Samodzielna konstrukcja ogrodzenia z poliwęglanu
Do budowy ogrodzeń w arsenale dewelopera służy masa niezawodnych i sprawdzonych przez lata materiałów: drewno, metal, cegła, siatka. Mimo to współcześni właściciele domów coraz częściej zwracają uwagę na nowe rodzaje ogrodzeń, wśród których pewnie prym wiedzie ogrodzenie z poliwęglanu.
Główna charakterystyka
Poliwęglan to syntetyczny materiał polimerowy wytwarzany w postaci arkuszy (paneli) o różnych długościach od 3 do 12 m, przyjęta przez normy szerokość panelu wynosi 210 cm W nowoczesnej konstrukcji stosowane są dwa rodzaje płyt poliwęglanowych :
- Komórkowy. Posiada strukturę plastra miodu. Płyty zewnętrzne są połączone prostymi lub w kształcie litery X usztywnieniami. Długość i grubość arkusza różni się w zależności od rodzaju materiału (3-40 mm).
- Monolityczny. Jest to przezroczysty lub prześwitujący jednorodny materiał o podwyższonej wytrzymałości. Grubość od 1 do 12 mm.
Strukturalny arkusz poliwęglanu (plaster miodu) jest dostępny w szerokiej gamie wariantów kolorystycznych, co ułatwia wybór do realizacji dowolnych rozwiązań projektowych.
Zalety i wady syntetycznego polimeru
Główne zalety materiału to:
- niska waga, która nie wymaga mocnej ramy nośnej;
- odporność na korozję i zewnętrzne wpływy atmosferyczne;
- odporność na naprężenia mechaniczne, lepka struktura materiału nie pozwala na pękanie polimeru od uderzenia, poliwęglan jest 200 razy mocniejszy niż szkło;
- dobra przepuszczalność światła, przezroczysty plastik przepuszcza do 90% naturalnego światła;
- niska przewodność cieplna;
- odporność chemiczna;
- szeroki zakres temperatur pracy, polimer można stosować w temperaturach od -50 do + 120 ° C bez utraty właściwości;
- łatwość pielęgnacji, która sprowadza się do okresowego mycia wodą z mydłem.
Wszystkie te cechy sprawiają, że poliwęglan jest doskonałym materiałem do wykonywania ogrodzeń, szklarni, markiz, konstrukcji krytych itp. Ogrodzenia z poliwęglanu na profilu metalowym całkiem dobrze spełniają swoją główną funkcję - zabezpieczają teren przed wejściem osób niepowołanych. Dzięki komórkowej budowie doskonale pochłaniają dźwięki ulicy, chroniąc właścicieli przed hałasem.
Główną wadą poliwęglanu, jak zresztą wszystkich polimerów syntetycznych, jest zniszczenie pod wpływem promieniowania UV.
Biorąc pod uwagę ten fakt, współcześni producenci pokrywają ten materiał specjalną powłoką ochronną. Ponadto polimer syntetyczny ma dość wysoki współczynnik rozszerzalności cieplnej. Dlatego ogrodzenia z poliwęglanu są wykonywane tylko w oddzielnych sekcjach. Jako konstrukcję nośną takiego ogrodzenia stosuje się metalową spawaną ramę lub mur.
Technologia wznoszenia ogrodzenia z arkusza poliwęglanu
Proces wznoszenia ogrodzeń z blachy polimerowej niewiele różni się od technologii wznoszenia ogrodzeń z blachy profilowanej i wygląda następująco:
- oznaczenia na obwodzie;
- przygotowanie otworów o odpowiedniej głębokości i średnicy;
- instalacja filarów wsporczych;
- mocowanie do poprzecznych podpór opóźniających;
- montaż arkuszy poliwęglanowych.
Do tworzenia ogrodzeń zewnętrznych zaleca się stosowanie monolitycznego materiału arkuszowego, który ma wysoką wytrzymałość i zdolność do zginania bez utraty właściwości. Jeśli chcesz zrobić piękne i przezroczyste ogrodzenie z poliwęglanu między sąsiadami w kraju, możesz zdecydować się na opcję budżetową - panele strukturalne.
Przygotowanie materiału
W przypadku podpór wymagana będzie metalowa rura profilowana o przekroju 60 x 60 mm i grubości ścianki 2 mm. Długość słupów nośnych uzależniona jest od przewidywanej wysokości ogrodzenia, głębokości ułożenia oraz sposobu mocowania podpór w gruncie.
W przypadku kłód poprzecznych należy zakupić profilowaną rurę metalową o przekroju 40 x 40 mm lub 25 x 50 mm. Grubość ścianki nie mniejsza niż 1 mm.
Przy doborze grubości arkusza polimeru na ogrodzenia należy kierować się odległością między zworkami. Optymalny wariant ramy: trzy zworki o rozstawie 600 - 1000 mm z odległością między podporami 3 m. Minimalna grubość poliwęglanu komorowego wynosi 8 mm.
Ponadto potrzebne będą profile do paneli strukturalnych, których rodzaj należy dobrać w zależności od grubości materiału, konstrukcji i mocowania ogrodzenia z poliwęglanu. Zdjęcie możliwych odmian jest wyraźnie pokazane poniżej.
Jeśli filary wsporcze zostaną zabetonowane, konieczne jest zaopatrzenie się w tłuczeń, cement i piasek, aby stworzyć rozwiązanie. Nie powinniśmy zapominać o narzędziu: wiertło; poziomica, pion, taśma miernicza, łopata, wiertarka z kompletem wierteł, Śrubokręt z kompletem bitów, szlifierką, zgrzewarką i mocowaniami.
Etapy wznoszenia ogrodzenia z blachy poliwęglanowej
Po przygotowaniu materiału możesz przystąpić do bezpośredniego tworzenia ogrodzenia z poliwęglanu własnymi rękami.
Etap numer 1 - oznaczenie obwodu witryny
Określamy punkty narożne ogrodzenia i wbijamy kołki, między którymi należy przeciągnąć sznur. Określić punkty mocowania słupków wsporczych. Zalecany odstęp to 3 m między środkami przyszłych wnęk.
Etap numer 2 - instalacja filarów wsporczych
Wiercimy studnie w wyznaczonych miejscach. Średnia głębokość nie powinna być mniejsza niż 1/3 całkowitej długości słupka.
Przy określaniu głębokości montażu podpór warto wziąć pod uwagę wskaźniki głębokości zamarzania gleby dla danego regionu. W przypadku gleb falujących najlepszą opcją mocowania podpór byłby fundament listwowy z pełnym wzmocnieniem konstrukcji.
Na dno każdej studni wylewamy warstwę piasku lub skratek. Grubość warstwy wynosi 10-15 cm, część podziemną każdego wspornika obrabiamy bitumem lub owijamy pokryciem dachowym, aby wykluczyć kontakt metalu z wilgocią. W przygotowanej studni montujemy podpory, wyrównujemy poziomicą i pionem, mocujemy fragmentami cegieł i betonujemy. W zależności od warunków atmosferycznych i temperatury powietrza okres pełnego zestalenia betonu waha się od 23 do 30 dni.
Etap numer 3 - stworzenie ramy ogrodzenia
Spawamy poziome mostki (kłody) do słupków nośnych. Odległość między opóźnieniami zależy od wysokości ogrodzenia z poliwęglanu. Jeśli wysokość ogrodzenia przekracza 1,5 m, zaleca się zainstalowanie trzech zworek w odległości od 60 do 100 cm między nimi.
Jeśli nie jest możliwe użycie spawarki do zamocowania zworek, to jest całkiem dopuszczalne mocowanie ich do stojaków za pomocą wkrętów samogwintujących do metalu, instalowanie rury na „półkach” z metalowego narożnika i ostrożne mocowanie .
Po wykonaniu konstrukcji rama jest zabezpieczona przed rdzą, szwy są czyszczone i malowane.
Etap 4 - mocowanie paneli poliwęglanowych
Zaznaczamy i wycinamy materiał na panelu o wymaganym rozmiarze. Do cięcia można użyć piły do metalu z drobnym zębem z minimalnym rozrzutem lub wyrzynarki (ustawienie ruchu ostrza - bez kołysania). Na końcach każdego otrzymanego przedmiotu kładziemy profil końcowy (UP). Wiercimy otwory w punktach mocowania do ramy. Odstęp między otworami wynosi 300 mm.
Aby zmniejszyć ryzyko pęknięć w poliwęglanie komórkowym, wszystkie punkty mocowania nie powinny znajdować się bliżej niż 40 mm od krawędzi materiału.
Nie należy zapominać o rozszerzalności cieplnej polimeru o strukturze plastra miodu, która może sięgać 10 mm w kierunku komór powietrznych. Aby uniknąć deformacji ogrodzenia, pozostaw szczelinę termiczną (5 mm) między arkuszami. Podczas rozszerzania mogą również powstawać pęknięcia w punktach mocowania. Dlatego zaleca się stosowanie specjalnych podkładek termicznych. Konstrukcję montażową pokazano na poniższym rysunku.
Aby zneutralizować ewentualną rozszerzalność cieplną, panele można mocować z miodem poprzez profil łączący.
Biorąc pod uwagę możliwe odkształcenie materiału pod wpływem temperatury, eksperci zalecają użycie spawanej ramy z narożnika do mocowania poliwęglanu, w której materiał zostanie sztywno zamocowany tylko w środkowej części każdej sekcji. Przykład takiego projektu pokazano na zdjęciu.
Ostatnim krokiem przy samodzielnym montażu ogrodzenia z poliwęglanu jest uwolnienie materiału z folii transportowej, która chroniła panele przed zarysowaniami i odpryskami podczas całego procesu. To kończy tworzenie ogrodzenia. Najważniejsze jest terminowe czyszczenie z brudu i regularne sprawdzanie integralności całej konstrukcji.