İstenilen sonucu elde etmek için sonbaharda ahududu nasıl ekilir
Ahududu popüler bir meyve çalıdır, genellikle bu meyvenin sevgilileri tarafından tarlalarına ekilir. Ahududu nasıl ekilir - her deneyimli bahçıvan bilir, ancak bazı nüanslar yeni başlayanlar tarafından bilinmeyebilir. Doğru büyüme, gelişme ve bol meyve verimi için belirli tarihlere uymak, bir ekim yeri seçmek, çeşitliliği hesaba katmak ve toprağı hazırlamak önemlidir.
Oku:ahududu remontant bakımı ve yetiştiriciliği.
Kültürün biyolojik tanımı
Orta Avrupa, bu bitkinin doğum yeri olarak kabul edilir. Ahududuların doğal yaşam alanı, yaprak döken ve iğne yapraklı ormanlar, nehir kıyıları ve akarsulardır. Vahşi doğada bitki, Kuzey ve Orta Rusya ve Sibirya bölgesinin ormanlarının yanı sıra Kafkaslar, Orta Asya ve Karpatlar'da yaşar.
Ahududu, gelişmiş bir köksapı olan, yaprak döken çok yıllık bir çalıdır. Ondan 2,5 m yüksekliğe kadar bienal sürgünler oluşur. Dallı bir sistem oluşturan çok sayıda maceralı kök ile kıvrımlı, odunsu bir yapının kök sistemi.
Ahududu gövdesi dik, yaşamın ilk yılındaki genç sürgünler otsu, sulu ve mavimsi bir belirti ile. Yaşamın ikinci yılında kahverengi bir renk, keskin dikenler alırlar. Meyve verme döneminin bitiminden hemen sonra kururlar. Ertesi bahar, kök sistemi genç gövdeleri tekrar serbest bırakır.
Çalıların yaprak plakaları yoğun, üstü parlak yeşildir - beyaz, alternatif, karmaşık şekiller. Çiçekler salkım şeklinde çiçek salkımına toplanan beyazdır. Yaprakların dingillerinde ve sapların tepelerinde oluşur.
Meyveler küçük, yuvarlak, ince tüylü okullardır. Oluşum sürecinde, kap üzerinde birlikte karmaşık bir meyveye dönüşürler. Çileklerin geleneksel rengi kırmızıdır. Ancak sarı, beyaz ve siyah meyveler vardır. Çalı, ekimden sonraki ikinci yılda, özellikle yaz aylarında meyve vermeye başlar, ancak kalan ahududu, sonbahar dönemi de dahil olmak üzere ilk yıl meyve verir.
Faydalı özellikler
Meyvenin besin değeri ve faydalı özellikleri, zengin vitamin bileşiminden kaynaklanmaktadır. Ahududu, A, E, C, PP vitaminlerinin yanı sıra bir dizi mineral içerir: kalsiyum, potasyum, çinko, demir, magnezyum, manganez ve vücudun hayati aktivitesi için gerekli diğer bileşenler.
Bitki aynı zamanda benzersizdir çünkü tüm bu maddeler birbirini mükemmel şekilde tamamlar, vücut tarafından iyi emilir, metabolizmayı geliştirir ve dokuları önemli bileşenlerle zenginleştirir. Bu nedenle çalı, halk hekimliğinde, kozmetikte ve yemek pişirmede kullanılır.
Sadece ahududu meyveleri değil aynı zamanda bitkinin yaprak plakaları da tıbbi özelliklere sahiptir.Ayrıca birçok faydalı madde içerirler ancak yaz başında yaprakların toplanıp onlardan çay demlenmesi tavsiye edilir.
Ahududuların ana çeşitleri
Ahududu, büyük meyveli, geleneksel, remontant çeşitlere ayrılır. Geleneksel çeşitler, istikrarlı verimler, çevre koşullarına hızlı bir şekilde uyum sağlama ve toprağa iddiasız olma özelliği ile ayırt edilir. Bununla birlikte, geleneksel çeşitlerle çalılardan zengin bir hasat elde etmek pek mümkün değildir. Büyük meyveli ahududu çeşitleri daha fazla dallanma kabiliyetine sahipken, bu da iyi bir hasat ve büyük kokulu meyveler sağlar. Dikim sırasında birçok bahçıvan Remontant ahududu sonbaharda, çalıların yaşamının ilk yılından başlayarak her mevsimde iki mahsul hasat edilir. Bu tür örnekler donun başlamasıyla meyve vermeyi bitirir.
Ahududu çeşitlerini seçerken, bahçıvanlar genellikle olgunlaşma zamanını belirler ve bazıları meyveleri olabildiğince uzun süre toplamak için tarlalara aynı anda birkaç farklı çalı dikmeyi tercih eder.
Erken olgunlaşan mahsul çeşitleri şunları içerir:
- Kaskad, iki metrelik bir çalıdır, genellikle bakımdaki hatalarla lekelenmeye maruz kalır, dut tatlı ve ekşi bir tada sahip parlak kırmızıdır;
- Vega - dona dayanıklı çalı, hastalıklara karşı yüksek direnç, meyvenin şekli künt konik, tadı tatlı ve ekşidir;
- Cumberland - dona ve hastalığa karşı orta derecede direnç, siyah meyveler, kavisli saplar, kök sürgünleri oluşmaz.
Remontant çeşitleri arasında aşağıdakiler yaygındır:
- Turuncu Mucize - yüksek lezzete sahip, parlak sarı renkli büyük bir meyve;
- Parlak - yüksek verimli, büyük yakut renkli meyveleri olan bir çalı;
- Monomakh'ın kapağı, Rusya'nın merkezinde yetiştirme için bir çalıdır, 20 g ağırlığa kadar koyu kırmızı renkli büyük meyveler.
En popüler geç olgunlaşma çeşitleri arasında Mirage, Rubin, Capital çeşidi bulunur. Orta derecede hastalık direnci, kararlı meyve verme ile karakterizedirler. Çalılar soğuk mevsimi iyi tolere eder, meyvelerin şekli ağırlıklı olarak künt konik veya uzundur, rengi kırmızıdır.
Tüm ahududu çeşitleri, bir dizi önemli özellik bakımından farklılık gösterir - renk, tat, ekim ve olgunlaşma süreleri, zararlılara ve hastalıklara karşı direnç ve kış döneminde hayatta kalma yeteneği.
Ahududu açık toprağa nasıl ekilir
Kültür, farklı dikim materyalleri kullanılarak ekilebilir. Bunu veya bu yöntemi ve malzemeyi seçerken, bu sürecin gerekli tüm inceliklerini bilmelisiniz. Ahududuları kesimler, tabakalar, fideler ve kök kesimler kullanarak ekebilirsiniz ve tohumlar sıklıkla kullanılır.
Fideler genellikle özel mağazalardan veya fidanlıklardan satın alınır. Yeterince biçimlendirilmişlerdir ve ana çalıdan ayrı olarak bulunabilirler. Gelişmiş kök sistemi sayesinde, fidanlar açık toprağa dikildiğinde iyi kök salmaktadır.
Fide dikmenin artıları şunları içerir:
- genç kültürün yüksek büyüme ve gelişme oranı;
- basit uygulama tekniği;
- erken meyve verme;
- ekimden sonra minimum bakım.
Fidan dikim yönteminin de bazı dezavantajları vardır. Örneğin, düşük kaliteli malzeme satın alma olasılığı vardır ve ayrıca sonbaharda ahududu ekerseniz, genç kökler kışın donabilir.
Ahududuları dış mekana ekmenin harika bir yolu, kesimlerdir. Ahududu ağacını genişletmek isteyen bahçıvanlar tarafından oldukça sık kullanılır. Bu yöntem için gerekli olan tek şey, kesimleri uygun şekilde hazırlamak, ekim tarihlerini hesaba katmak ve kesimlere yetkin bir özen göstererek kök salmasıdır. Bu yöntem deneyimli bahçıvanlar için daha uygundur, yeni başlayanlar için zor görünebilir.
Olası dezavantajları şunları içerir:
- dikim malzemesinin işlenmesi;
- köklenme sonrası nakli;
- gemiden ayrıldıktan sonra ayrılmada zorluk;
- yüksek kök hasarı riski.
Buna rağmen, çoğu bahçıvan ahududu yetiştirirken ve ekerken kesimler kullanır, çünkü kesimleri hasat etmenin birkaç etkili yolu vardır. Ek olarak, yöntem, kullanılabilecek çok sayıda sürgün elde etmenizi sağlar.
Oldukça tartışmalı bir tavra neden olan bir başka yöntem de tohumlarla bir mahsul ekmektir. Sadece malzemenin kalitesine ve kaynağına güven duyulduğunda kullanılması tavsiye edilir. İşlem sonbahar ve ilkbaharda yapılabilir, ancak ilkbaharda ekim için malzemeyi saksılara ekmeniz ve sıcak bir odada tutmanız gerekecektir. Bu yöntemin temel avantajlarından biri maliyetten tasarruf sağlamaktır. Dezavantajları ekimden sonra karmaşık bakım, ilk meyve vermeden önce uzun bir büyüme dönemi, yüksek donma riskidir.
Ahududu nasıl ekilir: temel kurallar
Çalıların iyi gelişmesi ve meyve vermesi için ekim sırasında bir takım kurallara uyulmalıdır:
- bir yer seç;
- şartları dikkate alın;
- toprağı ve ekim malzemesini hazırlayın;
- iniş yöntemini belirler.
Dikilen bitkinin müteakip bakımı da önemlidir: sulama rejimi ve besleme, zamanında budama ve jartiyer, kış dönemi için hazırlık.
Optimum ekim süreleri
Birçoğu, ahududu ekmenin ne zaman daha iyi olduğu sorusuyla ilgileniyor. Ürün ilkbahar ve sonbaharda ekilebilir. Tek fark bu prosedür için hazırlık aşamasındadır. İlkbaharda bitki henüz tam olarak gelişmeye hazır değildir çünkü bitki özü akışı henüz başlamamıştır. Ancak öte yandan, yılın bu zamanında toprak, kardan neme doymuş, çoktan hazırlanmıştır. Bahar güneşiyle ısınan dünya, kültüre ihtiyaç duyduğu her şeyi verebilmektedir. Ancak genç bitkinin direkt güneş ışığından zarar görmemesini sağlamak gerekecektir.
İlkbaharda dikim zamanını belirlerken, araziyi ve iklim koşullarını dikkate alarak ahududu ekebileceğiniz zaman bir başka nokta önemlidir. Elbette ekim süreleri bölgeden bölgeye değişiklik göstermektedir. Prosedürün Mart ayında Rusya'nın güney bölgelerinde, Nisan ayında - Orta bölgede ve Moskova bölgesinde, Mayıs başında - Urallar ve Sibirya'da başlatılması önerilir.
İlkbaharda bir çalı dikmenin dezavantajı bir, ancak çok önemlidir - genellikle bahçıvanlar, tarihleri atlayarak sıfırın üzerinde sabit bir sıcaklık beklerler. Bu, kültürün sonraki büyümesini ve meyve vermesini olumsuz etkiler.
Ahududuların sonbaharda doğru ekimi ile bitki adaptasyon süresini daha kolay tolere eder. Bu durumda, en önemli şey, ilk dondan bir aydan fazla bir süre önce ekmektir. Sonbahar ekiminin temel avantajı, ilkbaharda, güneşin ilk ışınları ile ahududuların gelişmeye başlaması ve ilk dondan önce çalıların kök salması için zamana sahip olmasıdır.
Koltuk seçimi
Ahududuların zorlukla zorlu bir bitki olarak adlandırılamayacağı gerçeğine rağmen, yer seçimi ciddiye alınmalıdır. Bu, gelecekte kültürün köklenmesini, gelişmesini ve meyve vermesini etkileyecektir.
Aşağıdaki özelliklere sahip bir yer onun için uygundur:
- taslaksız, rüzgar korumalı;
- bol güneşle, ancak günde birkaç saat hafifçe gölgeli;
- yeraltı suyu olmadan;
- elma, armut, erik yanında.
Frenk üzümü çalıları kültür için kötü bir mahalle olacak. Ayrıca, bir dizi yaygın hastalığa sahip oldukları için domates, patates, çilek daha önce yetişmeyen ahududuları da ekmeniz gerekir.
Toprak hazırlığı
Ahududu ağacı oluşturmadan önce toprağı hazırlamak çok önemlidir. İniş yeri önceden hazırlanmalıdır - beklenen inişten 2-3 hafta önce. Bu süre zarfında toprak yerleşecektir. 25-30 cm derinliğe kadar kazmalı, tüm kökleri ve yabani otları seçmelisiniz. Ahududu için en iyi toprak, iyi drene edilmiş kumlu balçık veya tınlı topraktır. Mahsul kumlu topraklarda büyüyecekse, kum nemi iyi tutmadığından düzenli olarak organik gübre uygulaması ve sık sulama gerekecektir. Ağır killi topraklarda kırma taş ve kırık tuğladan yoğun bir drenaj tabakası yapılması tavsiye edilir.
Sonbaharda ahududu ekimi
Sonbaharda ahududu ne zaman ve nasıl ekileceği, ekim yöntemine bağlıdır. Bahçıvanlar tarafından kullanılan birkaç popüler yöntem vardır.
Basit ve etkili olanlardan biri demet yöntemidir. En çok yeni başlayanlar da dahil olmak üzere site sahipleri tarafından kullanılır. Önceden hazırlanmış çukurlara genç bitkilerin dikilmesini içerir.
Adım adım talimatlar aşağıdaki gibidir:
- İşaretleme devam ediyor. Sıralar arasındaki mesafe, 1 m'ye kadar bitkiler arasında 2 m'ye kadar olmalıdır.
- Yarım metre derinliğe kadar 0,5 m çapında delikler kazın.
- Dibe dökün humussüperfosfat, potasyum tuzu.
- Üst toprağı kullanarak iyice karıştırın.
- Bitkiyi deliğin ortasına yerleştirin ve kökleri dikkatlice açın.
- Kökler arasındaki boşluk toprakla doldurulurken, deliği toprakla daha etkin bir şekilde doldurmak için fide periyodik olarak çalkalanmalıdır.
- Deliği kapatın ve sulama için küçük bir çukur oluşturun. Büyüme noktasını takip etmek önemlidir - zemin seviyesinde olmalıdır.
- Bol su ve malç.
Böyle bir süreci göz ardı edemezsiniz malçlama... Toprağı korumak ve özelliklerini iyileştirmek için bu prosedür gereklidir. Malçlamak için kesilmiş ot, saman, talaş kullanın.
Bu yöntem, ahududu bitkisi için yeri olmayan bahçıvanlar için uygundur ve sitenin farklı yerlerine birkaç ahududu çalı dikmesi gerekir.
Ahududu ağacını ayırtmanın başka yolları da var. Örneğin, en uzun ve en zahmetli olarak kabul edilen hendek açma. Özellikle üretim ölçeğinde büyük miktarlarda ahududu yetiştirirken kullanılır.
Küçük alanlarda, özel konteynerlerde veya eski lastiklerde konteyner yetiştirme yöntemi kullanılır.
Ahududu ekimi önemli bir prosedürdür. Başlamadan önce, bol meyve veren sağlıklı bir çalı yetiştirmek için tüm olası nüansları öğrenmeniz gerekir. Önemli olan, ekim tarihlerini hesaba katmak, istenen çeşidi seçmek ve dikim materyali hazırlamak ve ayrıca ahududu ekimi için temel kurallara uymaktır.