Bir yazlık konut için ardıç türlerinin ve çeşitlerinin açıklamasını içeren fotoğraflar
Kutup bölgelerinden subtropiklere kadar doğaya yerleşmiş olan yaprak dökmeyen ardıçlar, yalnızca en eski bitkilerinden bazıları tarafından değil, aynı zamanda peyzaj için en değerli mahsuller tarafından da tanınmaktadır. Ortak ardıçları, türleri ve çeşitlerini fotoğraflar, açıklamalar ve özelliklerle inceleyerek hem yazlık evini hem de geniş bahçe ve park alanlarını dönüştürebilirsiniz.
Bu bitkilerin mevcut tüm çeşitleri:
- sürünen, çalı veya ağaç benzeri şekil;
- pullu veya iğne benzeri yapraklar;
- kapalı pullarla küçük yoğun koniler şeklinde meyveler.
Ardıçlar, en yüksek derecede uyarlanabilirlik sayesinde, geçmişin iklimsel felaketlerinden sağ çıkmayı ve çeşitli doğal bölgelere yerleşmeyi başardı. Bu özellik, egzotik güzelliğin yanı sıra kayalık köşelerin, kaya bahçelerinin, bordürlerin tasarımında vazgeçilmez hale gelen bitkilere de dikkat çekti.
Ortak ardıç (J. communis)
Fotoğrafta gösterilen ardıç, çalı veya orta büyüklükte bir ağaç şeklindedir. Uygun koşullarda 15 mm uzunluğa kadar iğne benzeri yapraklarla kaplı dallardan oluşan yoğun yapraklı bir bitki 3–8 metre yüksekliğe ulaşır. Bazen erkek ve dişi örneklere bölünen ardıçlar 12 metreye kadar büyür.
Yaygın ardıç, tüm akrabaları gibi, uzun ömürlü ve yavaş büyüyen bir üründür. Bir asır ve daha eskiye kadar hayatta kalan sık örnekler var. Üstelik bitkinin güzelliği artan toprak ve hava nemi ile daha iyi ortaya çıkar.
Sert, dikenli iğneleri sayesinde bir piramit veya koniyi andıran taç, yıl boyunca dekoratif etkisini koruyarak, süs bitkisi olarak ardıç yetiştirirken önemli olan saç kesimini sorunsuz bir şekilde tolere eder. Ve yapraklar yaklaşık 4 yıl yaşar ve yavaş yavaş değiştirilir.
Bitkinin gri-mavi kozalakları yalnızca ikinci yılda olgunlaşır.
Sitede, fotoğraftaki sıradan bir ardıç, iddiasız bir karaktere, yüksek dona dayanıklılığa ve iddiasız beslenmeye sahiptir. Bu bitkinin popülaritesi, geleneksel yeşil, gri-gümüş veya altın yapraklı, piramidal, konik veya çömelmiş düzleştirilmiş bir taç ile birçok çeşidin varlığıyla eklenir.
Bu türün ardıç çeşitlerinin fotoğrafları çeşitlilik açısından dikkat çekicidir ve tarım teknolojileri yeni başlayanlar için bile mevcuttur.
Depressa Juniper, Kanada'da bulunan ekili bir bitki türüdür. Çeşitli kaynaklara göre, bu tür bağımsız, Kanadalı veya ortak ardıç alt türü olarak kabul edilir. Normal formdan geniş, sarkık veya yayılan bir taç ve bir buçuk metreyi geçmeyen bir yükseklik ile ayırt edilir.
Bitkinin iğneye benzer yaprakları kahverengimsi bir renge sahiptir ve kış aylarında neredeyse bronzlaşır ve yaprak dökmeyen yaprakların dekoratif etkisini arttırır.
Ardıç Depressa Aurea, görünüş olarak yukarıda açıklanan çeşide benzer, ancak yaprakları daha çekicidir. Bitkinin genç sürgünleri, fotoğrafta gösterilen Juniperus communis ardıç çeşidine adını veren parlak açık yeşil, neredeyse sarı veya altın rengine sahiptir.
Sibirya ardıç (J. sibirica)
Bu tür ardıç, adını dağlık bölgelerde küçük iğneli ve bodur taçlı bitkilerin bulunduğu Sibirya'dan almıştır. Sibirya bölgesine ek olarak, kültür Avrupa'nın kuzey bölgeleri, Uzak Doğu, Kırım, Kafkaslar ve Orta Asya'da yaygındır. Her yerde Sibirya ardıç bitkileri kuru kayalık alanlara yerleşmeyi tercih ediyor
Sibirya ardıçının karakteristik özellikleri arasında kısa boy, yavaş gelişme hızları ve yaklaşık 2 yıl yaşayan hafif çizgiler nedeniyle dekoratif iğne benzeri yapraklar bulunur. Yuvarlak gri meyveler, oluşumdan sonraki ikinci yılda olgunlaşır.
Vahşi doğada, yavaş büyümesi ve küçük boyutu nedeniyle Sibirya ardıçının korunmaya ihtiyacı vardır. Bahçede, bitki minimum bakımla bile daha konforludur. Talep edilmeyen görünüm:
- kuru dönemlerde kayıpsız hayatta kalır;
- zayıf besleyici topraklara sahip içerik;
- dondan korkmaz;
- artan gaz kirliliği ve hava kirliliği riskinin olduğu alanlarda kök salmaktadır;
- ışığı sever ve gölgelendirmeye ihtiyaç duymaz.
Zamanla sürünen ardıç filizleri kök salabilir, böylece kronlar büyür ve yaşayan sınırlar oluşturur. Sibirya çeşidi, slaytları süslemek için idealdir.
Ardıç Kazak (J. sabina)
Diğer bir yaygın ardıç türü bahçıvan için ilginçtir çünkü dayanıklılığa ek olarak iki çeşit iğneye sahiptir. 6 mm uzunluğa kadar ilk iğne şeklindeki yapraklar, genç sürgünlerde ve gölgedeki dallarda görülebilir. İkinci, pullu yaprak türü, olgun dallardaki iğnelerdir.
Ortalama olarak, ardıç özelliği olan zengin reçineli aromalı yapraklar üç yıl yaşar. yuvarlak veya oval yoğun meyveler ikinci yılda olgunlaşır.
Ortak ardıçla karşılaştırıldığında, fotoğrafta gösterilen Kazak ardıç o kadar yüksek ve dikkat çekici değildir. Yoğun çömelme tacı olan sürünen bir çalıların yüksekliği yaklaşık bir buçuk metredir. Ancak bu, ardıçları takdir etmekten ve 16. yüzyılın sonundan itibaren onu parkları ve normal bahçeleri süslemek için kullanmamıza engel olmadı.
Koyu yeşil, gri ve açık renkli iğneli çeşitlerin ıslahı sayesinde iddiasız, kışa dayanıklı ve kolay kuraklığa dayanıklı bir bitki slaytların vazgeçilmezi olacaktır. Eğimleri sabitlemek ve canlı, iyi şekillendirilmiş bordürler oluşturmak için kullanılır.
Çin Ardıç (J. chinensis)
Tüm ardıçlar arasında, Cypress ailesinden bu bitki etkileyici boyutuyla dikkat çekiyor. Çin, Kore ve Mançurya yerlisinin tacı 25 metre yüksekliğe kadar büyür. Fotoğraftaki Çin ardıçının genç sürgünlerde iğneye benzer iğneleri vardır ve bunlar ince dallar olgunlaştıkça yerini küçük pullu yapraklar alır. Bitkinin küçük kozalakları mavimsi bir çiçekle kaplı mavimsi, kahverengi veya siyah olabilir.
Çin ardıçının ilk örnekleri, 19. yüzyılın başlarında Avrupa'da ortaya çıktı. Rusya'da, bu bitkiler daha sonra bugün bulundukları Karadeniz sahiline dikildi. Ancak diğer türlerin aksine, Çin türü daha nemli toprağa ve havaya ihtiyaç duyar, bu nedenle genellikle kuraklıktan muzdariptir. Kültürün donma direnci sınırı −30 ° C'dir. Bu nedenle, sığınaksız orta şeritte bitkiler donabilir.
İlginç bir şekilde, yetişkin örneklerin büyüklüğüne rağmen, fotoğrafta olduğu gibi Çin ardıç genellikle büyüyen bonsai.
Yaslanmış ardıç (J. procumbens)
Japonya'da ve bölgedeki diğer ülkelerde, yeşil veya daha sık olarak mavimsi mavi iğnelerle kaplı sürünen veya sarkık bir tacı olan yaslanmış bir ardıç vardır.
50 ila 400 cm yüksekliğe sahip bitkiler, nemli bir deniz iklimine uyarlanmıştır, bu nedenle, Rus orta şeridinde kuru havada ve özellikle şiddetli kışlarda donlardan muzdarip olabilirler.
Evde, bu ardıç türü, muhteşem yaratmak için en sevilen bitkilerden biridir. bonsai.
Ardıç firması (J. rigida)
Birçok Uzak Doğu ardıçları artık bahçe ve park dikimlerinin tasarımında aktif olarak kullanılmaktadır. Masif ardıç - bu verimli bölgenin yerli sakinleri, habitat olarak kıyıdaki kumlu yamaçları ve kıyıları seçer. Rüzgarlı klonlarda bitkiler daha büyük ağaçların örtüsünün altına yerleşir. Burada ardıçlar sürünen bir şekle bürünür ve 40 cm yüksekliğe kadar iki metrelik sürgünler sayesinde yoğun, geçmesi zor gruplar oluştururlar.
Uygun koşullarda, sağlam ardıç 8 metre yüksekliğe ulaşır. Sarı-yeşil dikenli iğnelerle kaplı taç erkek örneklerde yoğundur, dişi bitkiler daha şeffaftır.
Kültürde çok iddiasız bir ardıç türü pek bulunmaz. Aynı zamanda, bitki park peyzajı ve küçük alanlarda otantik, doğu köşelerinin oluşturulması için ilginç olabilir.
Katı ardıç yetiştirirken, asidik topraklarda bitkinin depresyonda olduğunu, zaten düşük büyüme oranları üzerindeki dekoratif etkisini kaybettiğini hesaba katmak gerekir.
Ardıç (J. horizontalis)
Bu türün adı, bitkinin görünümü ve karakteristik özellikleri hakkında net bir şekilde konuşur. Secde ardıç, 10 ila 30 cm yüksekliğinde bir çömelme, hatta sürünen bir taca sahiptir Bitki, kumlu yamaçlara, göllerin kıyılarına veya dağlık alanlara yerleşmeyi tercih ettiği Kanada'ya özgüdür. ardıç yatay... Türler dona dayanıklı olsa da, bir toprak seçerken seçici olmasına ve yamaçları mükemmel bir şekilde güçlendirmesine rağmen, dikim sırasında ardıçın kuraklık koşullarında ezildiğini hissettiğini, iğnelerinin parlaklığını ve tonunu kaybettiğini dikkate almanız gerekir.
Süs bahçeciliğinde yatay ardıç, iki hafif, neredeyse beyaz çizgili iğneleri için ödüllendirilir. Yabani büyüyen form temelinde, bugün yaprakların rengi ve taç şekli bakımından farklılık gösteren yüzden fazla çeşit oluşturulmuştur.
Ardıç ortamı (J. x medya)
Ardıçlarla yapılan ıslah çalışmaları sırasında, bazı türlerin bahçıvanlar için ilginç olan istikrarlı melezler verebileceği bulundu. Böylesine başarılı bir melezleştirmenin bir örneği, Kazak ve küresel çeşitleri (J. sphaerica) geçerek elde edilen orta ardıçtır. Bu türün ilk örnekleri 19. yüzyılın sonlarında Almanya'da yetiştirilmiş ve ardından Avrupa'ya ve dünyaya yayılmıştır.
Ortalama bir ardıçın yaprak dökmeyen yaprakları, fotoğrafta olduğu gibi sürünen, açık veya geniş bir taça sahip olabilir. Çeşitliliğe bağlı olarak bu türün bitkileri 3-5 metreye kadar büyür. Pullu ve iğne benzeri iğneler yeşil, gri tonlarda boyanmıştır. Altın tacı olan çeşitleri var.
Bitkiler dayanıklı olmasına rağmen donma riski vardır. Bu nedenle orta şeritte ve kuzeyde ardıç, bitkinin nispeten küçük bir tacı olan çömelme ile zor olmayan kış ayları için korunur.
Kayalık ardıç (J. scopulorum)
Kuzey Amerika kıtası dünyaya çok şey verdi dekoratif ağaçlar ve çalılar. Engebeli güzelliği ile ünlü Rocky Dağları'nda, fotoğrafta gösterilen kayalık ardıç keşfedildi.
Bu form, çeşitliliğe bağlı olarak zengin yeşil veya gri, neredeyse mavi olabilen piramidal bir şekil ve pullu iğnelerle ayırt edilir. 19. yüzyılın ilk yarısında, parklarda ve seralarda ince yaprak dökmeyen bir bitki yetiştirilir. Bu süre zarfında 20'den fazla çeşit elde edildi. Şiddetli donlarda minimum bakım ve koruma ile yetişkin bitkiler kolayca piramit şeklini korur ve yavaşça gelişerek 12 metre yüksekliğe ulaşır.
Ardıç virginiana (J. virginiana)
Kırmızı sedir veya ardıç virginiana, Amerika kıtasının kuzeyindeki yerli bir yerlidir. Bitki alışılmadık takma adını ardıçların rekor büyümesine borçludur. Bu türün yetişkin örnekleri, çapı bir buçuk metreye kadar olan gövdeleri olan 30 metre yüksekliğe kadar güçlü ağaçlardır.
Büyük ağaç benzeri şekil, türlerdeki tek fark değildir.Fotoğraftaki Juniper Virginia, oldukça hızlı bir büyümeye sahip. Bu durum, 17. yüzyılın ortalarında kültürü büyütmeye başlayan Amerikalılar tarafından hemen takdir edildi.
Bitki, oluştuktan sonra aynı yıl olgunlaşan karışık tipte küçük iğnelere ve aynı orta büyüklükte kozalaklara sahiptir. Rusya'da bu tür güney bölgelerinde tarıma uygundur; anavatanında ağaç, kalem işleri yapmak ve uçucu yağ elde etmek için kullanılır. Süs bahçeciliği için, gümüşi, mavimsi ve hafif iğneli birçok kompakt çeşit ve türler arası melez yetiştirilmiştir.
Ardıç pullu (J. squamata)
Çin, Tayvan ve Himalayalar, bir buçuk metre yüksekliğe kadar yoğun, dekoratif bir tacı olan başka bir ardıç türünün yaşam alanıdır.
Bu, fotoğrafta gösterilen pullu bir ardıçtır, kuru havayı ve fakir toprağı kolayca tolere eder, ancak orta Rusya için yeterince kışa dayanıklı değildir.
Ardıç çayı (J. davurica)
Rusya'nın Uzak Doğusu, Çin ve Moğolistan'ın kuzey bölgeleri, sadece sürünen şekli ve yavaş büyüme hızıyla değil, aynı zamanda uzun ömürle de ayırt edilen başka bir dekoratif ardıç türünün anavatanıdır.
Dahurian ardıç bitkileri yüz yıldan fazla büyüyebilir ve gelişebilirken, çapları beş santimetreyi geçmeyecektir.
18. yüzyılın sonunda tanımlanan türler, sert odunu, taşlık yığınlar da dahil olmak üzere fakir topraklarda yerleşme yeteneği ve kompakt boyutu nedeniyle taş funda olarak adlandırılır.
Ardıçın yer üstü kısmı 50 cm'yi geçmez; gövde genellikle toprağa gizlenir, bu da sürgünlerin köklenmesine yardımcı olur ve bitkiyi dik yamaçları, tepeleri ve bentleri güçlendirmek için çok değerli kılar. Açık yeşil iğneler kışın kahverengimsi bir renk alır. Olgun küresel tomurcuklar aynı renge sahiptir. Daurian ardıç dekoratif, iddiasız ve son derece kışa dayanıklıdır.