Üzüm haşere kontrolünün fotoğrafı, açıklaması ve araçları
Üzüm bağı onlarca haşerenin dikkatini çekiyor. Dünya çapında, bu mahsulün mahsulüne zarar verebilecek yaklaşık 800 böcek türü var. Dahası, sadece meyveler acı çekmez, aynı zamanda kökler, çok yıllık ve yeşil sürgünler, çiçek salkımları ve yapraklar da acı çeker.
İyi inşa edilmiş bir bitki koruma sistemi olmadan, üzümlerin hastalıklardan ve zararlılardan önleyici ve tedavi edici tedavisi olmadan, hasatın% 30 ila% 50'sini kaybetme riski vardır ve bu mahsulün bazı düşmanları ekimi tamamen yok edebilir.
Üzüm akarları ve bunlarla baş etme yöntemleri
Böceklerin üremesini zamanında durdurmazsanız ve üzüm akarlarıyla savaşmak için yöntemler kullanmaya başlamazsanız, hayati aktiviteleri sürgünlerin olgunlaşmasını, meyvelerin kalitesini ve miktarını ve bu türlerin patojenleri dahil bakteri ve mantar kolonilerini olumsuz etkiler. küf gibi ciddi hastalıklar ve külleme.
Yabani otlarda veya tomurcukların içinde kışlayan akar dişileri, zaten yaklaşık 7–8 ° C sıcaklıkta ilkbaharda beslenmeye ve yumurta bırakmaya başlar. Sonuç olarak, çiçeklenme ve sürgünlerin temelleri zarar görür, oluşan fırçalar kene yaralanmasından öncekinden daha küçüktür ve büyüme daha zayıftır. Bir kene tomurcukları enfekte ederse kırmızılaşır, yoğunlaşır ve parçalanırlar.
Mevsim başına 6 ila 11 kuşak veren böceğin zararı, yaz aylarında, üzüm kaşıntısının çalılıkların yeşil kısmının suları ile beslendiği yaz aylarında artar.
Bir haşerenin varlığının izleri, levha levhanın dış tarafının deformasyonuna benziyor, üzerinde göze çarpan tüberküllerin görünümü, keçe veya örümcek ağlarına benzer bir yığınla kaplı küçük çöküntülere karşılık geliyor.
Yaprağa verilen zarar ne kadar güçlüyse dokularındaki metabolik süreçler o kadar zayıftır. Üzüm kaşıntısı ile mücadele etmek için acil önlemler almazsanız, yaprakların arkasındaki keçe lekeler birleşir, yaprak plakası kıvrılır, pratik olarak fotosentez işleminden düşer. Yaprak zayıflar ve kurur. Bazen keçe kapağın altında olgunlaşan fırçalar görünür.
Sezonun başında kene asmanın alt katmanına yerleşirse, o zaman uygun kontrol olmadan daha genç sürgünlere de yayılabilir. Kenenin yayılması; budama, dikim veya aşılama sırasında bitkinin hastalıklı kısımlarından sağlıklı böceklere kadar kuru sıcak hava, şiddetli rüzgarlar ile kolaylaştırılır. Üzüm akarından mahsul kaybı riskini en aza indirmek için, bu haşere ile mücadele yöntemleri, tarım tekniklerini ve modern böcek ilaçları ve akarisitleri püskürtmeyi içermelidir.
Kışın zayıflamış veya donmuş sürgünler uzaklaştırılmalıdır. Sonbaharda veya ilkbaharın başlarında, üzüm tomurcukları henüz büyümeye başlamadığında, asma ve üzüm kaşıntısının biriktiği potansiyel yerler% 2 DNOC solüsyonu ile tedavi edilir. % 3 nitrafen solüsyonu, kış uykusundaki dişi kenelere karşı etkili olacaktır. Böcekler genellikle oluşturulmuş keçe örtü tarafından gizlendiğinden, üzümleri hastalıklardan ve zararlılardan arındırırken yaprakların arkasına özel dikkat gösterilir.
Üzüm kaşıntısı ile savaşmak için uzun süredir kanıtlanmış bir önlem, ekimlerin kükürt preparatlarıyla iki kat muamelesi olarak kabul edilir. Hava sıcaklığının 20 ° C'nin üzerinde olması ve prosedürler arasında 10-14 gün olması önemlidir.
Bitkiler bir kene saldırısına uğradığında, Fufanon, Neoron ve Aktara dahil kimyasal işlemler, Actellic veya Tevit Jet, yalnızca etkinlikleri için değil, aynı zamanda arılar ve insanlarla ilgili güvenlik açısından da seçilmektedir.
Üzüm biti veya filoksera
Anaç ve Avrupa üzüm çeşitleri için son derece tehlikeli bir zararlı, larvalar, nimfler, kanatlılar ve toprak böcekleri gibi mevcut tüm formlarda ekime zarar veren üzüm yaprak bitidir.
19. yüzyılın ortalarında Avrupa'da ortaya çıkan bu haşere, en ünlü üzüm bağlarında yıkıcı hasara neden oldu ve bu mahsulün Fransa'da ekilmesi sorgulanmasına neden oldu.
Sezon boyunca, yaprak biti 7-8 kuşak verir, sonuç olarak, filoksera'nın kök formu ile enfekte olmuş bitkiler gözle görülür şekilde zayıflar, kök sistemleri az gelişmiş hale gelir ve üzümleri hastalıklardan ve zararlılardan tedavi etmeden, asma ölür. birkaç yıl. Bu formla başa çıkmak ancak etkilenen çalıların tamamen çıkarılmasıyla mümkündür. Yaprak biti yumurtası içeren safra yapraklarının arka yüzünde görünüm ile karakterize olan yaprak formu genellikle ikinci yılda tespit edilir.
Bu tehlikeli haşere bir karantina zararlısı olduğu için, kontrol önlemleri yaprak bitlerinin yayılmasını önlemek ve filoksera dirençli anaçlar kullanmaktır. Yaprak formuna karşı Actelik, Dilor, Confidor Maxi ve Etaphos kullanılmaktadır. İlk işlem, tomurcuklar büyük ölçüde çiçek açtığında ve ikincisi, sürgünlerin halihazırda 9-12 yapraklı olduğu aşamada gerçekleştirilir.
Yeşilleri etkileyen yaprak merdaneleri ve diğer üzüm zararlıları
Salkım, üzüm ve iki yaşındaki yaprak merdanelerinin tırtılları tomurcuklar, narin çiçekler ve üzüm tomurcuklarının yanı sıra yumurtalık ve zaten olgunlaşan meyvelerle beslenir. Sonuç olarak, asmaların etkilenen kısımları çürür veya kurur ve ölür. Tomurcuk ve yapraklarla beslenen kepçe ve güvelerin tırtılları da üzüm çalıları üzerinde parazitleşir. Yeterince dikkat edilmediği takdirde, yaprak dokusunda gelişen larvaları onu besleyen ve sargı geçişleri yapan madenci güvesi bitkinin yeşil kısımlarına ciddi zararlar verebilir.
Mahsulü yaprak merdanelerinden ve kepçelerden korumak için, üzümlerin hastalıklardan ve zararlılardan böcek öldürücülerle muamelesi kelebeklerin uçtuğu dönemde yapılır.
Üzümlerin üzerinde yumurta ve tırtıl bulunursa bitkinin zarar görmüş kısımlarının dikkatlice çıkarılması, zararlıların yayılmasının engellenmesi önemlidir. Fozalon, Ambush, Sumicidin veya modern biyolojik ürünlerle art arda üç işlemle mahsulü koruyabilirsiniz.
Trips: üzüm zararlılarının tanımı, fotoğrafları ve tedavi yöntemleri
Bitkilerin yeşil kısımlarında parazitlenen üzümler küçüktür, uzunluğu 0,6–2 mm'ye ulaşır, böcekler yaprakların ve sürgünlerin kapaklarını deler ve sularını emerek baharda çalının gelişimini geciktirir.
Tripslerden etkilenen yapraklarda önce kenarlarda ve sonra tüm plakada kahverengi alanlar belirir, yüzey deforme olur ve yavaş yavaş kıvrılır.
Benzer hasarlar genç sürgünlerde, antenlerde ve daha sonra meyvelerde görülebilir. Üzüm akarında olduğu gibi, bu böcekleri kontrol etme yöntemleri Fosfamid veya BI-58, Carbamil ve Methomil kullanmaktır.
Kınlar ve et böceği
Üzüm sürgünleri birçok zararlıyı çeker. Yerleşik bir yaşam tarzına öncülük eden, asmaya yerleşen küçük ölçekli böcekler ve etli böcekler, meyve sularını emer. Bu, bitkinin etkilenen kısımlarının zayıflamasına, kurumasına ve verimde düşüşe yol açar. Pullu böceklerin varlığı, bu böcekler tarafından salgılanan parlak bal özü lekelerine ihanet eder.Bununla birlikte, bu tür zararlıların bitkiye verdiği zarar, sürgünlerin ve yaprakların zayıflamasıyla sınırlı değildir, kısa süre sonra pul böceklerin ve pul böceklerin habitatlarında mantarlar gelişir ve tehlikeli üzüm cepleri ortaya çıkar. hastalıklar... Fotoğrafta sunulan bu üzüm zararlıları nerede yaşıyor ve bunlardan etkilenen çalılara nasıl davranılır?
Sonbaharda, genç ölçekli böcekler, bir yaşındaki sürgünler temelinde yoğunlaşır, eklenir ve kış uykusuna yatar. İlkbaharda, olgunlaşan böcekler, ölü dişilerin kalkanlarının altından görünen yeni bir nesle hayat verir.
Kaplama olarak beyazımsı, gevşek mumsu bir kütleye sahip unlu böcekler üzümlere ciddi zarar verebilir. Yetişkin sürgünlerin kabuğu altında larva şeklinde kış uykusuna yatan ve hatta ısının başlamasıyla kafesin desteklerinde, zararlılar bitkinin yeşil kısımlarına, yetişkin oldukları yerde sürgünlere ve yapraklara hareket eder. Mealybugs ve çeşitli ölçek böcekleriyle, çalıların tüm yer üstü kısımlarının yanı sıra kafes detayları işlenerek savaşılır. Püskürtme, erken ilkbaharda, tomurcuklar açılmadan önce ve mutlaka büyük basınç altında yapılır, böylece ilaç kabuk katmanlarına nüfuz eder.
Skosari veya böcek böcekleri
Üzüm bağları, genç yaprakların tomurcuklarını ve yapraklarını kemiren çeşitli böcekler tarafından zarar görür ve larvaları kök sistemine ciddi şekilde zarar verebilir.
Bu haşerenin yetişkin böcekleri ve larvaları, 15 ila 30 cm derinlikte yerde kış uykusuna yatarlar.Böcek aktivitesi, hava 10 ° C'nin üzerine çıktığında baharın gelişiyle başlar. Üzümlerin zararlı böcekler de dahil olmak üzere hastalıklardan ve zararlılardan arıtılması, böcek öldürücüler kullanılarak, böceklerin aktif olarak beslendiği Nisan'dan Mayıs'a kadar ve ayrıca genç bireylerin yerden çıktığı Haziran ayında gerçekleştirilir. Bağa klorofos ve fosalon kullanılarak 10 gün ara ile iki kez püskürtülür, koridorlardaki toprak en az 15 cm derinliğe kadar gevşetilir.
Üzümlerin eşekarısından korunması
Yazın çoğu yaban arısı kolonisi aktif olarak sayısını artırıyorsa ve yavruları beslemek için proteinli yiyecekler arıyorsa, o zaman ağustos ayında böcekler kışa hazırlanmaya başlar ve diyetleri kökten değişir. Artık yalnızca tatlılarla ilgilenen yaban arıları, üzüm de dahil olmak üzere birçok bahçe bitkisinin hasadını yaşıyor. Üstelik üzüm tanelerinin ince kabuğundan dolayı bu zararlılar verimi ciddi şekilde düşürebilir ve fırçaların kalitesini olumsuz etkileyebilir.
Bu nedenle, bağı eşekarısından korumak, yetiştirici için en önemli önceliktir.
Yaban arıları ile uğraşmak kolay değildir çünkü meyveler olgunlaştığında böcek ilacı kullanmak tehlikeli hale gelir.
En iyi sonuç, haşere ile önceden savaşmaya başlarsanız ve mevcut tüm yöntemleri kullanırsanız elde edilebilir. Eşek arısı yuvalarının imhası, en iyi, böceklerin gece toplandığı akşamları yapılır. Böyle bir görevi yerine getirmeyi planlarken, tüm kişisel güvenlik önlemlerini almaları gerekir. Zararlıların yoğunlaştığı yer, eşekarısına karşı aktif olan hızlı etkili bir böcek ilacı ile tedavi edilir.
Endüstriyel olarak üretilmiş ve ev yapımı tuzakların kullanılması böceklerden kurtulmaya yardımcı olmayacak, ancak sistematik bir yaklaşımla sayılarını önemli ölçüde azaltacaktır. Yaz başında tuzak et veya balık yemi ile donatılır ve ağustos ve eylül aylarında kap şurup veya diğer tatlı ürünlerle doldurulur. Doldurulduktan sonra cihaz temizlenir ve bağ yakınına asılır.
Fırçalar olgunlaşmaya başladığında, üzümleri eşekarısı, diğer böcekler ve kuşlardan korumak için ağ veya dokunmamış örtülerle kaplanır. Böyle bir barınak, meyvelerin dökülmesine müdahale etmeyecek ve içeride yoğuşma ve çürümenin gelişmesini engelleyecek kadar özgür olmalıdır.