Poznaj sprawdzoną w czasie letnią odmianę jabłoni Medunitsa
Efektem wieloletniej pracy radzieckiej szkoły hodowców stały się dziesiątki wspaniałych odmian, które nawet po tylu latach są kochane i pożądane przez ogrodników. Jabłoń Medunitsa pojawiła się w 1935 roku dzięki staraniom słynnego naukowca S.I. Isaev, który wybrał odmianę Welsey, pochodzenia kanadyjskiego oraz rodzimą odmianę rosyjskiego cynamonu w paski do krzyżowania.
Medunitsa nie tylko wchłonęła najlepsze cechy roślin rodzicielskich, ale także przez długi czas stała się liderem wśród rosyjskich odmian letnich.
Opis i zdjęcie jabłoni Medunitsa
Roślina charakteryzuje się wyjątkową zimotrwalością i wydajnością do 180 kg świeżych owoców z drzewa w sezonie. Młode jabłonie Medunitsa dają roczne plony, ale gdy dojrzewają, obfite owocowanie powinno czekać dopiero za rok. Jednocześnie drzewa i owoce rzadko są dotknięte jedną z najczęstszych chorób drzew owocowych - parchem, odmiana jest odporna na gnicie i nie jest zbyt wrażliwa na wysokość wód gruntowych.
W centralnej Rosji jabłka na Medunitsa dojrzewają do połowy sierpnia i bez utraty wyglądu i jakości można je transportować i przechowywać przez około miesiąc. Po schłodzeniu owoce mogą pozostać nienaruszone do 4–5 miesięcy.
Same owoce, zgodnie z opisem i zdjęciem jabłoni Medunitsa, są średniej wielkości i ważą średnio od 100 do 150 gramów. Zdaniem ekspertów smak lekkiego lub kremowo-soczystego miąższu jabłek miodkowatych oceniono na 4,3 punktu. A ze względu na wysoką, aż 14% zawartość cukru i niezwykle małą ilość kwasów w owocach, często zjada się jeszcze niedojrzałe owoce.
Ale tylko wtedy, gdy jest w pełni dojrzała, można cieszyć się prawdziwie miodowym, nawet odrobinę korzennym aromatem i słodyczą płaskich, okrągłych żółto-zielonych jabłek z ciemnoczerwonym prążkowanym lub cętkowanym rumieńcem zajmującym nawet połowę powierzchni owocu.
Sadzenie i pielęgnacja jabłoni Medunitsa
Podobnie jak większość drzew owocowych, Medunitsa potrzebuje dobrze oświetlonego obszaru z obojętną lub lekko kwaśną luźną glebą, która może wspierać wzrost i owocowanie tej wysokiej odmiany.
Jeśli brak wilgoci i skromną żyzność gleby dla drzew można zrekompensować opieką nad jabłonią, sztuczną podlewanie i top dressingu, wtedy reagują na brak światła słonecznego zmniejszając liczbę owoców, obniżając ich jakość i obniżając zawartość cukru. W przypadku jabłoni Medunitsa ważne jest, aby wybrać miejsce, w którym drzewo nie będzie cierpieć z powodu stojącej wody w ziemi. Najbardziej odpowiednimi glebami do uprawy jabłoni są luźne gliny, gliny piaszczyste, gleby zalewowe, a także czarnozemy strefy leśno-stepowej. Na glebie piaszczystej jabłonie wymagają większego nawożenia niż zwykle i regularnego podlewania.
Technologia organizowania dołu do sadzenia i sadzenia sadzonki jabłoni w ziemi nie ma żadnych szczególnych cech. Przed sadzeniem przy drzewie możesz:
- usuń większość liści, pozostawiając tylko kilka liści na wierzchołkach pędów;
- przeprowadzić pierwsze przycinanie formujące;
- zanurzając sadzonkę jabłoni w dołku, rozłóż wszystkie korzenie.
Wpłynie to pozytywnie na tempo ukorzeniania się rośliny i początek jej aktywnego wzrostu. Najważniejsze jest to, że korzeń rośliny nie jest zakopany, a po wypełnieniu mieszanką gleby pozostaje nad poziomem gruntu. Pielęgnacja jabłoni zaczyna się od momentu sadzenia. Ponieważ w pierwszym roku po posadzeniu jabłoń Medunitsa nie wyzdrowiała jeszcze z aklimatyzacji i jest słaba do owocowania, lepiej jest usunąć wszystkie uformowane pąki kwiatowe. Tak więc sadzonka jabłoni zapuści korzenie lepiej i szybciej.
W ciągu następnych kilku lat konieczne jest przeprowadzenie normalizacji zbiorów, częściowo odłamując jajnik, który osiągnął rozmiar monety o nominale pięciu rubli. Pozostałe owoce będą nie tylko większe i słodsze, niewielka ich ilość pomoże drzewu lepiej przygotować się do zimy.
Na dorosłych jabłoniach Medunitsa normalizacja pozwala nieco wyrównać spadek plonu w następnym roku po obfitym owocowaniu.
Aby zabezpieczyć pień niedawno posadzonego drzewa przed mrozem, gdy pokrywa śnieżna jeszcze się nie utworzyła, krąg pnia jest gęsto pokryty ściółką z próchnicy, igieł, trocin lub liści. Sam łodyga jest również izolowana i chroniona przed szkodnikami za pomocą materiałów, które mogą przetrwać zimno i dobrze przepuszczać powietrze.
Podlewanie i karmienie jabłoni latem i wiosną
Do obfitego owocowania i wzrostu jabłoń, w zależności od cech wzrostu i podkładki, wymaga innej ilości składników odżywczych i wilgoci. Gatunki energiczne, w tym Medunitsa, otrzymują pożywienie z powierzchni od 20 do 25 metrów kwadratowych, a jabłonie i odmiany karłowate tylko od 9 do 10. W każdym przypadku niezbędne jest regularne nawożenie:
- Pierwsze karmienie odbywa się wiosną. Do gleby dodaje się 30-40 gramów azotanu amonu i taką samą ilość nitroammofoski.
- W okresie, w którym jajnik zaczyna tworzyć się na jabłoniach Medunitsa, rośliny powinny otrzymać 120-145 gramów superfosfat, od 8 do 10 kg humusu, zgniłego kompostu i około 45–55 gramów chlorku potasu na drzewo.
Opryskiwanie jabłoni latem polega na dwu- lub trzykrotnym wprowadzeniu 2-3 wiader płynnych nawozów zawierających azot, które można stosować jako wodny napar z próchnicy, kurzych odchodów lub obornika.
Drzewa owocowe dobrze reagują na podlewanie kręgów przy łodydze naparem pokrzywy, glistnika i innych roślin, a także robią kilka garści Popiół drzewny... Należy tylko pamiętać, że nawożenie zawierające azot jest przerywane do połowy lata, aby nie sprowokować wzrostu nowych pędów, które nie będą miały czasu na wzmocnienie i dojrzewanie do zimy.
Przez cały sezon wegetacyjny gleba pod koronami jabłoni Medunitsa powinna pozostać luźna, do czego stosuje się zarówno spulchnienie gleby, jak i 5-centymetrową warstwę ściółki, która przepuszcza powietrze, ale zatrzymuje parowanie wilgoci. Program pielęgnacji jabłoni Medunitsa obejmuje cotygodniowe podlewanie drzew w ilości 10-18 litrów na drzewo. Szczególnie ważne jest, aby roślina nie potrzebowała wilgoci podczas wylewania owoców, od lipca do końca owocowania. W tym okresie dojrzewają nie tylko jabłka miodowe, ale także układają się pąki kwiatowe następnego roku.
W sierpniu podlewanie jest ograniczone i regulowane w zależności od pogody, upewniając się, że gleba pod koroną nie wysycha.
Cechy i schemat tworzenia korony jabłoni
Raczej wysokie drzewa jabłoni Medunitsa wyróżniają się szerokim piramidalnym kształtem korony. W tym przypadku powstaje niezbyt wiele pędów, a główne owocowanie występuje na gałęziach dwóch lat i starszych. Większość jajników Medunitsa jest utworzona na pierścieniach, a tylko niewielka ilość jabłek wytwarza pręciki owocowe. Dlatego tworzenie korony jabłoni, trwające do 12 roku życia, zgodnie ze schematem, zapewnia zarówno przerzedzenie nadmiaru gałęzi, jak i skrócenie pędów.
W tym czasie ważne jest, aby jabłoń miała aktywnie rosnącego przewodnika i podległe mu gałęzie szkieletowe. Kiedy jabłoń Medunitsa osiąga wysokość od 2,5 do 3 metrów, pionowy wzrost jest ograniczony przez odcięcie górnej części prowadnicy nad silną boczną gałęzią. Od tego momentu głównym zadaniem przycinania jest:
- zapobieganie nadmiernej gęstości korony;
- usuwanie blatów;
- utrzymanie stanu sanitarnego drzewa.
Kiedy plon dorosłego drzewa zaczyna spadać, jajniki koncentrują się głównie w górnej części korony, a wzrost jednorocznych pędów jest ograniczony do 20-30 cm, należy pomyśleć o odmładzającym przycinaniu jabłoń Medunitsa.
Wczesną wiosną, zanim pąki obudzą się nad boczną gałęzią, odcina się gołe gałęzie szkieletowe, a miejsce cięcia piłą jest starannie obrabiane smołą. Ta technika wywołuje napływ składników odżywczych i pobudza uśpione nerki.
W rezultacie w tym samym sezonie sekcja korony daje kilka nowych pędów, z których nie należy pozostawić więcej niż 4 najsilniejsze. Na ich podstawie uformowanie korony jabłoni i gałęzi bocznych zostanie ponownie przeprowadzone zgodnie ze schematem. Wierzchołki mogą być również używane jako pędy zastępcze, często tworzą się tylko na gałęziach, które tracą siłę i zdolność do owocowania. Aby przycinanie nie osłabiło drzewa, lepiej jest usunąć duże gałęzie nie w jednym sezonie, ale za dwa lata.