Paglalarawan ng mga uri ng ornamental plant strelitzia
Ang aktibong paggalugad ng mundo at ang dating hindi maa-access na mga sulok ay nagbigay sa isang tao ng pagpupulong kasama ang mga kamangha-manghang mga halaman. Kabilang sa mga ito ay strelitzia, ang paglalarawan at mga uri ng kung saan ay naging magagamit sa mga botanist sa pagsisimula ng ika-19 na siglo.
Ang isang maliit na genus ng Strelitzia o Strelitzia ay nagmula sa Timog Africa, kung saan mas gusto ng mga malalaking perennial na ito na manirahan sa maaraw na tuyong talampas, pati na rin sa transparent shade sa ilalim ng malalaking puno. Ang mga manlalakbay na nagsisiyasat sa malalayong lupain ay hindi mapigilan ang mapansin ang mga halaman na may maliwanag, matigas na mga inflorescent, na hugis tulad ng mga ulo ng mga malalabas na ibon ng paraiso. Una, ang strelitzia ay "inalagaan" ng mga imigrante mula sa Europa, at pagkatapos ay mula sa katimugang Africa ay nakarating sila sa Lumang Daigdig.
Ang bulaklak ay pinangalanan bilang parangal kay Charlotte-Sophia ng Mecklenburg-Strelitzkaya. Kaya't ang mga botanista ng Great Britain ay hindi lamang pinuri ang kanilang reyna, ngunit ipinahayag din ang kanilang pasasalamat sa kanya para sa kanyang interes sa agham at pagbubukas ng pinakamalaki, mayroon nang hardin ng botanical sa Kew.
Paglalarawan ng Strelitzia
Ang lahat ng strelitzia na kilala ngayon ay malalaking evergreen perennial na may isang malakas na bahagi sa itaas ng lupa at ang parehong sistema ng ugat. Salamat sa mga taproot, ang halaman ay perpektong inangkop sa isang kakulangan ng kahalumigmigan. Ang mga dahon ng ilang species ng strelitzia ay kahawig ng mga saging, ngunit sa mga tigang na rehiyon ang mga plate ng dahon ng mga lokal na pagkakaiba-iba ay lumiliit, naging tulad ng isang bugsay, o nawala nang buo, na ginagawang isang uri ng higanteng, waxy coated porcupine. Ang Strelitzia ay pinalamutian ng mga inflorescence nito, na pinagsasama mula 5 hanggang 7 mga orange-purple na bulaklak.
Ang pinakamalaking strelitzia, ayon sa mga paglalarawan ng species, umabot sa 10 metro ang taas. Para sa lumalagong sa isang silid, ang mga nursery ng Republika ng South Africa, Australia at iba pang mga bansa ay pumili ng mas maraming mga compact variety at aktibong nakikibahagi sa gawaing pag-aanak upang makakuha ng mga orihinal na halaman at mga dwarf na halaman.
Royal Strelitzia (Strelitzia reginae)
Ang una sa mga natuklasan at inilarawan na uri ng strelitzia ay tumanggap din ng pangalan ng monarch. Ang halaman, na katutubong sa southern Africa, ay mabilis na naging tanyag hindi lamang sa Europa, kundi pati na rin sa Bagong Daigdig. Opisyal na ginawang simbolo ng buhay ng Los Angeles ang bulaklak. At ang hindi mapagpanggap na royal strelitzia ay gumanti sa mga mamamayan at ikalugod sila ng hindi pangkaraniwang pamumulaklak sa napakatagal na panahon.
Ang korona ng isang halaman sa isang nakapaso na kultura ay umabot sa taas na 1-1.5 metro. Ang mga dahon ng hugis-itlog o bahagyang nakakadulas, 40 cm ang haba at hanggang sa 30 cm ang lapad, ay nakaayos sa dalawang hilera, may makinis na ibabaw, makinis na mga gilid at isang mahabang matigas na tangkay na lumalaki hanggang sa 60 cm. Ang isang malakas na rhizome ay nakatago sa ilalim ng lupa, na kung saan ang bulaklak ay maaaring ipalaganap.
Ang mga inflorescence, na bahagyang nakatago ng matigas na berde-kayumanggi bract, na binubuo ng maraming mga bulaklak na may mga petals na orange at blue-violet. Sa wastong pangangalaga, ang laki ng isang bulaklak ay umabot sa 10-15 cm, at ang pamumulaklak ng tagsibol ay maaaring sundan ng isa pa. Ayon sa paglalarawan, ang strelitzia ay maaaring hindi kumupas ng hanggang sa isang buwan, habang ang mga bulaklak ay kumikilos nang tuloy-tuloy kapag pinutol.
Pagpili ng isang royal strelitzia sa tindahan, maaari kang makakita ng isa pang pangalan - maliit na-leaved strelitzia o Strelitzia Parvifolia. Ang mga ito ay iisa at magkaparehong pananim, itinuturing na pinakamahusay para sa lumalaking bahay.
Upang pag-iba-ibahin ang mga koleksyon ng mga florist, ang iba't ibang Mandela Gold ay pinalaki sa South Africa na may mga dilaw na asul na bulaklak na hindi pangkaraniwan para sa mga ligaw na halaman at dalawang beses na pamumulaklak.
Strelitzia nicolai
Ang Strelitzia ay maaaring matawag na isang royal bulaklak. Hindi lamang ang buong genus at ang una sa species ang tumanggap ng pangalan ng British Queen, isa pang pagkakaiba-iba ng bulaklak ang nagsimulang pangalanan bilang parangal sa Grand Duke Nikolai Nikolaevich, na nabighani ng flora at pinangasiwaan ang St. Petersburg Harding botanikal.
Tulad ng mga sumusunod mula sa paglalarawan, ang species ng strelitzia na ito ay maaaring may maiugnay sa pinakamalaking mga halaman sa greenhouse. Samakatuwid, hindi nakakagulat na ang mga ibon ay mga pollinator sa likas na katangian, at sa isang paso na kultura, ang bulaklak ay dapat na manu-manong polina.
Ang mga halaman na lumalaki hanggang sa 10 metro sa taas ay kahawig ng isang saging sa hitsura, na naka-impluwensya sa hitsura ng tanyag na pangalan na Strelitzia. Ang mahabang ligaw na dahon ng saging sa malalakas na tangkay ay aktibong ginagamit ng populasyon para sa paggawa ng mga bakod, lubid, at bubong.
Sa tagsibol, ang mga puno ng kahoy, na katulad ng mga puno ng palma, ay pinalamutian ng mga puting-asul na inflorescence na lila, berde-pula, mahigpit na stipules.
Mountain strelitzia (Strelitzia caudata)
Ang isa pang malaking uri ng strelitzia ay bundok. Sa laki, matapang itong nakikipagkumpitensya sa mga puno ng kagubatan. Ang mala-damo na pangmatagalan ay maaaring lumago hanggang sa 10 metro ang taas. Habang lumalaki ito, ang ibabang bahagi ng trunk ay nakalantad, na ginagawang isang regular na saging o kahit isang puno ng palma ang halaman.
Tulad ng naunang inilarawan na pagkakaiba-iba, ang mga bulaklak ng strelitzia ng bundok ay binubuo ng puti at asul na mga petals sa loob. Ang mga corollas na naipon mula sa ibaba ay pinagsama sa maraming mga piraso at natatakpan ng mapula-pula o madilim na lilang mga stipule hanggang sa kalahating metro ang haba.
Strelitzia reed (Strelitzia juncea)
Ang ganitong uri ng strelitzia, ayon sa paglalarawan, ay ibang-iba sa malalaking pagkakaiba-iba. At ang punto ay hindi lamang sa mas katamtamang mga laki, kundi pati na rin sa panlabas na hitsura ng halaman. Ang mga species ng disyerto mula sa silangan ng South Africa ay perpektong iniakma sa isang mahabang tuyong panahon at, hindi katulad ng iba pang strelitzia, pinahihintulutan ang isang drop ng temperatura sa mga ilaw na frost na rin.
Ang mga kulay kahel-lila na bulaklak ng reed strelitzia ay napaka nakapagpapaalala ng pamumulaklak ng pagkakaiba-iba ng hari. Gayunpaman, ang hitsura ng mga dahon ay hindi magpapahintulot sa iyo na lituhin ang mga halaman na ito. Ang isang siksik na rosette ay nabuo ng pinahaba, pinahiran na wax-needles na mga dahon, na ganap na wala ng mga plate ng dahon at lumalaki sa haba na 1.5-2 metro.
Dahil sa malaking pangangailangan mula sa mga florist mula sa buong mundo, sa likas na katangian, ang strelitzia species, na inilarawan sa itaas, ay nanganganib. Para sa pagpapalaganap ng bulaklak, ang mga nursery ay gumagamit ng bioculture, mga vegetative na pamamaraan at artipisyal na polinasyon upang makakuha ng mga binhi.
Maputi ang Strelitzia (Strelitzia alba)
Sa rehiyon ng Cape, maaari mong makita ang mga ligaw na halaman ng isa pang kilalang species. Ang mga ito ay malaki, na may isang bahagyang lignified stem at mahabang elliptical na dahon ng puti o Augustus strelitzia. Minsan sa isang taon, ang mga orihinal na inflorescence ng mga puting bulaklak ay lilitaw mula sa mga axils ng mga dahon, sa pansamantalang nakatago sa mga lilang lanceolate bract.
Ang pamumulaklak ay tumatagal mula Mayo hanggang kalagitnaan ng tag-init, hanggang sa ang mga talulot ay hanggang sa 15-18 cm ang haba ay malanta upang mabigyan ng buhay ang mga fruit-box na hinog sa pagtatapos ng taglamig. Tulad ng reed strelitzia, ang mas malaking kamag-anak nito ay nangangailangan din ng proteksyon ng tao at kasama sa Red Book of South Africa Plants.