Najciekawsze o groszku: od epoki kamienia do współczesności
Rośliny strączkowe na całym świecie są uważane za rośliny, których owoce były jednymi z pierwszych spożywanych przez ludzi. Już ponad 20 tysięcy lat temu wraz z pszenicą, jęczmieniem i soczewicą zaczęto uprawiać groch.
Historia grochu od neolitu do Hellady
Starożytność grochu jako rośliny rolno-spożywczej potwierdzają także źródła pisane. Historia użycia zmielonych nasion znajduje się w pismach Teofrasta, który żył w IV-III wieku pne. Pliniusz również wspomina o tej kulturze. W Chinach groszek przywieziony tu Jedwabnym Szlakiem jest znany od I wieku pne. Oczywiście starożytne nasiona różniły się od współczesnych rozmiarem, zawartością składników odżywczych i zdolności kiełkowania.
Wskaźnik wysiewu grochu w czasach Cycerona, którego nazwa prawdopodobnie pochodzi od grochu zwyczajnego, był wielokrotnie większy niż obecnie.
Ale jednocześnie naukowcy, porównując znaleziska archeologiczne z wczesnych okresów z późniejszymi, zauważają, że już w starożytności człowiek nauczył się przeprowadzać prymitywną hybrydyzację i wybierać najbardziej płodne rośliny.
Groch na stole biednych i królów Europy
Dowody świadczące o znajomości tej kultury Europejczyków pochodzą z VII wieku. W średniowieczu groch stał się masową uprawą warzywną i podstawą pożywienia dla najbiedniejszej części populacji w wielu krajach. W tym czasie fabryka wkracza również do Wielkiej Brytanii. Najciekawsze jest to, że groszek był powszechnie spożywany w już dojrzałej postaci, takie nasiona były łatwiejsze do przechowywania, można je zmielić do stanu zbóż lub mąki.
Bezpretensjonalna kultura w kraju o dość surowym klimacie szybko się zakorzeniła, a nawet znalazła się w centrum tradycji, które się dzięki niej pojawiły.
Od ponad pół wieku w Anglii odbywają się zawody w strzelaniu do grochu, a kara, która pojawiła się w XVII wieku, kiedy sprawca klęczał na suchym groszku, jest znana na całym świecie i nadal jest praktykowana w niektórych miejscach.
Ale świat zawdzięcza Francuzom odkrycie smaku zielonego groszku. Po raz pierwszy przepis na gotowanie niedojrzałych, ale nasion grochu cukrowego został opublikowany w XIII wieku. Według legendy delikatny włoski groszek został po raz pierwszy przywieziony do Francji przez Katarzynę Medycejską, kiedy zamierzała poślubić Henryka II. Ale zanim masowy entuzjazm dla zielonego groszku minął, minął kolejny wiek, podczas którego kultura przekroczyła Atlantyk z Kolumbem, aw 1493 r. Groszek zasiano na Wyspie Isabella. Dopiero w epoce Ludwika XIV, a mianowicie 18 stycznia 1660 r., Na stole królewskim podano soczyste nasiona grochu cukrowego, co przypadło do gustu zarówno monarchy, jak i jego dworowi.
Rosyjska historia grochu
W Rosji, o rzeczach dawno minionych, mówią, że wydarzyło się to za czasów cara-grochu.Rzeczywiście, archeolodzy i historycy uważają, że plemiona słowiańskie z dolnego biegu Dniepru do Ładogi były dobrze zaznajomione z groszkiem od czasów starożytnych.
Nawet pochodzenie nazwy kultury ma wspólne korzenie z sanskryckim „garshati”, co oznacza „szlifować”. Rzeczywiście, w Indiach, krajach Kaukazu i Rosji mielono groszek, robiąc mąkę.
Najstarsze skamieniałe groszki na brzegach Seversky Donets pochodzą z VI - IV wieku pne. A pierwsze stulecia nowego tysiąclecia sięgają nasion znalezionych w pobliżu Mińska i Pskowa, Jarosławia oraz w strefie leśnej regionu Leningradu. Groch wspomina się u źródła z XI wieku, za panowania Jarosława Mądrego.
Nasiona grochu cukrowego w pismach naukowców, życiu polityków i baśniach
Dzięki rozwojowi przemysłu od XVII do XIX wieku groch jest szeroko stosowany jako uprawa masowa. Ta niesamowita roślina jest interesująca nie tylko wśród chłopów, ale także wśród pisarzy i naukowców.
Opublikowana praca G. Mendla dotycząca ogólnych zasad dziedziczenia powstała na podstawie badań krzyżowania i uprawy kilku pokoleń grochu.
A napisany w 1835 roku przez G.H. Opowieść Andersena o poszukiwaniu prawdziwej księżniczki, w rzeczywistości grochu, stała się głównym bohaterem.
Już w 1906 roku na świecie istniało ponad 250 odmian grochu cukrowego, które stały się niezwykle popularne w Stanach Zjednoczonych i Europie. W Rosji w 1913 roku pod uprawami tej kultury było do miliona hektarów gruntów ornych. Nawet ciekawe przypadki z tamtych lat świadczą o rozmieszczeniu grochu i jego roli w płodozmianie.
Zaprowadzony na początku XIX wieku agronomią, prezydent USA Thomas Jefferson, wśród innych upraw ogrodniczych, uprawiał w pobliżu swojego domu wiele odmian grochu cukrowego, uznając tę roślinę za niezwykle ważną w żywieniu człowieka.
W wciąż działającym ogródku warzywnym w Monticello można kupić worek nasion Prince Albert, które kiedyś uprawiał trzeci prezydent.
Ciekawostką jest fakt, że sam groszek, po takiej uwadze ze strony topowej osoby w kraju, naprawdę wszedł do codziennego menu wielu Amerykanów. Ale pod koniec XIX wieku groszek spowodował śmierć ogromnego statku. Statek do przewozu ładunków suchych, który przepłynął przez rafy, do którego ładowni wlała się woda, po chwili został dosłownie rozerwany przez spuchnięty groszek, który stanowił ładunek statku, jak eksplozja.
Uprawa odmian grochu cukrowego i łuskanego na świecie
Do ubiegłego wieku lwią część światowych zbiorów grochu stanowiły odmiany grochu z twardymi płatami dojrzałej fasoli.
Dziś na nasadzeniach dominują cukrowe odmiany grochu, które można jeść razem z delikatnym strąkiem, całkowicie pozbawionym twardej warstwy jak papier woskowany.
Sprzyjało temu rozwój technologii puszkowania i mrożenia zielonego groszku, a także możliwość zmechanizowanego siewu, nawadniania i zbioru grochu. Pod względem wielkości obszaru zajmowanego przez groszek muszlowy przoduje dziś Kanada, gdzie w prowincji Saskatchewan znajduje się pomnik przedstawiający tę roślinę.
Głównymi światowymi producentami zielonego groszku są Chiny i Indie, nieco za nimi jest Unia Europejska. Oprócz tego, że jest cennym produktem spożywczym, groch jest również używany do produkcji paszy dla zwierząt, skrobi, białek i tworzyw sztucznych. Nowoczesne odmiany grochu dają lepsze plony niż wcześniej, odporność na choroby i lepsze kiełkowanie. Dlatego przy niższych dawkach siewu grochu można uzyskać stabilne plony zarówno soczystego zielonego groszku, jak i ziaren cukrowych, a także odmian przeznaczonych do długotrwałego przechowywania i przetwarzania na zboża i mąkę.
Żywy nawóz, czyli co zasadzić po groszku
Ale najciekawsze w przypadku grochu jest to, że jest on w stanie wzbogacić glebę w niezbędny dla roślin azot. Ta niesamowita nieruchomość jest wykorzystywana w rolnictwie i ogrodach przydomowych.
Po wyhodowaniu grochu w strefie systemu korzeniowego rośliny pozostaje do kilkudziesięciu gramów azotu na metr.
W sezonie można zebrać do trzech plonów grochu, którego technologia rolnicza jest niezwykle prosta. Zielone części grochu są również bogate w azot, co umożliwia uprawę tego typu roślin strączkowych jako nawozu zielonego i naturalnego nawozu przed, po, a nawet razem z innymi roślinami uprawnymi.
Co sadzić po grochu, jakie gatunki skorzystają na bliskości tej uprawy? Najciekawsze jest to, że groszek jako poprzednik w ogrodzie jest doskonale postrzegany przez wszystkie rośliny, a marchew, ogórki, rzepa i sałata, kapusta, ziemniaki i kukurydza, pietruszka i wiele innych roślin mogą z nimi swobodnie współistnieć. Jeśli posadzisz nasiona grochu cukrowego obok pomidorów, czosnku i cebuli, rośliny będą cierpieć z powodu wzajemnego ucisku.