Komşu ormandaki siğil euonymus yakışıklı adam
Eskiden, dış mahallelerin yakınındaki euonymus'un kötü ruhları uzaklaştıracağına ve kesinlikle eve barış ve refah çekeceğine inanılıyordu. Büyükannenin efsanelerinin doğruluğunu kontrol etmek imkansızdır, ancak siğilli euonymus'a bir bakış, yaklaşmak ve orta şerit için alışılmadık derecede parlak bir çalı görmek için yeterlidir.
Bu iğ ağacı türünün her yerde bulunduğu alan son derece geniştir. Rusya'da kültür hafif iğne yapraklı ve yaprak döken ormanlarda, meşe ormanlarında, aşırı büyümeye başlayan açıklıklarda ve kenarlarda yetişir. Dağıtım alanı Narva'dan Krasnodar'a, Pskov'dan Perm'e kadar uzanıyor. Avrupa'da, fotoğraftaki siğil euonymus, İsveç'in güneyinden Balkan Yarımadası ülkelerine kadar bulunabilir.
Bitkinin süs bitkileri sevenler tarafından fark edilmesi ve 18. yüzyılın ikinci yarısında Moskova, St.Petersburg ve ülkenin diğer bölgelerindeki park topluluklarındaki dikimler arasında görünmesi şaşırtıcı değildir.
Bugün, kıskanılacak dona dayanıklılık ve iddiasızlık gösteren yaprak döken çalılar, doğal alanlarının dışında, örneğin Altay ve Urallarda, Primorye'de ve Orta Asya eyaletlerinde yaygın hale geldi.
Okuyun Avrupa euonymus hakkında!
Warty euonymus açıklaması
Mil ağaçları yavaş büyüyen bitkilerdir. Siğil çeşitliliği bir istisna değildir.
En yoğun büyüme, tohum çimlenme anından itibaren ilk 15 yılda gerçekleşir. Yıllar geçtikçe, çalı bir buçuk metre yüksekliğe ulaşır. Sonraki yıllarda, büyüme son derece küçüktür ve 30 yaşından sonra, euonymus'un tüm çabaları eski sürgünleri değiştirmeyi ve tacı korumayı amaçlamaktadır. Tipik olarak, bu kültür için yaş sınırı 50 yıldır.
Genç sürgünler yeşilimsi kahverengi bir renk tonu ile ayırt edilir, ancak zamanla kabuk koyulaşır, neredeyse siyah olur, çatlar ve bir tür gerçek dışı görünüm alır.
Euonymus verrucosus, verrucous euonymus'un özel adıdır, bitkinin geniş euonymus ailesine ait olduğunu ve Rus ormanları ve orman-bozkır bölgelerinin yanı sıra diğer bölgelerin farkına varmanın kolay olduğu dış özelliğini tam olarak yansıtır. Avrasya'nın. Bitkinin büyük ve küçük sürgünleri, siğillere benzer şekilde veya Latince'de verruca kelimesi gibi kendine özgü mantar büyümeleriyle kaplıdır. Fotoğrafta gösterilen siğil euonymus'un tanınmasını sağlayan onlardır.
Mayıs ortasından Haziran ayına kadar, çalıların dalları çok sayıda çiçekle kaplıdır. Doğru, diğer süs bitkilerinden farklı olarak, euonymus'un yakınında tamamen çekici değiller. Çapı kahverengimsi bir renk tonunun korolaları bir santimetreyi geçmez, şunlardan oluşur:
- dört yuvarlak taç yaprağı;
- çiçeğe pedinkle bağlayan kaliksten;
- bir pistil ve dört küçük organından.
Tek tek çiçekler, her biri 4-9 parçadan oluşan küçük, gevşek çiçek salkımına birleştirilir. Çiçeklenmeye bazen "fare" adı verilen hoş olmayan bir koku eşlik eder. Siğil euonymus'un bu ilginç özelliği, bazı sinek türlerinin bitkinin tozlayıcıları olmasından kaynaklanmaktadır.Böcekler, çiçeklerin ürettiği özel aroma ve mukustan etkilenir ve ormanın sakinleri için bir incelik haline gelir.
Euonymus sürgünleri, birbirinin karşısına yerleştirilmiş uzun oval, tırtıklı yapraklarla kaplıdır. Yaprağın uzunluğu bir buçuk ila altı santimetre arasında değişebilir. Yaz mevsiminde uçta dışarıdan işaret edilen yaprakların rengi bile koyu yeşildir. Yaprak levhanın arka tarafı üstten daha hafiftir, bazen ise zar zor fark edilir bir yığınla kaplıdır. Sonbaharın başlamasıyla birlikte tepenin rengi kökten değişir. Fotoğrafta olduğu gibi, siğil euonymus'un yaprakları pembe, mor veya bordo-kırmızıya dönüşür.
Olgun meyveler, euonymus'un yarattığı muhteşem resmi tamamlar. Ağustos ayından itibaren, 4 yuvalı bölmeler parlak pembe veya kırmızımsı karmin rengine bürünüyor. Daha sonra, yoğun portakal fideleriyle kaplı parlak siyah tohumlar doğurmak için açılırlar.
Meyveler küçüktür, çapları 8-12 mm'ye ulaşır, tohumları daha da küçüktür ve 6-7 mm'yi geçmez. İnce saplar üzerinde asılı kutular, fotoğrafta siğil euonymus'a "kurt küpeleri" de dahil olmak üzere birkaç isim daha sunuldu.
Kültürün çiçeklenmesi yaklaşık üç hafta sürdüğü için tohum olgunlaşması da düzensizdir. Parlak meyve ağaçlarının görünümü birçok kuşu çeker, onları sulu bir yetiştiriciyle isteyerek gagalar ve kilometrelerce tohum taşır. Çalı üzerinde kalan tohumlar ise kapsüllerin açılmasından sonraki 7-10 gün içinde dökülür.
İlginçtir ki, sindirim sisteminden geçmenin tohumların çimlenmesini arttırması, ancak yine de doğada bu kültür genellikle kök veya gövde katmanlarının yardımıyla vejetatif olarak çoğalır.
Warty euonymus'un peyzaj tasarımında kullanımı: fotoğraflar ve ipuçları
Siğil euonymus'un kök sistemi yüzeysel bir konuma sahiptir ve köklerin derinliği büyük ölçüde bitkinin bulunduğu toprak, iklim ve peyzaj koşullarına bağlıdır. Kendisine zemine güvenilir bir bağlantı sağlamak için euonymus, aynı zamanda kültürün büyüdüğü yerdeki toprak katmanını güçlendiren geniş ve küçük rizomlardan oluşan kapsamlı bir sistem elde eder. Euonymus'un bu özelliği peyzaj tasarımıfotoğrafta olduğu gibi, çevre düzenlemesi ve güçlendirilmesi gerektiğinde aktif olarak kullanılır;
- dik insan yapımı yamaçlar;
- rüzgar erozyonu riski olan vadiler;
- yapay ve doğal rezervuarların dik bankaları.
Bir ormanın gölgelik altında kalmaya alışkın olan bitkiler, ışık eksikliğini kolayca tolere eder, havanın buharla nemi kaybettiği sıcak günlerden korkmazlar. Ancak sahada yetişen siğil euonymus için besleyici, iyi drene edilmiş toprakların varlığını ve düzenli olmasını sağlamak önemlidir. sulama.
Euonymus'u peyzaj tasarımında kullanırken, fotoğrafta olduğu gibi, bir kültürel özellik daha dikkate alınmalıdır. Tacın yoğunluğu, kompaktlığı ve sürgünler üzerindeki yaprak miktarı, ışıkla doğru orantılıdır. Açık mekanlarda yetiştirilen örnekler, uzun yıllar geniş yapraklı ağaçların taçlarının altında saklananlara göre daha dekoratif ve parlaktır.
İlk durumda, euonymusun oluşturulması daha kolaydır, sürgünler kalınlaşır, internodlar kısalır, yanal sürgünlerin, çiçeklerin ve yumurtalıkların sayısı artar.
Gölgede yetişen bitkilerde sürgünler uzun süre güçlü bir kabuk oluşturmaz, ince ve yeşilimsi kalır. Dallar uzamış, fotoğrafta olduğu gibi euonymus'ta az sayıda yaprak var. Taç seyrek ve itici.
Bitkinin çok yavaş büyümesi nedeniyle durumu budama ile düzeltmek işe yaramayacaktır.
Başlangıçta kültürün en az yarım gün güneşte kalacağı euonymus'u dikmek daha doğrudur. Bu kural, daha büyük bitkilerin bulunduğu grup dikimlerinde siğil euonymus kullanılması durumunda da dikkate alınır.
Siğilli iğ ağacının kullanımı: bitkinin yararları ve riskleri
Antik çağlardan beri euonymus, sadece yapraklarının ve meyvelerinin güzelliği ile değil, aynı zamanda faydalı nitelikleriyle de insanların ilgisini çekmiştir. Batıda, bu yaprak döken çalı "iğ" olarak adlandırılır. Bu takma adın nedeni oldukça yavandır. Orta Çağ'dan beri, köylüler hafif, dayanıklı euonymus ağacından yün eğirmek için iğler oymuşlardır.
Ve zaten geçen yüzyılın başında, sentetik plastiklerin, elektrik yalıtım malzemelerinin, kimya endüstrisi için cihazların parçalarının ve sarf malzemelerinin keşfedilmesinden önce kauçuk benzeri bir madde olan euonymus kabuğunun kalınlığında gutta keşfedildi. ayakkabı endüstrisi ve ilaç yapıldı. Bugün bu maddeye olan ihtiyaç ortadan kalktı, ancak bilim adamları sadece kabuğun değil, bitkinin diğer kısımlarının da kimyasal bileşimini dikkatlice düşünmeye karar verdiler.
Sonuç olarak euonymus, homeopati ve resmi tıpta kalp, müshil ve emetik olarak uygulama bulmuştur. Ancak bir bahçeyi dekore etmenin, bu kültürün insanlar ve evcil hayvanlar için potansiyel olarak tehlikeli olabileceğini hatırlamakta fayda var.
Fotoğrafta euonymus'un parlak meyvelerinde, köklerinde, dallarında ve yapraklarında bulunan glikozitler, yalnızca çok küçük dozlarda ve yalnızca ilaçların bileşiminde terapötik bir etkiye sahiptir.
Yenen parlak meyveler ve bitkinin diğer kısımları, baş dönmesi, halsizlik, ishal ve kusma ile birlikte ve şiddetli durumlarda - titreme, kasılmalar, kalp problemleri ile birlikte zehirlenmeye yol açar. Euonymus'un meyvelerin veya yeşilliklerin yutulmasıyla ilgili en ufak bir şüphede, mümkün olan en kısa sürede nitelikli tıbbi yardım almak önemlidir.