Lamel mantarlarla tanışıyoruz: özellikleri nedir ve nedir

Çoğu mantar toplayıcı, süngerimsi mantarları etli ve yoğun hamurlarından dolayı ormanın en değerli armağanı olarak görür, ancak biri diğerini, daha az sayıda olmayan grup - lamel mantarlarını ihmal etmemelidir. Mantar gövdesinin yapısı bu tür özelliklere sahip olmamakla ve çoğu zaman ince ve kırılgan olmakla birlikte, bu örnekler arasında özellikle turşu şeklinde çok lezzetli mantarlar bulunmaktadır. Doğru, yaprak mantarı ve yenmeyen ve hatta büyük bir tehlike oluşturan zehirli çeşitler arasında en azından soluk mantarı alır. Lamel mantarlar ile tübüler mantarlar arasındaki fark nedir ve ne oldukları, bugün bunun hakkında konuşacağız.

Tür kategorisinin belirli özellikleri

Bildiğiniz gibi, mantarların belirli bir gruba ait olduğunu belirlemek için kapağın altına bakmanız gerekir. Boru şeklindeki temsilcilerin altında geniş ve yoğun bir sünger varsa, o zaman lamel mantarlar, bazılarının adı ve fotoğrafları aşağıda sunulacaktır, yapılarında kökten farklıdır: şapkanın çemberi etrafında, bacağından kenarına, sporları olgunlaştıran kanatlarda bekledikleri ince tabaklar vardır. Plakaların rengi ve şekli çok çeşitli olabilir ve belirli çeşide, yani mantara bağlıdır. Bazılarında, sorunsuz bir şekilde bir bacağa dönüşürler, bazılarında, onunla sıkıca birleşmişlerdir ve bazılarında, yalnızca başlığın üzerinde bulunan bacağa tam olarak ulaşmazlar.

Ayrıca, ince bir ağın elde edildiği için plakalar arasında köprülerin bulunduğu, bunları birbirine bağlayan mantarlar da vardır.

Ek olarak, çoğu lamel mantarının içi boş bir gövdesi vardır. Ya tamamen düz olabilir ya da genç örneklerin başlığını örten yatak örtüsünün kalıntılarından yapılmış bir halka ile süslenebilir. Büyüdükçe peçe kırılır ve bacakta kalan kısmı bir halka oluşturur.

Neredeyse tüm lamel mantarlar süt suyu salgılar ve içermeyenlere popüler olarak "ekmek kırıntıları" denir.

Lamelli lezzetli mantarlar

Genellikle pişirme sırasında kırılan kırılgan ete rağmen, lamel mantarlar özellikle kızartıldığında veya salamura yapıldığında çok iyidir. Ancak çorba için, ne yazık ki, nadiren aynı nedenle kullanılırlar, bunun dışında bal mantarı ve daha fazla türü - daha esnektirler ve şekillerini diğerlerinden daha iyi tutarlar.

Yenilebilir lamel mantarlar arasında dikkate değer olanlar şunlardır:

1. Limonlu istiridye mantarı. Kaynamaya kadar her şeyi yapabileceğiniz o mantarlardan biri, sadece Uzakdoğu'da yetişmesi üzücü. Şapkalar küçüktür, en fazla 10 cm, güzel bir limon rengindedir, tabaklar, bir istiridye mantarı gibi (yaklaşık 9 cm), ilk başta merkezde büyüyen, ancak yaşla birlikte değişen, oldukça uzun bir bacağa yumuşak bir şekilde geçiş yapar. Meyve eti beyaz ve yumuşaktır, un gibi kokar, ancak eski mantarlarda sertleşir.
2. Mokruha pembedir. Nadir koyu lekelerle açık kahverengi kapağı tamamen kaplayan pis mukusa rağmen, mantar kızartıldığında ve tuzlandığında lezzetlidir. Dikkate alınması gereken tek şey, kapağın altındaki kalın tabakların hala beyaz kalması gerektiğidir, çünkü eski mantarlarda kararırlar ve mantar, özellikle kaynatıldığında sunumunu kaybeder.
3. Web kapağı mor.Karıştırması zor olan bu mantarlardan biri - mor rengi hemen dikkatini çekiyor, ancak mantar oldukça yenilebilir olduğu için korkmamalı. Hafif dışbükey kapağın alt kısmında daha koyu plakalar bulunur ve yüksek bir gövde üzerinde durur. Meyve eti aynı renktedir, deri gibi kokar.
4. Russula mavidir. Kalın beyaz plakalı etli bir başlık ile karakterize edilirken, şapkanın kendisi daha koyu bir merkez ile güzel bir mavi-lila renginde boyanmıştır. Beyaz bacak ortada biraz daha kalındır. Meyve eti hafif, tadı hoş.
5. Champignon orman. Alışılmadık derecede aromatik ve tatlı hafif hamurlu, kırıldığında hafif kahverengiye dönen en lezzetli mantarlardan biridir. Pullarla kaplı kahverengi bir başlık ile "soluk yüzlü kardeşlerinden" ayrılır.

Yenilebilir yapraklı mantarların çoğu genç yaşta daha lezzetlidir ve daha yaşlı örneklerde lameller genellikle koyulaşır ve mantarı kesmeye çalışırken et ya tamamen "kristal" hale gelir ve parçalanır ya da ağızda kalan tat sertleşir.

Güzel ama yenmeyen "tabaklar"

Güzel görünümlü mantarlar her zaman beklentileri karşılamaz ve bazen tadıyla sizi tatsız bir şekilde şaşırtabilirler. Yenmeyen yapraklı mantarlar arasında böyle "sahteler" vardır:

1. Sütlü zeytin siyahı. Genç bir mantarın büyük başlığı koni şeklindedir ve kahverengi-yeşil renktedir, sonra düzelir ve koyulaşır. Kalın sarımsı plakalar da yaşla birlikte koyulaşır. Çukurlarda çömelme kalın kahverengi bacak. Meyve eti acıdır.
2. Miller nötrdür (meşe veya poddubnik olarak da bilinir). Sırasıyla meşe ağaçlarının altında büyür, kapak içbükey, kırmızı-kahverengidir, daha koyu bir merkez ve açık halkalarla. Bacak aynı renktedir. Meyve eti yağlı bir aroma verir ve acıdır.
3. Kurt testere yaprağı. Dıştan istiridye mantarına çok benziyor; büyüme şeklindeki sarı-kahverengi şapkalar genellikle ağaçlarda bulunur. Tabaklarla testere yaprağını yenilebilir istiridye mantarından ayırt edebilirsiniz: geniş ve tırtıklı kenarları vardır. Başlığın kendisi küçük siğiller içeren keçe bir deri ile kaplıdır. Meyve eti çok sert ve acıdır.
4. Kemancı. Mantar, biber mantarına benzer: Ortada huni bulunan kapak kadife kremsi bir deri ile kaplanır, kenarları sıkışır. Kısa gövde beyazdır ve plakalar seyrek, göğsün bacağı daha uzundur ve şapkanın altındaki plakalar kalındır. Meyve eti ince ve keskindir.

Mantarın yenmezliği genellikle kokusunu verir, bu nedenle bulunan hazineyi iyi "koklamak" gereksiz olmayacaktır.

Şapkanın altında plakalı tehlikeli mantarlar

Daha önce de belirtildiği gibi, hiçbir durumda toplanmaması ve tüketilmemesi gereken birçok zehirli lamel mantar vardır. Bu tür mantarların kullanılması üzücü sonuçlara yol açacaktır:

1. Zehirli entoloma (gül kaplama olarak da bilinir). Bir kulüp şeklinde kalın, yoğun bir bacak ve 20 cm'ye kadar çapı olan büyük soluk sarı bir başlık ile çok güzel bir mantar. Geniş plakalar önce hafiftir, sonra kırmızıya döner. Meyve eti acı bir koku ile tatsızdır.
2. Mayr'ın Russula'sı. Küçük bir başlık (en fazla 7 cm) pembemsidir, plakalar kalın, beyaz, hafif yeşil-gri renktedir. Bacak beyaz, yoğun, zamanla sararır. Meyve eti hindistan cevizi gibi kokar, eski mantarlarda sadece tatlı bir aroması vardır, ancak keskin bir tadı vardır.
3. Sinek mantarı porfir. Kahverengi-gri başlık önce dışbükeydir, sonra içbükey hale gelir ve pullarla kaplanır. Bacak uzun, üstte halkalı. Hafif et kötü kokuyor.
4. Toprak lifi. Lila renginde beyaz bir şapka düz, ortada şişmiş. Bacak ince, liflidir. Plakalar hafif, sonra kararıyor.

Zehirlenme belirtileri hemen görünmeyebilir, hatta ilk başta tamamen yok olabilir, ancak tehlikeli toksinler aslında karaciğerinizi içeriden tahrip eder, bu yüzden riske atmayın ve bu tür mantarları ormanda bırakmak daha iyidir.

Lamelli mantarlar, hem mutfak için değerli örnekler hem de en tehlikeli olanlar dahil olmak üzere en çok sayıda gruptan biridir.Onların kafasını karıştırmamak ve tanıdık olmayan mantarların yanından geçmemek için aramaya devam ederken dikkatli olun. Sağlık, deneylerden daha değerlidir!

Yenilebilir lamel mantarlar hakkında video