Jest to możliwe i wcale nie jest trudne - tuja na Syberii, sadzenie i pielęgnacja, zdjęcie odmian
To wiecznie zielone piękno wygląda wspaniale wszędzie, a jego bezpretensjonalny charakter pozwala na uprawę w dowolnym regionie. Włączenie tui świetnie sprawdza się na Syberii, sadzeniu i pielęgnacji (zdjęcia odpowiednich gatunków rozważymy później), dla których mają pewne cechy ze względu na lokalny klimat. Z jednej strony, drzewa iglaste „korzystają” tylko z lata przy umiarkowanych temperaturach. Pozwala im to zachować świeżość i jasny kolor igieł, które na południu często „palą się” od upału i słońca. Ale nie zapominaj o drugiej stronie medalu - surowych zimach syberyjskich, które mogą zamarznąć i zniszczyć prawie całe życie.
Do uprawy tui na obszarach syberyjskich lepiej wybrać gatunki i odmiany o zwiększonej zimotrwalości.
Tuja na Syberii - sadzenie i pielęgnacja, zdjęcia najlepszych odmian
Uprawa tui rozpoczyna się od nabycia sadzonki i tutaj ważne jest, aby dokonać właściwego wyboru. Dalsze losy efedryny zależą od tego w warunkach, które nie rozpieszczają ciepłem, zwłaszcza zimą.
Takie mrozoodporne tuje najlepiej rosną na Syberii:
- Smaragd to zwarte drzewo o wysokości nie większej niż 4,5 m ze stożkową ciemnozieloną koroną;
- Brabancja - Kolumnowa szybko rosnąca tuja o wysokości 4 m i średnicy do 1,5 m, której igły brązowieją na zimę;
- Columna to wysokie drzewo do 6 m wysokości z gęstą koroną w kształcie kolumny i ciemnozielonymi igłami;
- Holmstrup to zwarte drzewo o wysokości nie większej niż 3 m z gęstą koroną w kształcie piramidy i kręconych igieł;
- Wagner - kolejna niska tuja z szaro-zielonymi igłami i niezwykłą koroną w postaci jajka, która nie wymaga strzyżenia;
- Sankist to oryginalne drzewo o wysokości do 5 m, o średnicy korony do 2 m, ze złotymi igłami, które z wiekiem przybierają brązową barwę.
Kiedy, gdzie i jak sadzić tuję syberyjską
Na Syberii zaleca się sadzenie drzew iglastych wiosną. Następnie mają wystarczająco dużo czasu, aby się uspokoić, wyhodować korzenie i młode gałęzie oraz wzmocnić się. W przypadku tui konieczne jest wybranie słonecznego obszaru, najlepiej bez przeciągów - prawie wszystkie gatunki ich nie lubią. Dobrze, jeśli po południu jest lekko schowany przed słońcem, aby wilgoć nie odparowała tak szybko, a igły się przypaliły. Wszystkie tui uwielbiają ziemię sodową zmieszaną z torfem i piaskiem.
W sadzeniu grupowym odległość między sadzonkami zależy od konkretnego rodzaju tui. Aby stworzyć żywopłot wystarczy pozostawić 1 m. Pomiędzy osobno rosnącymi dużymi tujami, które w wieku dorosłym osiągają do 10 m, powinno być co najmniej 5-6 m. Dla niższych gatunków wystarczy odległość 2 m.
Podczas sadzenia ważne jest, aby nie pogłębiać szyjki korzeniowej. A potem warto ściółkować koło pnia. Pozwoli to uniknąć częstego rozluźnienia, ponieważ tuja ma powierzchowny system korzeniowy. A poza tym zatrzyma wilgoć.
Jak dbać o tuję na Syberii
Aby sadzonki nie tylko zapuściły korzenie, ale także aktywnie się rozwijały, muszą poświęcić trochę uwagi. Opieka nad wiecznie zieloną tują syberyjską składa się z następujących zwykłych procedur:
- Podlewanie 1-2 razy w tygodniu od wiosny do jesieni.
- Top dressing wiosną nawozami zawierającymi azot, a latem preparatami zawierającymi potas i żelazo. Jeśli do dołka podczas sadzenia dodano kompleks mineralny, to w bieżącym sezonie nie jest już konieczne nawożenie drzewa.
- Przycinanie. Najczęściej jest to fryzura sanitarna - usuwanie suchych, połamanych i zniszczonych gałęzi. Jednocześnie większość odmian dobrze nadaje się do formowania i można nadać ich koronie dowolnego rodzaju. Lepiej jest wykonać taką fryzurę latem.
I wreszcie główną cechą uprawy tui na Syberii jest jej zimowanie. Stare drzewa odmian o podwyższonej mrozoodporności nie potrzebują schronienia na zimę. Ale młode tui w pierwszych kilku latach należy chronić przed mrozem. Aby to zrobić, są pokryte lutrasilem lub spandbondem. Wygodniej będzie zbudować ramę wokół drzewa, na którym nałożona zostanie izolacja.