Cechy sadzenia i pielęgnacji trzmieliny domowej

Płonące jesienią krzewy trzmieliny są oryginalną i łatwą ozdobą zarówno działki ogrodowej, jak i parapetu w domu. Ale w jaki sposób dość duża roślina, która w zależności od gatunku i odmiany osiąga 1-9 metrów wysokości, może stać się kulturą doniczkową?

Okazuje się, że euonymus form liściastych i zimozielonych na Wschodzie od dawna jest używany przez miłośników bonsai do tworzenia miniaturowych żywych kompozycji.

Zastosowanie kompetentnego przycinania i metodycznego formowania korony pomaga oswoić wzrost kwiatu euonymusa w pomieszczeniach. Kilka lat po posadzeniu z sadzonek wyrasta prawdziwe drzewo z przysadzistym pniem, zakrzywionymi gałęziami i piękną koroną, ozdobione liśćmi i niezwykłymi owocami.

Do uprawy doniczkowej częściej wybierane są gatunki liściaste, na przykład trzcinnik europejski lub trzmielojad skrzydlaty. W tym przypadku szkarłatne liście i jasne skrzynki z owocami, zgodnie z oczekiwaniami, opadają jesienią, a po okresie spoczynku wraz z początkiem wiosny drzewo budzi się i rozpoczyna nowy sezon wegetacyjny.

Jeśli kwiat wewnętrzny jest euonymusem zimozielonych odmian, na przykład japońskim euonymusem, wówczas gałęzie pozostają pokryte czerwonymi, fioletowymi lub barwnymi liśćmi, ale procesy życiowe rośliny spowalniają, dlatego też zmienia się opieka nad nią.

Euonymus, sadzony w ograniczonej objętości doniczki, pozostaje odwieczną kulturą, która ma swoje własne preferencje i cechy oraz wymaga indywidualnego podejścia i podejścia.

Jak radzić sobie z wrzecionem wewnętrznym, którego sadzenie i pielęgnacja odbywa się nie na otwartym polu, ale w pomieszczeniu?

Zasady opieki nad trzmieliną w warunkach pokojowych

Euonymus ogrodowy słynie z dobrej adaptowalności i bezpretensjonalności. Mogą się nim zająć nawet początkujący miłośnicy kultur ozdobnych.

• Krzew dobrze rośnie na prawie każdej glebie, najważniejsze jest to, że podłoże jest luźne i przepuszczalne dla wilgoci i powietrza.
• Euonymus wszystkich typów dobrze znosi cień, ale zwartą, równą koronę i jasny kolor jesiennych liści można uzyskać tylko wtedy, gdy krzew jest sadzony w dobrze oświetlonym miejscu lub przynajmniej w półcieniu.
• Suche powietrze również nie jest szkodliwe dla krzewów, ale sucha gleba może powodować więdnięcie liści i ich przedwczesne opadanie.
• Okres spoczynku trwa od listopada do kwietnia, w okresie zimnym. W tych miesiącach roślina prawie nie potrzebuje wilgoci i składników odżywczych. Zmniejsza się oświetlenie krzewu.

Podczas sadzenia i pielęgnacji pokoju należy przestrzegać tych samych zasad, jak na zdjęciu wrzecionowatość.

Sadzenie i późniejsza pielęgnacja trzmieliny domowej

W przypadku trzmieliny, luźnej gleby o słabym odczynie zasadowym, wymagana jest duża ilość składników odżywczych i dobra przepuszczalność. Jeśli roślina nie ma być poddawana sztywnemu kształtowaniu, można wziąć mieszankę darni, piasku i próchnicy.

W przypadku bonsai warto dodać glinę do podłoża, aby zapewnić lepszą przyczepność systemu korzeniowego do małej ziemistej bryły.

Aby ograniczyć wzrost krzewu i ułatwić pielęgnację trzmieliny, sadzenie odbywa się w niewielkiej doniczce, której szerokość jest równa lub większa niż głębokość. Na dnie pojemnika wykonuje się drenaż, aby usunąć niepotrzebną wilgoć z rośliny i zapobiec gniciu korzeni.

Podczas sadzenia ważne jest, aby zachować integralność pierwotnej kuli glebowej wokół korzeni.Dlatego roślinę opuszcza się do zagłębienia wykonanego wcześniej w podłożu, a następnie puste przestrzenie wypełnia się glebą i starannie zagęszcza. Gleba podczas sadzenia powinna być wilgotna, podobnie jak system korzeniowy rośliny.

Po posadzeniu wrzecionowatości pielęgnacja obejmuje:

• regularne podlewanie, gdy wierzchnia warstwa gleby jest sucha pod krzakiem;
• karmienie złożonymi środkami od kwietnia do września z częstotliwością 2 razy w miesiącu;
• opryskiwanie korony trzmieliny w szczególnie gorące letnie dni;
• kształtowanie cięcia koron przed rozpoczęciem aktywnej wegetacji;
• szczypanie pędów bocznych pojawiających się latem;
• przycinanie sanitarne jesienią;
• przeszczep roślin co 3-4 lata.

W domu euonymus dobrze czuje się na zachodnich lub wschodnich oknach.

Lepiej jest chronić roślinę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, a jeśli to możliwe, najlepiej trzymać krzewy na świeżym powietrzu od wiosny do nadejścia jesiennego chłodu. Zimowanie trzmieliny odbywa się w chłodnym pomieszczeniu. Podlewanie odbywa się bardzo oszczędnie, karmienie nie jest potrzebne.

Reprodukcja wrzeciona w domu

Euonymus kwitnący w pomieszczeniach można rozmnażać za pomocą nasion zebranych z dojrzałych i otwartych torebek nasiennych, a także przez sadzonki.

Jeśli hodowca ma do dyspozycji nasiona odpowiedniej odmiany i jakości, umieszcza się je w pojemniku z nawilżonym piaskiem i przesyła na trzy miesiące do domowej lodówki. Dodatnie temperatury bliskie zeru spowodują utwardzenie materiału nasadzeniowego i aktywują dziobanie.

Po upływie okresu przeznaczonego na rozwarstwienie pojemnik wyjmuje się z zimna i umieszcza w jasno oświetlonym miejscu, uprzednio przykrytym szkłem lub folią, aby zapobiec parowaniu wilgoci.

• Podgrzane nasiona przenosi się na warstwę luźnego, wysterylizowanego podłoża, układa się na powierzchni i starannie posypuje cienką warstwą piasku.
• Następnie gleba jest nawadniana z butelki z rozpylaczem.
• Pojemnik pokryty folią umieszcza się w szklarni.
• Do kiełkowania nasion wewnętrznego kwiatu euonymusa wymagana jest stała temperatura powietrza w zakresie od 22 do 27 ° C.
• Co 4 dni monitoruje się stan gleby, którą w razie potrzeby opryskuje, a pojemnik z nasionami jest wentylowany.

Nasiona rośliny nie różnią się szybkim i przyjaznym kiełkowaniem, dlatego rozmnażanie wrzeciona w ten sposób jest dość pracochłonne i nie zawsze kończy się sukcesem.

Długo oczekiwane kiełki mogą pojawić się dopiero po 8 tygodniach od siewu. Kiedy na sadzonkach pojawiają się prawdziwe liście, są one ostrożnie zanurzane. Dalszy rozwój sadzonek odbywa się w pomieszczeniach lub na tarasie, chronionym przed przeciągami i zimnym powietrzem.

Rozmnażanie trzmieliny przez sadzonki daje lepsze rezultaty niż uzyskiwanie sadzonek z zebranych nasion. Materiał sadzeniowy wycięty w sierpniu lub wrześniu ze wierzchołków zdrowych pędów jest zakorzeniony w szklarni pokojowej, zakopany w mieszaninie równych części przemytego piasku i torf... Kiedy sadzonki uzyskają własny system korzeniowy, przesadzane są na stałe. Najlepiej zrobić to wczesną wiosną.

Szkodniki i choroby euonymusa w pomieszczeniach

Podobnie jak krzewy na otwartym polu, małe wrzecionowate drzewo w pomieszczeniach wymaga ochrony przed chorobami i szkodnikami owadzimi. Najczęściej hodowcy kwiatów mają do czynienia z uszkodzeniami roślin przez wełnowce, które osłabiają kulturę doniczkową. Nie jest wykluczone, że euonymus zamieszkuje pochwa, przędziorek i szkodliwe grzyby.

Aby zapobiec śmierci zielonego zwierzaka, leczą go nie tylko lekami ogólnoustrojowymi, ale także zapewniają opiekę. Sadzenie euonymus odbywa się tylko w zdezynfekowanej glebie.

Ukorzenianie roślin doniczkowych przez sadzonki - wideo