Odmiany Asplenium popularne wśród ogrodników
Przedstawiciele rodziny Kostentsov lub Aspleniev, która zrzesza prawie siedemset gatunków paproci, są rozproszeni na całym świecie. Asplenium obejmują epifity, litofity i gatunki lądowe.
Atrakcyjny wygląd liści tych roślin sprawił, że Aspleniums stały się przedmiotem zainteresowania kwiaciarni w pomieszczeniach. Oprócz gatunków występujących w przyrodzie, wśród popularnych wśród hodowców kwiatów odmian asplenium, na parapetach znajdują się unikalne rośliny, które zachwycają oczy tylko dzięki hodowcom.
Asplenium czarny (A. adiantum-nigrum)
Rozeta gatunku wieloletniego, bezpretensjonalnego dla warunków wzrostu, składa się z podwójnie pierzastych, ażurowych liści o prawie trójkątnym kształcie. Segmenty liści są spiczaste, w kształcie rombu lub trapezowe, nacięte, asymetryczne. Ogonki liściowe opadające, brązowe lub brązowozielone, gdy zbliżają się do wierzchołka liścia. Ogonki czarnego asplenu pokryte są rzadkimi włosami. Zarodniki dojrzewają z tyłu liści.
Asplenium północny lub rozwidlony (A. septentrionale)
Możesz rozpoznać północne lub rozwidlone Asplenium po gęstych skupiskach utworzonych przez roślinę na małych obszarach żyznej gleby między kamieniami. Paproć występuje naturalnie na północno-zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, w niektórych częściach Azji i Europy.
Charakterystyczną cechą pokazanej na zdjęciu odmiany asplenium są cienkie, trawiaste liście. Blaszki liściowe są raczej twarde i skórzaste. Jednocześnie wysokość paproci jest niewielka - zaledwie 5–10 centymetrów.
Na wolności można znaleźć trzy podgatunki rośliny:
- Caucasicum;
- Rehmanii;
- Sertentrionale.
We wszystkich odmianach północnego asplenu liście są podzielone na dwie części, a na końcach są dodatkowo wycinane, jak język węża, co dało początek naukowej nazwie rośliny. Kłącze paproci jest mocne, krótkie, do 1 mm średnicy i pokryte łuskami.
Asplenium montanum lub góra (A. montanum)
Jedna z najpopularniejszych odmian Asplenium wśród hodowców kwiatów na świecie znana jest z łatwego tworzenia mieszańców z blisko spokrewnionymi roślinami, również należącymi do rodziny Asplenyev i posiadającymi podobne siedlisko.
Paproć jest uważana za endemiczną i występuje naturalnie tylko we wschodnich Stanach Zjednoczonych. Jego zasięg rozciąga się do Appalachów w Vermont, istnieją oddzielne populacje w dolinie Ohio. Gatunek został po raz pierwszy odkryty i opisany w 1810 roku. Najlepszym miejscem do tego typu wzrostu jest zastosowanie kwaśnej gleby w pęknięciach skał z piaskowca.
Na zdjęciu Asplenium Montanum to mała, wiecznie zielona paproć, która tworzy rozety z niebieskawo-zielonych liści. Kłącza paproci są powierzchowne, pod ziemią znajdują się prawie pod powierzchnią.
Ogonki liściowe poniżej blaszki liściowej są koloru ciemnobrązowego, u podstawy stają się prawie czarne lub fioletowe. Blaszka liściowa zmienia kolor na zielony, na tylnej stronie zauważalny jest mały stos. Liście są gęste, skórzaste i idealnie gładkie. Mają trójkątny kształt i są wielokrotnie wycinane.
Liść składa się z 4 - 10 par zgrubnie wyciętych wzdłuż krawędzi. Największe segmenty znajdują się u podstawy liścia; w miarę zbliżania się do wierzchołka ich rozmiary stają się zauważalnie mniejsze. Żyły na prześcieradle są praktycznie nie do odróżnienia.
Asplenium ruta-muraria (A. ruta-muraria)
Ten rodzaj paproci, czasami uprawiany jako roślina doniczkowa, ma wiele nazw. Asplenium ruta-muraria, ściana-kość lub ściana-korzeń, ściana-kość lub Wall-ryu. Asplenium rośnie zarówno w USA, jak i jest szeroko zasiedlone w Europie. Gatunek odnosi się do roślin, które żyją wyłącznie na wapiennych skałach lub wykonanych przez człowieka białych kamiennych ścianach.
Wysokość asplenium waha się od 5 do 15 cm, roślina posiada krótkie, ciemno-łuskowe kłącze i rozcięte ażurowe liście. Łodygi paproci są zielone lub szare, liście są gęste, trójkątne. Segmenty pierwszego i drugiego rzędu mają własne krótkie ogonki i są niezwykle zróżnicowane pod względem kształtu.
Latem na spodniej stronie liści dojrzewają zarodniki kuliste. Ponadto sporangia zawiera 64 spory.
Hodowla Asplenium (A. nidus)
Najpopularniejszym asplenium wśród hodowców kwiatów, którego odmiany zachwycają nawet koneserzy, jest asplenium lęgowe z szeroką rozetą całych lub ozdobnych, luźno rozciętych liści. Szczególną cechą tego gatunku jest miseczkowaty kształt rozety, kiedy ogonki liściowe, zaczynając od środka, wychodzą nad ziemię, a następnie unoszą się.
Asplenium ma nidus wydłużone, często lancetowate liście. Ogonki są krótkie, niepozorne. Na tle jasnej blaszki liściowej jaskrawo wyróżniają się środkowe ciemne żyłki.
Inspiracją do hodowli była obecność dwóch niezależnych odmian asplenium nidus z całą blaszką falistą i liśćmi wielokrotnie wypreparowanymi na wierzchołku.
Asplenium Crissie
Przedstawiona na zdjęciu odmiana aspleium różni się od większości gatunków paproci tym, że jej liście na końcach rozgałęziają się wielokrotnie, w rzeczywistości przypominając palce. Asplenium ma puszystą gęstą rozetę w kształcie misy. Liście cienkie, skórzaste, jasnozielone. Wysokość roślin waha się od 25 do 40 cm.
Asplenium Amy
Chociaż Amy Asplenium jest podobna do poprzedniej odmiany, różni się nieco kształtem liści, których boczne krawędzie są prawie równoległe. „Paluszki” na krawędziach liści są również znacznie cieńsze.
Asplenium nidus Philippines Hybrid
Ale gniazdowanie filipińskiej hybrydy asplenium, które pojawiło się do dyspozycji hodowców kwiatów całkiem niedawno, jest już trudne do pomylenia z inną rośliną tego gatunku. Tutaj rozgałęzienie liścia zaczyna się prawie na ogonku, dlatego w kierunku góry liść staje się wielokrotnie rozcięty, szeroki i bardzo dekoracyjny. Jak widać na zdjęciu tej odmiany Asplenium, kolor liści u podstawy jest gęsto zielony, w kierunku brzegów intensywność nieznacznie spada.
Asplenium fimbriatum (A. nidus Fimbriatum)
Jeśli poprzednie odmiany Asplenium są wynikiem żmudnej pracy hodowców, to Asplenium fimbriatum, które jest kochane i rozpoznawane przez hodowców kwiatów na całym świecie, jest odmianą pochodzenia naturalnego.
Asplenium nidus Fimbriatum wyróżnia się krawędzią liścia ściętą od podstawy do wierzchołka, a na wolności paproć można spotkać w strefie tropikalnej Afryki, Australii i Polinezji.
Asplenium Osaka
Osaka Asplenium to atrakcyjna paproć z kopulastą koroną o wysokości od 40 do 60 cm i tej samej szerokości. Brzegi jasnozielonych liści lancetowatych są faliste. Bliżej ziemi żyły są ciemne; gdy przesuwają się do spiczastej krawędzi, kolor zmienia się na żółtawozielony lub białawy.
W domu Asplenium Osaka potrzebuje regularnie podlewanie i dobrze rośnie zarówno w półcieniu, jak i na oknach, gdzie po południu pojawia się słońce. Optymalna temperatura do przetrzymywania tego gatunku paproci w okresie letnim to 18-25 ° C, w okresie odpoczynku powietrze powinno być o 3-5 ° C chłodniejsze.
Asplenium Victoria
W porównaniu z asplenium z Osaki odmiana Victoria jest bardziej zwarta, a ponadto wdzięczne liście rośliny mają nie tylko falistą krawędź, ale także zakrzywioną, spiczastą końcówkę.
Chrupiące fale Asplenium
Crispy Wave lub Asplenium Crispy waves mogą być klejnotem każdej domowej kolekcji.Wśród zachodnich hodowców asplenium z takimi pofałdowanymi liśćmi są często nazywane „zieloną lasagną” i po raz pierwszy w lesie ogrodnik Haruo Sugimoto odkrył w 1961 roku paproć o niezwykłym kształcie.
Hodowca kwiatów, zainteresowany falistymi liśćmi o jasnożółtawozielonym kolorze, próbował rozmnażać i ulepszać roślinę. Utrwalenie właściwości i zarejestrowanie pokazanej na zdjęciu odmiany asplenium było możliwe dopiero na początku tego wieku. Do tej pory prawa do tej wyjątkowej odmiany należą wyłącznie do rodziny Sugimoto z Japonii.
Asplenium nidus Supreme Cobra
Inna niesamowita odmiana Asplenium nie jest jeszcze dobrze znana hodowcom kwiatów, ale niewątpliwie zasługuje na szczególną uwagę. Z naturalnej formy asplenium nidus, tutaj liście są bardziej jak duże zielone falbanki, płynnie unoszące się nad ziemią, a ponadto pięknie zakrzywione na końcu.
Asplenium Silver Wing
Silver Wing asplenium nidus ma małą, równą rozetę liści o srebrzystym kolorze. Liście są równe lub lekko faliste, gęste, awers lancetowate. Krótki ogonek i wypukła żyłka na całej blaszce liściowej są lekkie, sztywne.
Asplenium nidus variegatum
Wśród popularnych odmian Asplenium wśród hodowców kwiatów nadal nie ma różnorodnej odmiany tej paproci. Ale wygląd rośliny niewątpliwie sprawi, że wielu miłośników upraw domowych będzie chętnych do umieszczenia jej w swojej kolekcji.
Całe, lancetowate liście nie mają falistych krawędzi ani rozgałęzień, ale uderzają prawie białym kolorem tła i jasnozielonymi żyłkami.