Opis rodzajów strelicji roślin ozdobnych
Aktywna eksploracja świata i jego wcześniej niedostępnych zakątków dała człowiekowi spotkanie z najbardziej niesamowitymi roślinami. Wśród nich jest strelicja, której opis i typy zostały udostępnione botanikom na przełomie XIX i XX wieku.
Niewielki rodzaj Strelitzia lub Strelitzia pochodzi z Afryki Południowej, gdzie te dość duże byliny wolą osiedlać się na słonecznych suchych płaskowyżach, a także w przezroczystym cieniu pod dużymi drzewami. Podróżni, którzy eksplorowali odległe krainy, nie mogli nie zauważyć roślin o jasnych, mocnych kwiatostanach, w kształcie głów dziwacznych rajskich ptaków. Najpierw strelicje zostały „udomowione” przez imigrantów z Europy, a następnie z południowej Afryki przybyli do Starego Świata.
Kwiat został nazwany na cześć Charlotte-Sophia z Meklemburgii-Strelitzkaya. Dlatego botanicy z Wielkiej Brytanii nie tylko schlebiali swojej królowej, ale także wyrazili jej wdzięczność za zainteresowanie nauką i otwarcie największego istniejącego ogrodu botanicznego w Kew.
Opis Strelitzia
Wszystkie znane dziś strelitzia to duże wiecznie zielone byliny z potężną częścią nadziemną i tym samym systemem korzeniowym. Dzięki korzeniom palowym roślina jest doskonale przystosowana do braku wilgoci. Liście niektórych gatunków strelicji przypominają bananowe, ale w suchych regionach blaszki liściowe lokalnych odmian kurczą się, stają się jak wiosło lub całkowicie znikają, zmieniając roślinę w rodzaj gigantycznego jeżozwierza pokrytego woskiem. Strelitzia jest ozdobiona kwiatostanami, łączącymi od 5 do 7 pomarańczowo-fioletowych kwiatów.
Największa strelicja, według opisów gatunku, osiąga 10 metrów wysokości. Do uprawy w pomieszczeniu szkółki Republiki Południowej Afryki, Australii i innych krajów wybierają bardziej zwarte odmiany i aktywnie angażują się w prace hodowlane w celu uzyskania oryginalnych odmian i roślin karłowatych.
Królewska Strelitzia (Strelitzia reginae)
Pierwszy z odkrytych i opisanych rodzajów strelicji również otrzymał imię monarchy. Roślina pochodząca z południowej Afryki szybko stała się popularna nie tylko w Europie, ale także w Nowym Świecie. Los Angeles oficjalnie uczyniło kwiat swoim żywym symbolem. A bezpretensjonalna królewska strelicja odwzajemnia mieszkańców miasta i zachwyca ich niezwykłym kwitnieniem przez bardzo długi czas.
Korona rośliny w kulturze doniczkowej osiąga wysokość 1–1,5 metra. Liście owalne lub lekko zwężające się, o długości 40 cm i szerokości do 30 cm, ułożone są w dwóch rzędach, mają gładką powierzchnię, gładkie brzegi i długi twardy ogonek dorastający do 60 cm. Potężny kłącze ukryte pod ziemią, za pomocą którego można rozmnażać kwiat.
Kwiatostany, częściowo ukryte przez twarde zielono-brązowe wypustki, składają się z kilku kwiatów z pomarańczowymi i niebiesko-fioletowymi płatkami. Przy odpowiedniej pielęgnacji rozmiar jednego kwiatu osiąga 10-15 cm, a po wiosennym kwitnieniu może nastąpić kolejny. Zgodnie z opisem strelicja może nie blaknąć nawet przez miesiąc, podczas gdy kwiaty zachowują się równie stabilnie podczas cięcia.
Wybierając w sklepie królewską strelicję, można zobaczyć inną nazwę - strelicja drobnolistna lub Strelitzia Parvifolia. Są jedną i tą samą rośliną, uważaną za najlepszą do uprawy w domu.
Aby urozmaicić kolekcje kwiaciarni, odmiana Mandela Gold została wyhodowana w RPA z żółto-niebieskimi kwiatami niezwykłymi dla dzikich roślin i dwukrotnym kwitnieniem.
Strelitzia nicolai
Strelitzię można słusznie nazwać królewskim kwiatem. Nie tylko cały rodzaj i pierwszy gatunek otrzymały imię brytyjskiej królowej, inna odmiana kwiatu zaczęła być nazywana na cześć wielkiego księcia Mikołaja Nikołajewicza, który był zafascynowany florą i nadzorował Petersburg Ogród Botaniczny.
Jak wynika z opisu, ten gatunek strelicji można słusznie przypisać największym roślinom szklarniowym. Dlatego nie jest zaskakujące, że ptaki są z natury zapylaczami, aw kulturze doniczkowej kwiat musi być zapylany ręcznie.
Rośliny dorastające do 10 metrów wysokości przypominają wyglądem banana, co wpłynęło na pojawienie się popularnej nazwy Strelitzia. Długie dzikie liście bananowca na potężnych łodygach są aktywnie wykorzystywane przez ludność do produkcji żywopłotów, lin i pokryć dachowych.
Wiosną pnie, bardziej przypominające palmy, ozdobione są biało-niebieskimi kwiatostanami w fioletowych, zielonkawo-czerwonych, sztywnych przylistkach.
Strelitzia górska (Strelitzia caudata)
Innym dużym typem strelicji jest góra. Rozmiarem odważnie konkuruje z drzewami lasu deszczowego. Bylina zielna może osiągać do 10 metrów wysokości. W miarę wzrostu odsłania się dolna część pnia, dzięki czemu roślina wygląda jak zwykły banan lub nawet palma.
Podobnie jak poprzednio opisana odmiana, kwiaty strelicji górskiej składają się z białych i niebieskich płatków wewnętrznych. Korole narosłe od dołu są łączone w kilka części i pokryte czerwonawymi lub ciemnofioletowymi przylistkami o długości do pół metra.
Strelitzia trzcina (Strelitzia juncea)
Ten typ strelicji, zgodnie z opisem, bardzo różni się od dużych odmian. Chodzi nie tylko o skromniejsze rozmiary, ale także o wygląd zewnętrzny rośliny. Gatunki pustynne ze wschodu Republiki Południowej Afryki są doskonale przystosowane do długiego okresu suszy i, w przeciwieństwie do innych strelicji, dobrze znoszą spadek temperatury na lekkie przymrozki.
Pomarańczowo-fioletowe kwiaty strelicji trzcinowej bardzo przypominają kwitnienie odmiany królewskiej. Jednak wygląd liści nie pozwoli ci zmylić tych roślin. Gęsta rozeta tworzona jest przez wydłużone, pokryte woskiem igły liściowe, całkowicie pozbawione blaszek liściowych i dorastające do długości 1,5–2 m.
Ze względu na duże zapotrzebowanie ze strony kwiaciarni z całego świata, w przyrodzie opisany powyżej gatunek Strelitzia jest zagrożony wyginięciem. Do rozmnażania kwiatów szkółki wykorzystują biokulturę, metody wegetatywne i sztuczne zapylanie w celu uzyskania nasion.
Strelitzia biała (Strelitzia alba)
W regionie przylądka można zobaczyć dzikie rośliny innego znanego gatunku. Są duże, z częściowo zdrewniałą łodygą i długimi eliptycznymi liśćmi bieli lub Augustus strelitzia. Raz w roku z kątów liści pojawiają się oryginalne kwiatostany białych kwiatów, na razie ukryte w purpurowych przylistkach lancetowatych.
Kwitnienie trwa od maja do połowy lata, aż płatki o długości do 15-18 cm uschną, aby ożywić skrzynki owocowe dojrzewające pod koniec zimy. Podobnie jak strelicja trzcinowa, jej większy krewny również potrzebuje ochrony człowieka i znajduje się w Czerwonej Księdze Roślin Południowoafrykańskich.