Keçe kirazların dikilmesi, büyütülmesi, budaması ve bakımı
Avrupa'daki bahçıvanlar için keçe kiraz Bu güzel bitkinin Çin'den önce Britanya Adaları'na ve ardından Yeni Dünya'ya getirildiği 1870'ten beri bilinmektedir. Kültür, bahçıvanların çok yönlülüğü, hızlı büyümesi ve keçe kirazları dikmenin, yetiştirmenin, budamanın ve bakımının kolay olduğu ve külfetli olmadığı gerçeğiyle hemen ilgilendi.
Meyve mahsullerinin doğal alanı, Tibet'in yanı sıra Moğolistan, Kore Yarımadası ve Hindistan illerinin bir kısmı da dahil olmak üzere Çin'in birçok bölgesini kapsar. Bu nedenle, modern sınıflandırmaya göre hala erik olarak sınıflandırılan sıradışı bir kiraz, cüce veya dağ Çinlisi, Korece, Mançu, Şangay veya Nanking olarak adlandırılır.
Kiraz yetiştiriciliğinin tanımı ve özellikleri
Kahverengi-bakırlı meyveli çalı, daha koyu yerlerde, neredeyse siyah kabuğu 1-3 metreyi geçmez. Dallar, bitkinin çeşidine ve yaşına bağlı olarak 2-7 m uzunluğunda sivri uçlu oval dişli yeşil yapraklarla kaplıdır. Güçlü bir şekilde olukludurlar ve kısa, zar zor görünen yaprak saplarına otururlar. İlkbaharda, keçeli kiraz, yapraklar ortaya çıkmaya başlamadan önce bile açılan beyaz veya pembe çiçeklerden oluşan bir bulutla kaplanır.
Ortaya çıkan meyveler geleneksel kirazlara benzer, ancak biraz daha küçüktür.
Bugünün kültüre olan ilgisi anlaşılabilir:
- Keçe kirazların meyveleri, yazın ilk yarısında, yumurtalıkların diğer çekirdekli meyvelerde henüz oluşmaya başladığı dönemde meydana gelir.
- Bu Asya kültürünün meyveleri, asit içeriğinin düşük olması nedeniyle, sıradan kirazların yaygın çeşitlerinden daha tatlıdır ve reçel, meyve suyu ve ev yapımı şarap için hammadde olarak, turşulara ve turşulara eklenen taze başarıyla kullanılmaktadır.
- Uygun bakım ve budama ile kiraz ekimi mükemmeldir çit.
- Bitkiler orta bölgenin koşullarına kolayca uyum sağlar, kuraklığa dayanıklıdır, soğuğa dayanıklıdır.
Bu nedenle, keçe kirazların yetiştirilmesi ve bakımı, acemi bahçıvanlar için bile çok fazla zaman ve bilgi gerektirmez.
Keçe kirazların dikimi ve bakımı
Keçe kiraz, toprağın bileşimi ve verimliliği için talepte bulunmaz, ancak nötr bir reaksiyonla neme ve havaya iyi geçirgen olan hafif topraklarda daha iyi hissedilir. Bu mahsulün sahaya ekilmesi planlanıyorsa, bitkinin kök sisteminin yakın yer altı suyu veya durgun yağmur ve eriyen nem tarafından tehdit edilmeyeceği güneşli, rüzgar korumalı bir yer seçmeniz gerekir. İlkbaharda yoğun kar erimesi sırasında kirazın ekim alanının risk altında olmaması özellikle önemlidir.
Keçe kiraz kendi kendine verimli olarak kabul edilir, bu nedenle sahaya farklı çeşitlerde birkaç bitki ekilir.
İyi bir bakım ve tozlaşma ile, bu kültürün yetişkin bir çalı veya minyatür ağacı, tamamen dallarla serpilmiş 8-12 kg'a kadar tatlı meyveler üretebilir. Dahası, en iyi verim, birbirinden belli bir mesafeye dikilen bitkilerde gözlenir. Kalabalık, tozlaşan böceklerin işini engeller, aşırı yoğunluğa ve hastalık geliştirme riskine yol açar.
Keçe kirazlar sonbaharda ekilir, bitkilerin iklime alışması için zamanı seçer. Keçe vişne fideleri çok geç alınırsa kışlayıp serin bir bodrumda baharı bekleyebilirler. Bu durumda, kökleri bir kapta karıştırmak ve toprağa serpmek daha iyidir. İlkbaharda keçe vişne fidanları tomurcuklar şişene kadar toprağa aktarılır. Dikimden önce kök sistemi dikkatlice incelenir, kuru veya hasarlı kısımlar çıkarılır.
Yıllık veya iki yıllık bitkiler, birbirinden 1.5–3 metre mesafede ekilir. En az 50 derinliğe ve 60 cm genişliğe sahip dikim çukurları önceden donatılmıştır. Gerekirse toprak asidi giderilir, mineral ve organik gübre... Metreküp başına toprak karışımı aşağıdakileri hesaba katmalıdır:
- 25-30 gram potas gübre;
- 55-60 gram fosfor;
- 6 ila 10 kg humus veya iyi çürümüş gübre.
Kök boğazını derinleştirmemek önemlidir, aksi takdirde aşırı neme duyarlı alan kaçınılmaz olarak çürür, çalı zayıf büyür veya tamamen ölebilir.
Dikim çukurları doldurulduğunda, toprak dikkatlice sıkıştırılmalı, çalılar sulanmalı ve ardından altındaki toprak yüzeyine malç serpilmelidir.
Kişisel arsada yetiştirildiğinde keçe kirazların bakımı
Meyve çalıları, özellikle yaşamın ilk yıllarında, dikkat ve yetkin bakıma ihtiyaç duyar. Bu nedenle keçe kiraz fidelerinin altındaki toprak gereklidir:
- besinleri ve nemi çeken yabani otlardan zamanında salınım;
- gevşetmek, toprağın havalandırılmasını sağlamak ve su ve havanın kök sistemine erişim sağlamak;
- özellikle aktif büyüme mevsimi boyunca nemlendirin.
İyi bir bakımla, dikimden hemen sonra, keçe kiraz meyve vermeye başlar ve uzun zamandır beklenen hasadı her yıl arttırır:
- Aşılı kesimler gelecek yıl için yumurtalık oluşturur
- Yeşil keçe vişne fideleri ilk meyvelerini ekimden iki yıl sonra verir.
- Hayatın dördüncü yılında fidanlar çiçeklerle kaplanır.
Meyvelerin kabuğu oldukça incedir ve olgun meyveler dallarda uzun süre kalabilse de kötüye kullanmamalısınız. Bir süre sonra meyveler çabuk kurur ve yağışlı havalarda çürürler.
Evde konserve ve reçel, meyve suyu ve jöle, şarap ve likör yapımında keçe kiraz kullanılır. Vitaminler ve diğer faydalı maddeler bakımından zengin olan meyvenin harika bir tatlı tadı vardır ve yetişkinler ve çocuklar tarafından sevilir.
Keçe kiraz yetiştirirken bakım, bitkileri zararlılardan ve meyve bitkilerinin hastalıklarından korumayı içerir. İlgili mahsullerden daha yumuşak olan yeşillik ve genç büyümenin yanması kolay olduğundan burada dikkatli olunması gerekir. Dallardaki meyveler neredeyse aynı anda olgunlaşır, bu nedenle toplu halde oluştuklarında bitkiler çok fazla enerji harcar ve düzenli beslenmeye ihtiyaç duyar. Sıradan kirazların gübrelenmesi ile analoji yapılır.
Fotoğrafta, keçe kiraz yetiştirirken bir başka zorunlu bakım önlemi, hızla büyüyen ve aşırı taç yoğunluğuna eğilimli çalıların veya küçük ağaçların budamasıdır.
Kiraz Budaması Keçe
Meyve mahsulleri arasında, keçe kirazının diğerlerinden daha fazla, uygun, düzenli taç oluşumu ve sağlıklı budama ihtiyacı vardır. Aksi takdirde, büyüyen yanal sürgünler tozlaşma üreten hava, ışık ve böceklerin tepesinin içine erişimi engeller. Ancak bu gibi durumlarda zararlılar, hastalığa neden olan kıvrımlar, likenler kendilerini harika hissederler. Verimlilik düşer ve çalı zamanla ölebilir.
Budama fotoğrafta olduğu gibi keçeli kirazlar, en iyi ilkbaharın başlarında, tomurcuklar henüz bitkilerde uyanmadığında ve meyve suları hareket etmeye başlamadığında taşınır. Bu durumda, bitkinin tüm güçleri büyümesine, aktif çiçeklenmesine ve büyük sağlıklı meyvelerin oluşumuna yönlendirilir.
Çalı oluşumu, yaşamın ilk yılından itibaren başlar, bu da 2-3 yıl içinde önemli verim vermeye hazır, dengeli ve güçlü bir taç elde etmenizi sağlar.
Prosedür şunları kesmeyi içerir:
- tacın derinliklerine yönlendirilmiş yan dallar;
- kış aylarında zayıf, donmuş veya kurumuş sürgünler;
- artık meyve vermeye katılmayan ve yıllık büyümesi olmayan eski dallar;
- meyvesi kirazın bakımı zor olacak aşırı sayıda dal.
Yetişkin bir keçe kiraz çalılarının budaması, 12'den fazla güçlü sürgün bırakmayacak şekilde gerçekleştirilir. Ana hasat bir yaşındaki dallarda olduğu için 8-10 yaşından büyük bitkileri gençleştirmek için daha güçlü budamaya tabi tutulur, kademeli olarak kesilir ve eski iskelet dalları yeni sürgünlerle değiştirilir.
Keçe kiraz ilkbaharda budanmamışsa sonbaharda yapılır. Aynı zamanda yeni büyümeye de dikkat ediliyor. Sıcak sonbahar, kışa hazır olmayan ve donmaya hazır olmayan yeni sürgünlerin büyümesini tetikler. Bu nedenle, 60 cm'den uzun bir yaşındaki dallar en iyi üçte bir oranında kesilir. Ek olarak, sonbaharda meyve çalılarını sterilize etmek gerekir. Taç altından düşen yapraklar çıkarılır, kurutulur ve hasarlı sürgünler çıkarılır. Bitki artıkları ve kesilen dallar yakılır, 2 cm'den daha büyük çaplı büyük kesimler bahçe perdesi ile muamele edilir.
Keçe kirazların çoğaltılması
Kişisel bir arsada yeni keçe kiraz bitkileri edinmenin birkaç yolu vardır. Fide almanın en kolay ve hızlı yolu köklü yeşil kesimlerdir. Tek dezavantajı, bu tür bitkilerin kışlamadan sonra kök boğazının çürüme riskidir.
Lignifiye dallar kökleri çok daha kötü oluşturur ve onlardan canlı keçe kiraz fideleri ancak sürekli yüksek hava nemi olan bir serada elde edilebilir.
Kültür ayrıca toprağa yaslanan genç bir sürgünün katmanlanması, köklenmesi ile çoğaltılır ve meraklılar tohumlardan elde edilen keçe kirazları yetiştirmeye ve bakmaya başlayabilir. Bu durumda, orijinal çeşit özelliklerini korumak her zaman mümkün değildir, ancak yöntem, seçim ile deneyler için geniş olanaklar sağlar. Keçe kiraz, kiraz eriği, kayısı ve bazı erik çeşitleri ile geçilebilir. Ancak kirazlar bu mahsullerin fidanlarına sap veya göz ile aşılanabilir.