Açık havada karpuz nasıl yetiştirilir?
Sulu tatlı karpuzlar her zaman yaz ve güneşle ilişkilendirilir. Bıçağın kenarının altındaki çizgili kabuğun çıtırtı, karakteristik aroması ve eriyen, canlandırıcı posası. Bir süre işi unutmaktan daha iyi ne olabilir, bir dilim olgun meyvenin tadını çıkarın. Bugün, yılın hemen hemen her zamanında kendinizi karpuzla şımartabilirsiniz. Süpermarketler her zaman bu dev meyvelere sahiptir, ancak dünyanın diğer tarafında veya bir serada yetiştirilir.
En lezzetli karpuz, güneşin gücüne doymuş ve filmin altında değil, bahçede yetişen karpuzdur.
Birçok bahçıvan, ülkede nasıl karpuz yetiştirileceğini merak ediyor? Bugün itibariyle bunun için tüm koşullar var. Erken çeşitlerin ve melezlerin ortaya çıkması sayesinde, Kara Olmayan Dünya Bölgesi sakinleri bile kendi kavunlarını kırabilir ve karpuz hasadı alabilir. Açık havada karpuz nasıl yetiştirilir? Mahsul ne bakım gerektirir ve ilk meyveler ne zaman hasat edilebilir?
Ekim için karpuz tohumlarının hazırlanması
Ancak bu yeterli değildir. Ekimden kısa bir süre önce tohumların bu şekilde dezenfekte edilmesi için tohumlar 55 ° C'ye kadar 3-4 saat ısıtılır veya bir hafta güneşte bırakılır. Daha sonra tohumlar bir gün boyunca ılık suya batırılır, bu da çimlenmeyi hızlandırır ve filizlere ek güç verir.
Karpuz tohumu ekimi
Kara Dünya Bölgesi'nde ve karpuzların yazlık evlerde ve endüstriyel kavunlarda yetiştirildiği güney bölgelerinde, kültür tohumlarla açık toprağa ekilebilir.
Bunun için en iyi zaman, 10 cm derinlikteki toprağın 12-15 ° C'ye kadar ısındığı zamandır. Kumlu ve diğer hafif gevşek topraklar için, karpuz tohumlarının tohumlama derinliği 4–8 santimetredir, ancak toprak ağır, yoğun ise tohumları 4–6 cm'den fazla derinleştirmek daha doğrudur. tohumlar ne kadar küçükse, onları dikmek için oluklar o kadar küçük olur. ...
Kavun bitkileri, özellikle olgunlaşma döneminde, ana kök sistemi ve ayrı kirpiklerde oluşan küçük kökler tarafından sağlanan iyi beslenmeyi gerektirir. Bu nedenle, açık toprağa karpuz yetiştirirken, büyüklüğü hem toprak türüne hem de çeşidine ve ayrıca bitki üzerindeki beklenen yüke bağlı olan dikim için oldukça geniş bir alan tahsis edilir.
- Karpuzlar sıra halinde ekilirse çalılar arasında 0,7 ila 1,5 metre boşluk bırakılır. Bu durumda sıra aralığı en az bir buçuk metre olmalıdır.
- Bir kare dikim şeması kullanılırken, bitkiler arasında 0,7 ila 2,1 metre mesafe bırakılır.
Asıl mesele, ekim büyüdükçe aşırı kalınlaşmaması ve ayarlanan tüm meyvelerin yeterli ışığa, neme ve beslenmeye sahip olmasıdır.
Karpuz yetiştirmenin fide yöntemi
Orta bölge koşullarında, örneğin, chernozem olmayan bölgelerde ve güney bölgelerinde soğuk, uzun bir ilkbaharda, fidanlarla açık alanda karpuz yetiştirmek mümkündür. Genç bitkilerin ekim anından toprağa ekilmesine kadar, genellikle 25 ila 35 gün sürer. Eşit miktarlarda bir karışımla doldurulmuş, yaklaşık 10 cm çapında turba saksılarının kullanılması ekim için en uygunudur:
- humus;
- çim arazi;
- turba.
Tohumlar 3-4 santimetre nemli toprağa gömülür, ardından saksılar 20-25 ° C'den düşük olmayan bir sıcaklıkta çimlenene kadar bir film altında bırakılır, sadece geceleri sıcaklık arka planı 18 ° C'ye düşebilir.
Filizler zemin seviyesinin üzerinde göründüğünde, fideler daha soğuk bir odaya aktarılır. Yaklaşık 17-18 ° C'lik bir sıcaklıkta, karpuz fidelerinin 3 ila 4 gün kalması gerekecektir, bu da güçlü filizler almanıza ve gerilmelerini engellemenize olanak tanır. Daha sonra 22–25 ° C civarındaki sıcaklıklar gündüz saatlerine döndürülür.
Yaprak plakalara girmemeye çalışarak ılık suyla düzenli sulama yapılır. Filizlenmeden bir hafta sonra köklerin altındaki fideler azot ve fosfor içeren bir gübre ile beslenir.
Kavunlar ılık ve ışığı seven mahsuller olduğundan, genç karpuz bitkileri için iyi aydınlatılmış ılık odalar veya seralar seçilir, ancak fideler açık toprağa girmeden bir hafta önce sertleştirilmeleri gerekir. Bunun için fide kutuları önce 2-4 saat açık havaya maruz bırakılır, ardından zaman kademeli olarak artırılır. Haziran ayı başlarında veya Mayıs ayının sonunda karpuz fidanları yataklara ekilir.
Ülkede karpuz yetiştirmek için bir yer ve toprak seçimi
Ülkede yetişen bir karpuzdan iyi bir hasat elde etmek için, arazinin ekime yönelik olması önemlidir:
- iyi aydınlatılmıştı;
- soğuk rüzgarlardan kapalı;
- bitkilere doğru beslenmeyi sağladı.
Kavun ve su kabakları için en iyi toprak hafif, verimli ve gevşektir. Sonbahardan beri humus veya diğer iyi çürümüş organik maddelerle zenginleştirilmiş yazlık evlerde kumlu ve kumlu tınlı toprak olması idealdir.
Karpuz için en iyi öncüler baklagiller, lahana ve turp gibi turpgiller, patates ve domatestir.
Açık havada karpuz yetiştirmeden önce sırtların hazırlanmasına ve toprağın gübrelenmesine özen gösterilmelidir. İlkbaharda yatağın metre başına getirdikleri:
- 24–35 gram amonyum sülfat;
- 40-45 gram süperfosfat;
- 15-25 gram potas gübre.
1-1.5 metre aralıklarla yerleştirilmiş önceden nemlendirilmiş kuyulara 1-2 bitki ekilir veya kotiledon yapraklarının toprak seviyesinin üzerinde kalması için bir turba kabı daldırılır. Dikimden sonra bahçe yatağı kumla malçlanır ve bitkiler güneşten korunur. Karpuzlar tohumlardan açık toprağa yetiştirilirse, fideler göründüğünde benzer şekilde hareket ederler.
İlk hafta iklimlendirme süreci devam ederken karpuzlar ılık su ile sulanır.
Sulama ve besleme karpuzlarının özellikleri
Bitkiye uygun sulama ve beslenme sağlanmadan ülkede karpuz yetiştirilmesi imkansızdır. Tatlı meyvelerin suyundan su olmadan konuşmak zordur, ancak burada aşırıya kaçmanıza gerek yok, aksi takdirde böyle sevgili bir şeker posası elde edemezsiniz. Çiçekler çıkmadan önce karpuzlar idareli, kirpiklerde yumurtalık göründüğünde ise daha cömertçe sulanır.
Karpuzlar için yazlık evde, sistemleri kullanmak uygundur. damla sulamadüzenli bitki beslenmesini gerçekleştirebileceğiniz.
Ülkede karpuz yetiştirirken, kültürün nadir, ancak sıcak mevsimde doğal nem kıtlığı koşullarında son derece gerekli olan bol sulamayı sevdiğini hatırlamanız gerekir. Karpuz için rahat bir toprak nem seviyesi% 85'tir. Nemi iyi tutmayan kumlu topraklarda, yataklar daha sık ve daha az sıklıkla siyah toprak ve killi topraklarda sulanır. Meyveler döküldüğünde ve olgunlaşmaya başladığında, sulama daha az yapılır ve sonra tamamen durdurulur.
Ülkede yetiştirilen karpuzlar için besleme programı, her biri bitki başına yaklaşık 2 litre sıvı gübre olması gereken üç prosedür içerir. Toprağa ekimden bir hafta sonra, karpuzlar 10 litre su çözeltisiyle sulanır:
- 40-50 gram süperfosfat;
- 30-35 gram amonyum sülfat;
- 15-20 gram potasyum tuzu.
Bitkilerde kirpiklerin aktif büyümesi başladığında, karpuzlar fosfor ve potasyumlu gübrelerin yarısı konsantrasyonuyla ikinci bir yem almalıdır. Yumurtalık oluşumunun başlamasıyla birlikte, ülkede yetişen karpuzlara dayalı bir çözüm ekleyerek bir üst pansuman daha yapılır:
- 20-25 gram amonyum sülfat;
- 10 gram süperfosfat;
- 35 gram potasyum tuzu.
Besin karışımı, çalılardan 15-20 cm mesafede önceden düzenlenmiş oluklara verilir.
Azotlu gübrelerin oranındaki azalma, meyvelerin hamurunda nitrat birikimi olasılığı ile ilişkilidir. Ayrıca, bu önlem bitkileri yeşil kütle kazanmaya değil, olgunlaşmaya itecektir.
Ülkede yetiştirilen karpuzların bakımı
Açık alanda yetişen karpuzların bakımı şunlardan oluşur:
- bitkilerin altındaki toprağın düzenli olarak gevşetilmesinde;
- kavun ve su kabakları sulamak ve beslemek;
- yabani otların temizlenmesinde;
- bitki zararlıları ve hastalıklarıyla mücadelede;
- kirpiklerin ve yumurtalıkların donmadan korunmasında.
Bitkilerin altındaki toprak, sadece ekimden sonra değil, aynı zamanda sulama ve yağmurdan sonra da kirpikler ve yapraklar ayrı çalılar arasındaki boşlukları kaplayana kadar 7 cm derinliğe kadar gevşetilir.
Yumurtalık ve sürgünleri rüzgardan korumak için kirpikleri yere tel pimlerle tutturmak veya sap kısımlarını nemli toprakla serpmek faydalıdır.
Karpuzların yetiştiği alanda nem durgunluğu veya yetersiz ışık riski varsa bitkiler için kafesler yapılır ve kirpiklerin büyümesinin başlangıcında sürgünler yerden güçlü dikey desteklere aktarılır. Ülkede geleneksel kavun yöntemiyle karpuz yetiştirmek için yeterli alan yoksa aynı teknik yararlıdır. Büyüdükçe, sürgünler bir kafesin üzerine yayılır veya bir kırbaç diğerini engellemeyecek şekilde yere serilir.
Ülkede bir kafes üzerinde bir karpuz yetiştirilirse, çiçek açtıktan sonra, çeşitliliğe ve iklime bağlı olarak 3 ila 6 meyvenin bağlanması gereken tek bir ana kırbaç bırakılması önerilir. Sürgünlerin geri kalanı, büyümenin ilk aşamalarında sıkıştırılır ve daha sonra, yumurtalıklar beş rublelik bir madeni para boyutuna ulaştığında, meyve sapının üst kısmı çıkarılır.
Kavun yöntemiyle açık alanda karpuz yetiştirirken, 3-6 yumurtalıktan sonra tüm sürgünleri sıkıştırın, yaprak dallarından ve dişi çiçeklerden çıkan sapları çıkarın.
İlginçtir ki, kesilmiş yan kirpiklerin köklenmesi ve ayrıca onlardan, geç ve küçük, ancak kaliteli bir hasat olsa da elde edilebilmesi.
Karpuzların yetiştiği alanda don tehlikesi varsa bitkiler karton veya özel kaplama malzemesi ile korunur.
Karpuz ne zaman hasat edilir?
Olgunlaşma domates değişen renk ile kolayca tanınabilir. Salatalık ve kabak ile - asıl mesele koleksiyonda oyalanmamaktır, böylece sebzeler sululuğu ve yararlı özellikleri kaybetmez. Ve karpuz ne zaman seçilmeli, olgunlaşmış bir meyveyi güneşte hala yanları ısıtması gereken bir meyveden nasıl ayırt edebilirim?
Rusya'nın orta kesiminde en erken olgunlaşan karpuz çeşitleri, ancak Ağustos ortasına kadar bir hasat verebilir. Aynı zamanda, kavun üzerindeki meyvelerin donla tehdit edildiği durumlar dışında, yazlık kır evinde toplu hasat yapılmamaktadır. Sıcak mevsim sürerken olgun karpuzlar kirpiklerden kesilir:
- parlak, yoğun bir kabuğu ile;
- dokunulduğunda sağır, duyulabilir bir sesle;
- yeşil yumurtalıkta bulunan tüyleri olmayan pürüzsüz bir pedinkül ile;
- yaprağın dibinde kuru teller ve bıyıklarla.
Tüm bu olgunluk belirtileri toplu olarak düşünülmeli ve ancak o zaman karpuz hasat edilir, aksi takdirde kesilmiş meyvenin olgunlaşmamış olması mümkündür.
Bununla birlikte, karpuzlar depolama veya nakliye için kullanıldığında, meyveleri tamamen olgunlaşmadan birkaç gün önce almak en iyisidir. Kuru ve ılık bir odada bulunan bu tür karpuzlar, herhangi bir yararlı özelliğini veya tadı ve aromasını kaybetmeden olgunlaşabilir. Ancak tohum elde etmek için sadece karpuzlar uygundur, tamamen olgun bir durumda toplanır.