Patates tarihindeki Avrupa sayfaları
Patateslerin dünyaya yayılma tarihi, 16. yüzyılın ortalarında, İspanyol fatihlerin modern Peru kıyılarına ayak bastığı zaman başladı. Fatihler, bilinmeyen ülkelerin hazineleri tarafından cezbedildi. Yüzyıllar boyunca isimlerinin anılmasının savaşlardaki zaferlerle değil, Solanaceae ailesinden mütevazı bir bitki olan patatesin keşfi ve tarihiyle ilişkilendirileceğini bile düşünmediler. Oku:patates graten - fotoğraflı adım adım tarif.
Patateslerin Güney Amerika menşeli
Bugünün tohumluk patateslerinin% 99'undan fazlası ortak genleri paylaşıyor. Yetiştirilen tüm çeşitler, şu ya da bu şekilde, iki ilgili türe aittir.
Bugün, dünyanın birçok bölgesinde çok sayıda Solanum tuberosum veya Nightshade yumrulu çeşidi yetiştirilmektedir. Patates Bazen patatesin kökenini bilmeyen milyarlarca insan için ana gıda ve endüstriyel ürün haline geldi.
Bununla birlikte, kültürün anavatanında 120 ila 200 tür yabani tür hala yetişmektedir. Bunlar yalnızca Amerika kıtasına özgüdür ve çoğu sadece yenilebilir değil, aynı zamanda yumrularda bulunan glikoalkaloidler nedeniyle zehirlidir.
16. yüzyılda patatesin kitap tarihi
Patatesin keşfi, büyük coğrafi keşifler ve fetihler dönemine kadar uzanıyor. Yumruların ilk açıklamaları, 1536-1538'deki askeri seferlere katılan Avrupalılara aitti.
Peru'nun Sorokota köyündeki fatih Gonzalo de Quesada'nın yoldaşlarından biri, Eski Dünya'da bilinen yer mantarlarına benzer yumrular gördü veya "tartuffoli" olarak adlandırıldı. Muhtemelen, bu kelime Almanca ve Rusça isimlerin modern telaffuzunun prototipi haline geldi. Ancak "patates" in İngilizce versiyonu, İnkaların "tatlı patates" dediği, sıradan ve tatlı patateslere benzer görünümdeki yumru kökleri arasındaki karışıklığın sonucudur.
Patates tarihindeki ikinci kronikleştirici, Cauca Nehri'nin yukarısında pişirildiğinde kendisine kestaneyi hatırlatan etli yumrular bulan doğa bilimci ve botanikçi-araştırmacı Pedro Ciesa de Leon'du. Büyük olasılıkla, her iki yolcu da And patateslerini boyadı.
Kişisel tanışma ve bir bahçe çiçeğinin kaderi
Sıradışı ülkeleri ve zenginliklerini duyan Avrupalılar, denizaşırı bitkiyi ancak otuz yıl sonra kendi gözleriyle görebildiler. Dahası, İspanya ve İtalya'ya gelen yumrular Peru'nun dağlık bölgelerinden değil, Şili'den geliyordu ve farklı bir bitkiye aitti. Yeni sebze, Avrupa asaletinin tadına uymadı ve merak olarak seralara ve bahçelere yerleştirildi.
Karl Clusius, patates tarihinde önemli bir rol oynamış, 16. yüzyılın sonunda bu bitkinin Avusturya'da ve daha sonra Almanya'da ekimini kurmuştur. 20 yıl sonra Frankfurt am Main ve diğer şehirlerin park ve bahçelerini patates çalıları süsledi, ancak kısa sürede bir bahçe kültürü haline gelmedi.
Sadece İrlanda'da, 1587'de tanıtılan patates hızla kök saldı ve ana ekilen alanın her zaman tahıllara verildiği ülkenin ekonomisinde ve yaşamında önemli bir rol oynamaya başladı. En ufak bir mahsul kaybında, nüfus korkunç bir kıtlıkla tehdit edildi. Gösterişsiz verimli patatesler burada çok faydalıydı.Zaten önümüzdeki yüzyılda, ülkenin patates tarlaları 500 bin İrlandayı besleyebilirdi.
Ve Fransa'da ve 17. yüzyılda patateslerin, yumruları yalnızca yoksullar ve hatta zehirli olanlar için yiyecek için uygun olduğunu düşünen ciddi düşmanları vardı. 1630'da, bir parlamento kararı ülkede patates ekimini yasakladı ve Diderot ve diğer eğitimli insanlar yasa koyucuların yanında yer aldı. Ama yine de Fransa'da bitki için ayağa kalkmaya cesaret eden bir adam belirdi. Prusya esaretinde olan eczacı A.O. Parmentier, onu açlıktan kurtaran yumruları Paris'e getirdi ve onurlarını Fransızlara göstermeye karar verdi. Başkent toplumunun ve öğrenilmiş dünyanın rengi için muhteşem bir patates yemeği düzenledi.
Avrupa tarafından uzun zamandır beklenen tanınma ve Rusya'da dağıtım
Yalnızca Yedi Yıl Savaşı, yıkım ve kıtlık Eski Dünya kültürüne yönelik tutumu değiştirmeye zorladı. Ve bu yalnızca 18. yüzyılın ortalarında oldu. Prusya kralı Büyük Frederick'in baskısı ve kurnazlığı sayesinde, Almanya'da patates tarlaları görünmeye başladı. İngilizler, Fransızlar ve daha önce uzlaşmaz olan diğer Avrupalılar patatesleri tanıdılar.
Bu yıllarda Rus Kont Sheremetyev, ilk değerli yumru çantasını ve büyümeye başlamak için katı bir emir aldı. Ancak böyle bir emperyal kararname Rusya'da coşku uyandırmadı.
Görünüşe göre dünyanın bu bölgesindeki patateslerin tarihi pürüzsüz olmayacak. Catherine II ayrıca Ruslar için yeni bir kültürü teşvik etti ve hatta İlaç Bahçesi'nde bir plantasyon kurdu, ancak sıradan köylüler, yukarıdan dikilen bitkiye mümkün olan her şekilde direndiler. XIX yüzyılın 40'lı yıllarına kadar, ülke çapında patates isyanları gürledi, nedeni basitti. Patates yetiştiren çiftçiler hasadı ışıkta bıraktı. Sonuç olarak, yumrular yeşile döndü ve yiyecek için uygun hale gelmedi. Tüm mevsimin çalışması boşa gitti ve köylüler arasında hoşnutsuzluk olgunlaşıyordu. Hükümet, tarım tekniklerini ve patates tüketimini açıklamak için ciddi bir kampanya başlattı. Rusya'da sanayinin gelişmesiyle birlikte patatesler hızla gerçek anlamda "ikinci ekmek" haline geldi. Yumrular sadece kendi tüketimi ve hayvan yemi için değil, alkol, pekmez, nişasta üretiminde de kullanılıyordu.
İrlanda Patates Trajedisi
Ve İrlanda'da patates sadece toplu bir ürün değil, aynı zamanda doğum oranını da etkileyen bir faktör haline geldi. Aileleri ucuz ve tatmin edici bir şekilde besleyebilme yeteneği, İrlanda nüfusunda keskin bir artışa neden oldu. Maalesef 19. yüzyılın ilk yarısında ortaya çıkan bağımlılık felakete yol açtı. Avrupa'nın birçok bölgesinde patates ekimlerini tahrip eden beklenmedik bir fitoftora salgını, İrlanda'da ülke nüfusunu yarıya indiren korkunç bir açlığa neden oldu.
Bazı insanlar öldü ve birçoğu daha iyi bir yaşam arayışı içinde denizaşırı ülkelere gitmek zorunda kaldı. Yerleşimcilerle birlikte patates yumruları da Kuzey Amerika kıyılarına gelerek, bu topraklarda ilk ekili tarlalara ve ABD ve Kanada'da patates tarihinin ortaya çıkmasına neden oldu. Batı Avrupa'da, fitoftora ancak 1883'te etkili bir mantar ilacı bulunduğunda yenildi.
İngiliz sömürgeciler ve Mısır patatesinin tarihi
Aynı zamanda, Avrupa ülkeleri patates yetiştiriciliğini aktif olarak kolonilerine ve himayesine genişletmeye başlıyor. Bu kültür, 19. yüzyılın başında Mısır'a ve diğer kuzey Afrika ülkelerine geldi, ancak Birinci Dünya Savaşı arifesinde İngilizler sayesinde yaygınlaştı. Orduyu beslemek için Mısır patatesleri kullanılıyordu, ancak o zamanlar yerel köylülerin ciddi bir şey elde etmek için ne deneyimi ne de yeterli bilgisi vardı. hasat... Sadece geçen yüzyılda, tarlaların ve yeni çeşitlerin sulanması olasılığının ortaya çıkmasıyla, patatesler Mısır ve diğer ülkelerde bol miktarda hasat vermeye başladı.
Gerçekten de, modern yumrular, bir zamanlar Güney Amerika'dan getirilenlerle çok az benzerlik gösteriyor. Çok daha büyüktürler, yuvarlak bir şekle ve mükemmel bir tada sahiptirler.
Bugün, birçok insanın diyetinde patatesler hafife alınmaktadır. İnsanlar, insanlığın bu kültürle gerçek tanışmasının beş yüz yıldan daha kısa bir süre önce gerçekleştiğini düşünmüyor, hatta bilmiyor. Tabaktaki patateslerin kökenini bilmiyorlar. Ancak şimdiye kadar bilim adamları, ekili çeşitlerin birçok hastalık ve zararlılarından korkmayan vahşi türlere tam olarak ciddi ilgi gösteriyorlar. Tesisin hala keşfedilmemiş olanaklarını korumak ve incelemek için dünyanın her yerinde uzmanlaşmış bilim enstitüleri çalışmaktadır. Kültürün anavatanı Peru'da, Uluslararası Patates Merkezi, dünyanın dört bir yanındaki yetiştiriciler için altın bir fon haline gelen 13 bin tohum ve yumru örneği deposu oluşturdu.