Farklı toprak türlerinin verimliliğinde önde gelen faktör humustur
Doğurganlık ve humus yakından ilişkili kavramlardır. Latince'den bu terim toprak veya toprak olarak çevrilir. Günümüzde çiftçiler hidroponik veya suni toprakta sorunsuz bir şekilde ekin yetiştirse de, doğurganlığın bu bileşeni vazgeçilmezdir. Verim yüzdesini artırmak için önce toprak humusunun ne olduğunu bulmanız ve ardından oluşum sürecini düşünmeniz gerekir.
Humus ...
Peki humus nasıl oluşur? Üst toprak tabakasında karmaşık biyokimyasal süreçler meydana gelir - organik kalıntıların oksijensiz ayrışması. Katılım olmadan olamazlar:
- hayvanlar;
- toprak mikroorganizmaları;
- bitkiler.
Uzaklaşarak toprak oluşumunda önemli bir iz bırakırlar. Bu organizmaların ayrıştırılmış atık ürünleri de burada birikir. Buna karşılık, bu tür organik maddeler mikroplara karşı dirençlidir ve bu da onların toprak ufkunda birikmesine izin verir.
Bu biyokütle, tüm yüksek organizmalar için gerçek bir depo görevi görür. İçerdiği bileşenler, bitkilerin köklerini enerji ile doyurur ve ayrıca gerekli tüm elementlerle besler:
- humin;
- hümik asitler;
- hümik bileşikler.
Böyle bir örtünün kalınlığı (gezegenin ılıman enlemlerinde) 1,5 metreye kadar ulaşabilir. Bazı bölgelerde arazinin% 10-16'sı, bazılarında ise yalnızca% 1.5'tir. Aynı zamanda, turbalıklar bu tür organik oluşumların yaklaşık% 90'ını içerir.
Humus oluşumu doğrudan mineralizasyon sürecine - biyokütlenin (oksijenin etkisi altında) basit mineral ve organik bileşiklere ayrışmasına bağlıdır. Normal doğal koşullar altında bu, nemlendirmeye zarar vermeden eşit şekilde gerçekleşir.
Kompozisyon
Bu toprak örtüsünün faydalı özelliklerine dikkat etmeden önce, bileşimini göz önünde bulundurmanız gerekir. En yüksek yararlı element konsantrasyonu, yalnızca ufkun üst kısmında bulunur. Derinleştikçe küçülürler çünkü bu süreçteki tüm "katılımcılar" yüzeyden 50-70 cm yüksekte yaşarlar. Bu nedenle, verimli katmanların oluşumu aşağıdakiler olmadan imkansızdır:
- belirli mantar türleri;
- solucanlar;
- bakteri.
Organik bileşenlerin işlenmesi ve omurgasızların dışkısı paha biçilmez humus oluşumuna yol açar. Oluşumunda belirleyici olan solucanlardır. 1 m² humusta yaklaşık 450-500 bireyin yaşadığı unutulmamalıdır. Her biri bitki kalıntılarını ve bakterileri yer. Onlar tarafından biriktirilen organikler, besin biyokütlesinin büyük bir yüzdesini oluşturur. Humusun bileşimi aşağıdaki kimyasal elementleri içerir (yüzde, toprak türüne bağlıdır):
- Fulvik asitler (% 30-50). Azot içeren çözünür (yüksek moleküler ağırlıklı) organik asitler. Mineral oluşumlarını yok eden bileşiklerin oluşumuna yol açarlar.
- Huminler (% 15 - 50). Bu, nemlendirme sürecini tamamlamayan unsurları içerir. Dahası, geçim kaynakları minerallere bağlıdır.
- Balmumu reçineleri (% 2 ila% 6).
- Hümik asitler (% 7-89). Çözünmezler, ancak alkalilerin etkisi altında ayrı elementlere ayrışabilirler. Her biri önde gelen bileşenlerden birini içerir: nitrojen, oksijen, hidrojen ve karbon. Asitler diğer bileşenlerle temas ettiğinde, toprakta tuzlar oluşabilir.
- Çözünmeyen kalıntı (% 19 - 35). Bu, çeşitli sakaritler, enzimler, alkoller ve diğer elementler için geçerlidir.
Ana toprak gruplarındaki humus içeriği tablosu, her 100 veya 20 cm toprak için azot ve karbon miktarını gösterir. Ölçüm t / ha cinsinden yapılır. Bu, Rusya'daki verimli toprak stoklarının genel tablosudur.
Gübreler çok sık ve büyük miktarlarda uygulanıyorsa (özellikle mineral, azot), daha sonra bu biyokütlenin hızlı ayrışmasına yol açacaktır. İlk yıllarda verim elbette birkaç kat artacak. Ancak zamanla, verimli tabakanın hacmi önemli ölçüde azalacak ve verim bozulacaktır.
Faydalı özellikler
Tarımda, bu organik ufkun korunması en önemli olarak kabul edilir. Geçtiğimiz yarım yüzyılda, Rusya ve Ukrayna topraklarındaki erozyon nedeniyle üst örtü neredeyse yarı yarıya azaldı. Rüzgara ve suya maruz kalmak, zengin toprak katmanlarının uçup gitmesine / yıkanmasına neden oldu. Topraktaki humus içeriği ekolojistler ve tarımcılar tarafından hem bir verimlilik faktörü hem de arazi satın almak için ana kriter olarak kabul edilir. Sonuçta, toprağın kalite özelliklerinden ve aşağıdaki nedenlerden sorumlu olan odur:
- Bitkilerin verimli yaşamı için gerekli olan bol miktarda besin içerir. Bu, doğada bulunan nitrojenin neredeyse% 99'u ve tüm fosforun% 60'ından fazlasıdır.
- Dünyanın oksijenle doymasını teşvik ederek daha gevşek hale getirir. Bu sayede toprakta yaşayan bitki ve mikroorganizmaların kök sistemleri yeterli miktarda hava alır.
- Toprağın yapısını oluşturur. Sonuç olarak kil ve kum birikmez. Organik bileşikler, mineral parçacıkları topaklar halinde bir araya getirerek bir tür kafes oluşturur. Nem, oluşan boşluklarda tutulan içinden geçer. Bitki örtüsü suyu bu şekilde alır. Ayrıca gözenekli yapı, dünyayı ani sıcaklık değişimlerinden ve erozyon anomalilerinden korur.
- Humus, toprağın eşit şekilde ısınmasını sağlar. Bu katmanda karmaşık biyokimyasal işlemler gerçekleşir. Bu tür reaksiyonların sonucu, ısının serbest bırakılmasıdır. Yukarıda belirtildiği gibi, verimli toprak daha koyu bir gölgeye sahiptir. Kahverengi-siyah tonlar, UV ışınlarını çekmede ve emmede en iyisidir.
Organik bileşikler, araziyi insan faaliyetlerinin ürettiği sert kimyasalların zararlı etkilerinden korur. Bu elementler reçineli karbonları, tuzları, metalleri ve radyonüklitleri "muhafaza eder", onları sonsuza dek yerin bağırsaklarında bırakır ve bitkilerin onları asimile etmesini engeller.
Tüm çiftçiler için tek sorun, büyüyen mahsullerin doğal bölgesi ve humus içeriğinin (makalede verilen tablo) çarpıcı şekilde farklı olduğu toprak türleridir. Bu nedenle, arazilerinizin verimliliğini artırmak için, bölgenin doğal koşullarını esas alarak içlerindeki biyokütle seviyesini belirlemeniz gerekir.
Humus hisse senedi haritası
Çok sert iklime sahip bölgelerde, toprak oluşumu süreci felaket derecede yavaştır. Üst katmanın zayıf ısınması nedeniyle, bitkiler ve mikroorganizmalar, tam teşekküllü bir varoluş için uygun koşullardan mahrumdur.
Tundra
Burada büyük iğne yapraklı ağaç ve çalılık alanları görebilirsiniz. Yamaçlar çoğunlukla yosunla kaplıdır. Tundrada humus içeriği bir metrelik bir tabakada 73-80 t / ha'dır. Bu alanlar o kadar ıslak ki killi kayaların birikmesine neden oluyor. Sonuç olarak tundra toprakları şu yapıya sahiptir:
- üst örtü - ayrışmamış bitki kalıntılarından oluşan çöp;
- çok zayıf bir şekilde ifade edilen humus tabakası;
- helyum tabakası (mavimsi bir tonla gelir);
- ebedi Frost.
Oksijen bu tür topraklara neredeyse hiç nüfuz etmez. Organizmaların mikrobiyolojik aktivitesi için havanın varlığı şarttır. Onsuz ölürler ya da donarlar.
Tayga
Bu alanda geniş yapraklı ağaçlar bulunur. Yoğun karışık ormanlar oluştururlar. Bozkır bölgelerinde sadece yosun değil aynı zamanda bitkisel bitkiler de yetişir. İlkbahar (genellikle çözülen kar) ve sonbahar yağmurlu mevsimler toprağı aşırı ıslatır. Bu tür akışlar humus ufkunun rezervlerini yıkar.
Burada oluşur ve orman tabanının altında yer alır. Birçok kaynak, taygadaki humus içeriğinin farklı göstergelerini sağlar. Aşağıdaki toprak türleri için, bunlar aşağıdaki gibidir (1 m² başına, t / ha):
- podzol (güçlü, orta ve zayıf) - 50'den 120'ye;
- gri orman - 76 veya 84;
- sod-podzolik - en fazla 128 ve en az 74;
- tayga-permafrost çok düşük bir yüzde içerir.
Karada böyle mahsul yetiştirmek için yataklar kaliteli maddelerle düzenli olarak döllenmelidir. Ancak bu durumda yüksek bir verim elde edilebilir.
Chernozem
Bilinen tüm chernozem çeşitleri, bu doğurganlık derecelendirmesinde lider ve favori olarak kabul edilir. İçlerindeki organik humus 80 cm veya 1,2 metre derinliğe ulaşır. Haklı olarak en verimli topraklar olarak adlandırılabilirler. Hububat (buğday), şeker pancarı, mısır veya ayçiçeği yetiştiriciliği için elverişli bir topraktır. Aşağıdaki listeden, humus içeriğindeki farklılığı farklı çernozem türlerinde görebilirsiniz (t / ha, 100 cm'de):
- tipik (500-600);
- karşılandı (400'e kadar);
- süzülmüş (550 içinde);
- güçlü (800'ün üzerinde);
- güney Batı Kafkasya (390);
- bozulmuş (512'ye kadar).
Bakir, ekilebilir ve gelişmiş arazi türleri için göstergelerin farklı olduğu anlaşılmalıdır. Bu grupların her birinin bileşimini tanımak için bir tablo verilmiştir. Bozkır ve kurak bölgelerde, 100-230 t / ha'dan fazla humus içermeyen kestane toprakları yaygındır. Çöl (kahverengi ve gri tip toprak örtüsü) bölgeleri için bu rakam yaklaşık 70 t / ha'dır. Sonuç olarak, çiftçiler sürekli olarak tarlaların tuzlanmasıyla uğraşmak zorundadır.
Kuraklık, bu tür toprakların ana düşmanıdır. Bu nedenle, tarlaların bol sulamaya ihtiyacı olabilir.
Verimi artırmanın yolları
Bahçıvan, dünyanın organik katmanının nasıl oluştuğunu anlayarak, aşırı nemden muzdarip podzolik topraklarda humus içeriğini artırabilecektir. Bu tür bölgelerin doğurganlığı mücadelesinde aşağıdaki eylemler uygulanır:
- bahçeyi gübre, turba veya humus ile gübreleyin;
- kompost kullan / oluştur;
- sürekli olarak dünyayı gevşetin, böylece oksijen köklere ve solucanlara akar;
- Yeterli sayıda toprak bakterisine dikkat edin, özel biyolojik ürünler kullanabilir veya bahçenin etrafına yabani otları saçabilirsiniz ve organik.
Bitkisel kökenli atıklar yataklarınıza gömülebilir, böylece yer sakinlerinin beslenmesi ile ilgilenebilirsiniz.
Arazilerini korumaya yönelik bu tür önlemler, çiftçinin toprağı "canlı" tutmasına yardımcı olacaktır. Aynı zamanda verim birkaç kat artacaktır.