Cechy uprawy tulipana w domu

Pierwsi osadnicy, którzy dotarli do wybrzeży Ameryki Północnej, nie mogli nie zauważyć wysokich drzew o niezwykłych liściach i kwiatach, przypominających wiosenne tulipany. Nic dziwnego, że roślina została nazwana tulipanowcem lub Liriodendron tulipifera.

Dziś liriodendrony znane są nie tylko w swojej ojczyźnie. Wysokie drzewa o bujnej koronie można spotkać także w krajach Ameryki Południowej, na wybrzeżach Australii, w południowej Afryce i Europie. Europejczykom udało się oswoić ciepłolubną kulturę i uprawiać tulipany nawet w Norwegii.

W naszym kraju komfortowe warunki dla liridendronów rozwinęły się w strefie podzwrotnikowej Morza Czarnego, gdzie drzewa zdobią ulice i parki Soczi oraz pobliskich kurortów.

Zainteresowanie rośliną rośnie ze względu na pojawienie się odmian o różnorodnych i złocistych liściach.

Opis liriodendronu tulipanowca

Liriodendron to duże drzewo liściaste, które w sprzyjających warunkach może dorastać do 35-50 metrów. Roślina ma prosty, mocny pień pokryty jasnoszarozieloną korą. Z wiekiem kora drzew zmienia się z gładkiej w płaskorzeźbę, pokrytą pęknięciami dzielącymi powierzchnię na obszary w kształcie rombu. Brązowa kora na gałęziach ma zauważalny woskowy nalot. Pokazane na zdjęciu drewno tulipana ma lekko słodkawy aromat.

Jedną z ozdób liriodendronu są szerokie liście w kształcie liry na długich ogonkach. Długość blaszki liściowej może dochodzić do 15–20 cm, ponadto nie tylko kształt, ale także kolor liści jest dość niezwykły. Od wiosny do początku jesieni są pomalowane na jasnozielone odcienie, następnie w kolorach pojawiają się najpierw odcienie żółte, a później brązowe.

Kwiaty o średnicy od 6 do 10 cm przypominają tulipana, podczas rozpuszczania wokół potężnej korony rozlewa się świeży aromat ogórka i zaskakuje oryginalną kombinacją zielonkawych, żółtawych, białych i pomarańczowych kolorów na koronie.

W okresie masowego kwitnienia liriodendron tulipanowca, podobnie jak inne rośliny spokrewnione z magnolią, przyciąga wiele owadów, które chętnie zbierają nektar z rośliny i zapylają jej kwiaty.

W naturze liriodendron rośnie na obszarach o bogatej próchnicy, napowietrzonej glebie, z której potężne korzenie drzewa łatwo otrzymują wilgoć i odżywianie. Obfitość materii organicznej, regularna podlewanie i luźność gleby są ważnymi warunkami aktywnego wzrostu i kwitnienia roślin uprawnych. Chociaż sadzonki zakorzeniają się na piaskowcach i glinie, nie można oczekiwać sukcesu bez dodatkowej pielęgnacji, spulchnienia i materii organicznej. W suchych miesiącach szczególnie młode osobniki tulipanów pilnie potrzebują podlewania.

Uprawa tulipana

Oczywiście uprawianie tulipana w domu jest niemożliwe. Jednak mocne sadzonki z nasion można uzyskać tylko metodą sadzonkową.

Po zapyleniu w miejscu kwiatów tworzą się luźne szyszki, które otwierają się późną jesienią, rozsiewając duże nasiona. W naturze spadają na ziemię, ulegają naturalnemu rozwarstwieniu, a proces kiełkowania rozpoczyna się dopiero po roku. Podobne warunki dla nasion tulipana powstają w domu.

Ponieważ nasiona liriodendronu poza glebą szybko tracą zdolność kiełkowania, musisz zdobyć najbardziej świeży materiał do siewu.

Siew przeprowadza się przed zimą na głębokość półtora centymetra.Na początku uniwersalna mieszanka gleby oparta na równych częściach nadaje się do uprawy tulipana:

• nizinny torf;
• piasek gruboziarnisty;
• ziemia ogrodowa.

Gdy gleba jest wyrównana i lekko zagęszczona, rośliny są podlewane i mulczowane. W tej formie pojemnik jest wystawiany na zimno lub umieszczany w lodówce. Zimą pojemnik z nasionami należy przykryć śniegiem, podczas odwilży i latem glebę należy podlać, aby ziemia nie okazała się całkowicie sucha.

Ci, którzy chcą wyhodować tulipanowca, będą musieli uzbroić się w cierpliwość. Sadzonki pojawiają się dopiero półtora roku po wkomponowaniu w ziemię. Ale młode pędy nie zawodzą. Szybko zyskują na sile, stają się coraz silniejsi.

Jeśli zakupione nasiona zostały użyte do siewu, lepiej jest utwardzić sadzonki przed wyniesieniem na otwarty teren. Na miesiąc przed przesadzeniem rośliny stopniowo zaczynają przyzwyczajać je do przebywania na świeżym powietrzu, każdego dnia wydłużając czas „spaceru”.

Utwardzone rośliny przenosi się na otwarty teren, gdzie sadzonki wymagają prostej, ale regularnej pielęgnacji, w tym:

• umiarkowane, ale częste podlewanie;
• pielenie kręgu pnia;
• wiosenne i letnie karmienie młodej sadzonki;
• ściółkowanie glebyaby utrzymać wilgoć niezbędną dla drzewa.

Tulipanowiec liriodendron kwitnie w maju i czerwcu. Po raz pierwszy roślina tworzy pąki kwiatowe w wieku 7-10 lat, a następnie regularnie kwitnie.

Dekoracyjność drzewka docenili nie tylko ogrodnicy, ale także miłośnicy bonsai. Miniaturowe kompozycje oparte na tym gatunku są interesujące o każdej porze roku, a ze względu na niskie tempo wzrostu już kilka lat po rozpoczęciu formacji mogą zademonstrować jakość pracy mistrza.