Topraklar ve gübreler - ne ve nasıl uygulanır
Sahadaki toprak farklı olabilir: kumlu veya killi, asidik veya kalkerli. Bitkiler bunlardan herhangi birinde iyi büyüyebilir, ancak yalnızca toprak ve gübreler birbiriyle eşleşirse.
Gübreler
Tarımda kullanılan tüm gübreler organik ve mineral olmak üzere 2 ana gruba ayrılabilir. Hem bunlar hem de diğerleri şu şekilde ayırt edilir:
- toplanma durumu - katı veya sıvı;
- eylem modu - doğrudan veya dolaylı;
- amaç - besleme için ana, ön ekim;
- giriş yöntemi - yüzeysel, kazma için.
Toprak için doğal gübre
Her tür toprak için en doğal gübreler organiktir, yani doğanın kendisi tarafından yaratılır.
Dikimlerin birlikte filizlenmesi, büyümesi ve gelişmesi için ısı ve ışığa ek olarak şunlara ihtiyaçları vardır:
- besinler ile doygunluk;
- toprakta hava ve nem varlığı;
- karbondioksit varlığı.
Her üç koşulu da yerine getirmek için, dünyanın çok sayıda yararlı mikroorganizma içermesi gerekir. Organik maddenin ortaya çıkmasıyla uyarılan gelişmeler onların gelişimidir. Besinlerin bitkilerin erişebileceği bir forma dönüşmesini sağlayacaklar. Ölü köklerin ve diğer bitki kalıntılarının aşırı ısınmasını hızlandırın. Sonuç, topraktaki karbondioksit ve hava kanallarıdır. Kanallar aracılığıyla, hava ve nem büyük bir derinliğe - doğrudan ekilen bitkilerin köklerine - nüfuz edebilecektir. Toprak canlı bir toprak olacak - gevşek, besleyici ve nem alıcı.
Organik gübreler şunları içerir: gübre, kompost, humus ve her türlü turba. At gübresi en iyi gübre olarak kabul edilir - çok besleyicidir ve iyi ayrışır. Sonra inek ve koyun geliyor. Kanatlı gübresi de iyi bir gübre olabilir, ancak dikkatli kullanılmalıdır. Çok yüksek konsantrasyon yarardan çok zarar verebilir. En az 1:10 oranında suyla seyreltilmiş sıvı halde kullanılır.
Kompost tamamen çürümüş organik kalıntılar değildir. Hemen hemen tüm mutfak atıkları, talaş, kağıt kırpıntıları ve benzeri malzemeler kompost yığınına konulabilir.
Turba gübresi kompostları ve ayrıca çok sayıda farklı bileşenden prefabrik kompostlar çok kullanışlıdır.
Humus, organik kalıntıların tamamen ayrışmasının bir ürünüdür. Bunu elde etmek için gübre, yapraklar, çıkmazlar ve diğer bitki bileşenlerini kullanabilirsiniz. Bu gübre, bitkiler için mevcut bir formda birçok besin içerir. 
Doğal gübreler de yanlar... Yeşil olarak da adlandırılırlar. Elde etmek için yataklar hızlı büyüyen ve iddiasız bitkilerden biriyle ekilmelidir. Bu hardal, kanola, yıllık acı bakla veya çavdar olabilir. Ekim, ilkbaharda, ana ekimden önce veya sonbaharda - hasattan sonra yapılmalıdır. Yükselene kadar bekleyin, biraz büyümelerine izin verin ve ardından düz bir kesici ile sürün veya kesin.
Siderat, her toprak için en iyi sonbahar gübrelerinden biridir.
Mineral gübreler
Mineral gübreler basit ve karmaşıktır. Basit olanlar toprağı herhangi bir elementle doyurur. Bu fosfor, potasyum, kalsiyum veya nitrojen olabilir. Veya eser elementler: demir, bakır, bor ve diğerleri. Karmaşık gübrelerle, birkaç farklı madde aynı anda toprağa karışacaktır.
Basit ve çift süperfosfat, çoğunlukla fosforlu gübreler olarak kullanılır. Katı halde kazarken getirilirler.Ve infüzyonda bitkileri beslemek için kullanılırlar.
Fosforlu gübrelerin temel dezavantajı, kireçle kombine edilememesidir.
Azotlu gübreler; amonyum nitrat, karbomid, sodyum nitrat, amonyum nitrattır. Genellikle çözelti halinde veya kuru kök sargısı için kullanılırlar.
Potas gübreleri - potasyum sülfat, potasyum klorür, potasyum nitrat. Kazmaya ve yemlemeye uygundur.
Dezavantajları:
- potasyum klorür, potasyuma ek olarak, bazı bitkiler üzerinde kötü bir etkiye sahip olan klor içerir;
- potasyum nitrat sadece potas değil, aynı zamanda toprağa uygulanırken dikkate alınması gereken azotlu gübredir.
Kalsiyum içeren gübreler kireç, tebeşir, dolomit unudur. Toprak asitliğini azaltmak ve toprak mikroflorasının gelişimi için koşulları iyileştirmek için kullanılırlar.
Toprak türleri
Tarıma uygun topraklar, türüne göre ayırt edilir:
- Kil - en az% 40 saf kil içeren topraklar. Genellikle yapışkan, nemli, viskoz, ağır ve soğukturlar. Ama içlerinde oldukça fazla besin var. Bu tür topraklar suyu yavaşça emer ve zayıf bir şekilde alt katmanlara geçirir. Üzerine ekilen bitkiler nadiren nem eksikliğinden muzdariptir. Başlıca dezavantajları: işlenmeleri çok zordur, kuruduklarında taşa dönüşürler ve çatlarlar ve yağışlı havalarda gevşek hale gelirler.
- Kumlu - kırılgan, kilden yaklaşık 50 kat daha fazla kum içerir. İyi emerler, ancak suyu yetersiz tutarlar. Su ile besinler yıkanır. Bu topraklar çok çabuk ısınır ama aynı zamanda soğur.
- Kumlu balçık - kum ve kil oranının 7: 3 olduğu yerler. Ufalanırlar, nemi iyi tutarlar ve bitki büyümesi için uygundurlar.
- Tın -% 70'den fazla kil içerir. Hafif, orta ve ağırdırlar. Besinler ve mineraller açısından zengindir. Bunlar nefes alabilen ve kolay işlenen topraklardır.
- Podzolik - iğne yapraklı ormanların büyüdüğü yerlerde oluşan topraklar. Asitliği yüksektir ve doğurganlığı düşüktür.
- Turba - sürekli güçlü su basması etkisi altında oluşur. Isıyı kötü iletirler, yavaş ısınırlar. Asitliği yüksektir.
- Çernozemler en verimli topraklardır. Koyu renkleri ve yüksek humus içeriği ile ayırt edilirler.
Topraklar ve gübre
Toprak için doğru gübreyi seçmek için şunları göz önünde bulundurmanız gerekir:
- toprak tipi;
- mevsim;
- hava.
Aynı gübre ilkbaharda site için harika olabilir ve sonbaharda zararlı olabilir.
Katı ve az çözünür karışımların yağışlı havalarda kullanılması uygundur - besinler yağmurlar tarafından çok çabuk yıkanmayacaktır. Ancak kuraklık sırasında tamamen yararsız olacaklar.
Killi toprak nasıl gübrelenir
Tınlı gübrelemenin asıl görevi, onu kültür bitkilerinin ekimine uygun hale getirmektir. Bunun anlamı: nefes alabilirliği artırın ve nemi azaltın. Bu nedenle, killi toprağı mineral gübrelerle gübrelemeye başlamadan önce, içine organik madde katmak gerekir. İlk işleme, metrekare başına en az bir buçuk kova gerektirecektir.
Killi toprakta gübre 8 yıla kadar dayanır. Daha hafif topraklarda - sadece 4 yıl.
Gelecekte bir karışım kullanmakta fayda var:
- gübre - 10 kg;
- potasyum nitrat - 100 g;
- talaş 2 kg.
Talaş çözelti içinde ıslatılabilir üre - kova su başına yaklaşık 100 gr.
Killi toprak için iyi bir sonbahar gübre, baklagillerin yanları olacaktır. Yaz başında ekilirler ve sonunda çiçek açmayı beklemeden kazılırlar. Yeşilleri düz bir kesici ile kesip toprağın üst tabakasıyla hafifçe karıştırabilirsiniz.
Gübre olarak kum, çok yoğun toprağı gevşetmek için kullanılır. Organik madde ile birlikte sonbaharda da tanıtıldı. Her metrekare için en az üç kova kum gerekecektir.
Mineral gübre uygulamadan önce toprağın asitliğini belirlemelisiniz. Bunu yapmak için bitki örtüsüne bakın.Muz, woodlice ve at kuyruğu asitli topraklarda daha iyi büyür. Yonca, papatya ve kahkaha, nötrlerde daha sık görülebilir.
Asitli toprak için gübreler
Sitedeki toprağın asidik olduğu ortaya çıkarsa, ona kireçli gübreler eklemeniz gerekecektir. Bu amaçla genellikle sönmüş kireç veya tebeşir kullanılır. Her ikisi de sonbaharda kazmak için daha iyidir. Odun külü de bu amaç için uygundur. Ama gübre ile birlikte değil. Aksi takdirde, organik maddeden gelen azotun önemli bir kısmı kaybolacaktır.
İlkbaharda asidik toprak için en iyi gübre dolomit unudur. Hem organik hem de mineral takviyeleri ile uyumludur. Asitliği azaltmanın yanı sıra, ayrıca toprağı magnezyum ile doyurur.
Kumlu toprak için gübreler
Kumlu toprağı gübrelemenin temel görevi, viskozitesini ve nem kapasitesini artırmaktır. Bu amaçla kil kullanılır, turba, gübre ve kompostlar.
Kil, kuru bir toz olarak kullanılır. Her baharda metrekare başına dört kova eklerseniz, 3-4 yıl içinde dünya kumlu balçık haline gelecektir. Bu süreci hızlandırmak için sonbaharda organik madde eklenir - turba ve gübre. Bir metrekare için 2 kova organik gübreye ihtiyacınız olacak.
Mineral gübreler ilkbaharda veya yaz başında kumlu toprağa uygulanır. Aksi takdirde çoğu su ile birlikte derin katmanlara taşınacaktır. Oksijen giderme için kül ve dolomit unu kullanılır.
Uygun bakımla herhangi bir araziyi ekebilirsiniz. Kısır podzoller ve su dolu turbalıklar bile. Sadece toprak için doğru gübreyi seçmeniz ve onu işlerken zaman kaybetmemeniz yeterlidir.