Złożony charakter i jasny wygląd aroidowych roślin domowych

Największa kolekcja roślin należących do rodziny aroidów znajduje się w ogrodzie botanicznym amerykańskiego stanu Missouri. Mimo wieloletniej działalności kolekcjonerskiej zespołu naukowego i trwających prac badawczych, nie udało się jeszcze posadzić i wyhodować wszystkich przedstawicieli aroidów.

Tak, to prawdopodobnie niemożliwe. Według istniejącej klasyfikacji największa rodzina obejmuje dziś 113 rodzajów i prawie dwa tysiące gatunków. Większość tych roślin, wśród których znajdują się okazy drzewiaste i zielne, epifity i mieszkańcy bagien, liany, gatunki olbrzymie i małe, żyje w strefie podzwrotnikowej i tropikach. Ale są też znane gatunki, które wolą osiedlać się w klimacie umiarkowanym, zamieszkując raczej surowe obszary, aż do regionów subarktycznych.

Historia badań i opisu aroidów rozpoczęła się w średniowieczu. Pierwszym, który w pismach wymienił poszczególne rośliny z tej rodziny, był Teofrast, jednak do XVI wieku nie podejmowano prób klasyfikacji lub łączenia blisko spokrewnionych gatunków. Dopiero w 1789 roku Antoine Laurent de Jussier, opisując swój własny pogląd na rodziny roślin, zadeklarował istnienie wspólnych cech aroidów.

Heinrich Wilhelm Schott wniósł znaczący wkład w klasyfikację rodu, publikując w połowie XIX wieku szereg prac na ten temat. Ale podejście Schotta opierało się na podobieństwie zewnętrznym, dlatego w 1876 r. I później, w 1920 r., System otrzymał wiele udoskonaleń w oparciu o strukturę roślin i inne cechy morfologiczne. Ciekawe, że do tej pory naukowcy nie mogą osiągnąć jedności, dlatego wiele roślin i całych gatunków czasami zmienia swoje przynależność i nazwy.

Więc czym są rośliny aroidowe? Jakie mają wspólne cechy i jakie typy są dobrze znane hodowcom kwiatów, którym zależy na ozdobnych uprawach w pomieszczeniach?

Rośliny Aroid: co to jest?

Większość roślin z rodziny aroidów wyróżnia się prawie całkowitym brakiem prawdziwych łodyg, których funkcje pełnią zmodyfikowane kłącza. Jedynymi wyjątkami są liany, które dzięki wytrwałym korzeniom powietrznym mogą z łatwością wspinać się po pionowych powierzchniach i opanowywać większe rośliny do zamieszkania.

Co ciekawe, takie korzenie powietrzne, jak w jednej z odmian epipremnum, nie tylko pomagają w utrzymaniu ciężkich długich pędów, ale także odżywiają roślinę, absorbując wilgoć atmosferyczną i, jeśli to możliwe, zapuszczając korzenie.

Dlatego podczas uprawy roślin aroidowych w pomieszczeniach w żaden sposób nie są one usuwane, ale wręcz przeciwnie, są używane do karmienia i utrzymywania żywotności długich pędów.

Liście dzikich i pokojowych roślin aroidowych powstają naprzemiennie. Ponadto u większości gatunków obserwuje się wyraźne ogonki liściowe, a blaszki liściowe są uderzające w różnych rozmiarach, kolorach i kształtach, tak jak u rośliny aroidowej prezentowanej na zdjęciu o nazwie Caladium, która zyskała uznanie na całym świecie. . Oprócz jednolicie ubarwionych całych liści, u aroidów można znaleźć misternie wypreparowane, pofałdowane, pstrokate i nietypowo zbudowane blaszki liściowe.

To dzięki tej różnorodności i jasności zainteresowano się przedstawicielami rodziny jako roślinami ozdobnymi w pomieszczeniach.

Jeśli chodzi o kwitnienie, w przeciwieństwie do liści, które uderzają dziwacznością form, nie ma tu żadnej różnorodności. Wszystkie rośliny aroidowe, czy to gatunki występujące w pomieszczeniach, czy naturalnie, tworzą kwiatostan w kształcie kolby z bardzo gęsto rozmieszczonych małych kwiatów. Jednocześnie linia między kwiatami męskimi i żeńskimi jest wyraźnie widoczna na kolbie. Jednak u niektórych gatunków kwiaty są biseksualne.

Przy wspólnej strukturze kwiatostanów ich wygląd i wielkość mogą się znacznie różnić, a większość z nich często sprawia wrażenie dużego pojedynczego kwiatu, wprowadzając w błąd zarówno miłośników roślin domowych, a nawet owadów zapylających takie kwiatostany.

Okwiat nadaje kwiatostanowi dekoracyjności i podobieństwa do kwiatu, w zależności od rodzaju i odmiany rośliny, która ma różne kolory, kształty i rozmiary. Kwitnienie jest często niezwykle zaskakujące. A ludzie, którzy nie są szczególnie oddani roślinom aroidowym, pytają: „Co to jest?” W rzeczywistości nie jest to egzotyczna orchidea, czy zręczne stworzenie jubilera, ale kwiatostan anafyllum z Indii.

Ten gigantyczny kwiatostan, który trafił do Księgi Rekordów, należy do gigantycznego amorfofalusa. Wielkość kolby, która łączy do pięciu tysięcy kwiatów, w tym przypadku sięga 2–3 metrów i wystaje wysoko poza fioletowo-zielony okwiat.

W kwiatostanie pistii kwiatów jest znacznie mniej, tylko 5–9, a wielkość tutaj nie przekracza 10 mm. Prawie ten sam niepozorny kwiatostan daje inny rodzaj roślin aroidowych - ambrozję.

U większości gatunków roślin aroidowych występujących naturalnie i występujących w pomieszczeniach okwiat częściowo lub całkowicie zasłania ucho, pełniąc funkcję ochronną i jednocześnie przyciągając uwagę owadów zapylających na kwiatostan.

W tym samym czasie ewolucja zaszła tak daleko, że pojawiły się rośliny z matami pułapkowymi, co pozwoliło na trzymanie owadów w pobliżu kwiatów żeńskich, aż do pomyślnego zakończenia procesu zapylania.

Osobliwe oszustwo owadów nie ogranicza się do specjalnej formy narzuty lub jej jasnych kolorów, takich jak anturium, aroidalna roślina domowa, której nazwa i zdjęcie są dobrze znane hodowcom kwiatów.

Niektóre rośliny z rodziny wielodzietnej wydzielają atrakcyjny aromat. Przykładem tego są ukochane lilie calla.

Ale są rośliny, które przyciągają określoną grupę zapylaczy - muchy. Dlatego te typy muszą uciekać się do zupełnie nieoczekiwanych metod i środków. Rzadką cechą aroidów jest zdolność do podnoszenia temperatury kolby do 30–45 ° C, dzięki czemu lotne substancje aromatyczne zaczynają aktywnie odparowywać z rozgrzanej powierzchni kwiatów, roznosząc silny zapach padliny przez kilka godzin.

Technikę tę „stosują” nie tylko wspomniany już tytanowy amorphophallus, ale także Symplocarpus foetidus, Helicodiceros muscivorus i Sauromatum venosum, którego kwitnienie pokazano na zdjęciu. Co ciekawe, pomimo zapachu, ta roślina aroidowa jest rośliną pokojową, która jest popularna wśród miłośników egzotycznych gatunków.

Jednocześnie hodowcy kwiatów zainteresowani tą rodziną powinni pamiętać, że aroidowe rośliny domowe są trujące. We wszystkich częściach rośliny, od bulw, kłączy i łodyg po liście i kwiatostany, zawarty jest szczawian wapnia, który silnie drażni skórę i błony śluzowe.

U różnych gatunków stężenie tej substancji może się różnić, ale podczas pielęgnacji aroidowych roślin domowych, jak na zdjęciu, któremu towarzyszy bezpośredni kontakt, lepiej jest używać rękawiczek i myć ręce po zakończeniu pracy.

Zdjęcia i nazwy roślin aroidowych w pomieszczeniach

Dzięki ich spektakularnemu wyglądowi wiele odmian aroidów to rośliny domowe, które kocha wielomilionowa armia amatorskich hodowców kwiatów.

Wśród wielu zdjęć i nazw roślin domowych z rodziny Aroid koneserzy z pewnością zauważą anturium z błyszczącymi gęstymi wypustkami we wszystkich odcieniach fioletu, szkarłatu, różu, a teraz także bieli.

Różnorodne odmiany cieszą się szczerą miłością hodowców kwiatów. spathiphyllum, różniące się wielkością samych roślin i wdzięcznymi białymi kwiatostanami.

Potwory, filodrendrony i duże gatunki alocazji przyciągają uwagę niezwykle niezwykłymi liśćmi, jednak aby wyhodować takie rośliny, kwiaciarnia będzie musiała znaleźć dość przestronny pokój, ponieważ duże okazy mogą pokazać prawdziwe piękno. Ale małe alocazje są całkiem odpowiednie zarówno we wnętrzach mieszkalnych, jak i budynkach użyteczności publicznej.

Aglaonema nie ma rzeźbionych liści i nie wyróżnia się jasnym kwitnieniem, ale paleta każdego artysty będzie zazdrościć kolorów liści w kształcie serca.

To samo można powiedzieć o liściach takiej rośliny aroidowej w pomieszczeniach, jak kaladium.

Oprócz wielometrowych gigantów i roślin nadających się do uprawy w doniczkach domowych, w rodzinie są prawdziwe krasnale. Na przykład pistia to roślina poszukiwana przez hobbystów, z rozetą o średnicy nieprzekraczającej 10-15 cm.

Popularna kultura wewnętrzna to i syngonium... To szybko rosnąca roślina pnąca z rodziny aroidów, tworząca dobrze ulistnione pędy. Syngonium jest interesujące ze względu na wdzięczny kształt liści i barwny kolor, który zmienia się wraz z rozwojem rośliny.

Mówiąc o rodzinie, nie sposób nie wspomnieć o Dieffenbachii, która stała się klasyczną kulturą doniczkową i przez wiele lat nie opuszczała kolekcji ogrodników. Pojawienie się różnorodnych odmian, jak na zdjęciu, i prosta pielęgnacja rośliny aroidowej w pomieszczeniach pomaga utrzymać popularność.

Rafidofora o średniej wielkości, wyrazistym ulistnieniu i długich pędach, które mogą wspinać się praktycznie po gołych ścianach, nie jest jeszcze dobrze znana hodowcom kwiatów.

Większość gatunków przeznaczonych i aktywnie wykorzystywanych w uprawie kwiatów w pomieszczeniach, reprezentowanych przez wiele odmian i mieszańców. Ale przy tak dużej różnorodności aroidy w naturze żyją w podobnych warunkach, dlatego opieka nad nimi polega na bliskich zajęciach.

Aroid: zdjęcie i opieka w domu

Wszystkie rośliny aroidowe w pomieszczeniach nie tolerują nagłych zmian temperatury i reagują na prądy zimnego powietrza, na przykład z przeciągu, z plamami na liściach i spadkiem turgoru części nadziemnej. Jeśli kultura jest przez długi czas zimna, może zrzucić liście, myląc zimny trzask z początkiem okresu zimowego.

Jeśli latem aroid potrzebuje dość częstych i obfitych podlewanie, a niektóre gatunki doskonale istnieją w środowisku wodnym, a zimą zmniejsza się podlewanie. Powściągliwe całoroczne podlewanie jest potrzebne tylko do zamiakulkas.

Wszystkie rośliny z tej rodziny są wymagające na ziemi. Powinien być lekki, luźny, dobrze przepuszczalny zarówno dla wody, jak i tlenu. Wybierając mieszankę dla roślin, użyj kory drzew iglastych, wstępnie gotowanej i pokruszonej, włókna kokosowego, torfowca i perlitu, a także piasku i torf.

Latem rośliny aroidowe w pomieszczeniu są ustawione tak, aby zwierzęta miały dużo światła, ale promienie słoneczne nie spalają soczystych liści i łodyg. Zimą potrzebne jest również dużo światła, a jeśli go brakuje, stosuje się oświetlenie sztuczne.

Propaguj gatunki należące do rodziny aroidów. najłatwiej jest metodą wegetatywną, na przykład z bulwami potomnymi, takimi jak alocasia, lub przez podzielenie krzewu, jak spathiphyllum.

Jednocześnie nie zapomnij o toksyczności roślin aroidowych w pomieszczeniach, których nie zaleca się umieszczać w miejscu dostępnym dla małych dzieci i zwierząt domowych mieszkających w domu.

Znajomość roślin domowych z rodziny aroidów - wideo