeżego powietrza i dużej ilości wilgoci.
Jeśli łodyga jest nadal zgniła, nie rozpaczaj. Po przycięciu dotkniętego obszaru i wysuszeniu łodygi pedilanthus można ponownie wykorzystać do rozmnożenia rośliny doniczkowej.
Przeszczep pedilanthus
Wiosna to najlepszy czas nie tylko na przycinanie i rozmnażanie, ale także na przesadzanie pedilanthus. Roślinę należy przenieść do nowej doniczki dopiero wtedy, gdy system korzeniowy zajmie całą objętość poprzedniej. Korzenie tej kultury nie są zbyt duże, więc nie będziesz musiał często przeszczepiać kwiatu.
Doniczka powinna być tylko 1–2 cm szersza niż poprzednio, a jej głębokość powinna być równa średnicy. Pedilanthus nie ma żadnych specjalnych wymagań co do podłoża. Gotowe mieszanki najlepiej nadają się do ozdobnych roślin liściastych lub fiołków.
Na dnie zbiornika umieszczona jest silna warstwa drenażowa, która eliminuje stagnację wilgoci i zakwaszenie gleby niebezpiecznej dla rośliny.
Przed przesadzeniem pedilanthus podłoże, zwłaszcza jeśli jest wykonane niezależnie od mieszanki ziemi ogrodowej i darniowej, torfu i piasku, należy zdezynfekować. Zapobiegnie to zaatakowaniu rośliny przez szkodniki, chorobotwórcze bakterie i grzyby.
Chociaż kwiatu nie można nazwać „maminsynkiem”, istnieją szkodniki pedilanthus i choroby, które mogą szkodzić roślinie. Naruszenie warunków wilgotności i temperatury może powodować zgniliznę pochodzenia bakteryjnego i grzybowego. Jeśli kwiat spadnie na balkon latem lub jest trzymany w letnim domku, łodygi i liście atakują owady łuskowe i mszyca... Ale najczęściej wśród wrogów pedilanthus nazywają wełnowców i przędziorków.
Ponieważ łodygi, liście, a nawet nasiona rośliny zawierają substancje toksyczne dla ludzi, wymagane są ścisłe środki ostrożności podczas przesadzania, rozmnażania i przycinania pedilanthus.
Wystarczy kilka kropel soku z korzenia lub pędu pedilanthus, aby podrażnić błony śluzowe. Wnikanie toksycznych związków do błony śluzowej żołądka i jelit powoduje nudności i wymioty. Działanie soku na wrażliwą skórę to podrażnienie skóry, stany zapalne, a niekiedy pojawienie się chemicznych oparzeń i pęcherzy. Płyn działa szczególnie ostro na oczy. Narządy wzroku odczuwają silny ból, cierpią na zapalenie spojówek i łzawienie. Połknięcie wielu nasion może spowodować ciężkie, uporczywe wymioty i biegunkę.
Podczas pracy z kwiatem, zwłaszcza podczas przycinania pedilanthus i przesadzania go, należy używać rękawiczek. Jeśli sok dostanie się na skórę lub oczy, lepiej natychmiast usunąć jego ślady ciepłą bieżącą wodą.