Niesamowite wprowadzenie do żelaznego drzewa

W naturze żelazne drzewo jest niezwykle rzadkie, dlatego zajmuje honorowe miejsce w Czerwonej Księdze. Jednak w swoich właściwościach każde żelazne drzewo nie jest gorsze od gęstości żeliwa. Jego kora wytrzymuje ostrzał, ale beznadziejnie tonie w wodzie. Należy zauważyć, że nie jest to odrębna klasa drzew, ale cała grupa, zebrana z różnych gatunków. Obejmuje kilkadziesiąt gatunków roślin o niezwykle gęstym drewnie. Można je znaleźć na każdym kontynencie. Ponadto surowce są wykorzystywane zarówno w przemyśle, jak iw praktyce medycznej.

Przeczytaj także artykuł: Sekwoja

Co jest specjalnego w tych drzewach?

Trudno jest dostrzec gołym okiem „kamienną” odmianę bylin. Zwłaszcza jeśli są na skraju wyginięcia. Niemniej jednak charakteryzują się następującymi cechami:

• wiek takich stulatków wynosi co najmniej dwieście lat;
• włókno drzewne jest odporne na procesy korozyjne i nie ulega zniszczeniu pod wpływem silnych kwasów;
• kora zawiera wiele garbników, które chronią ich „żywicieli” przed wszelkiego rodzaju pasożytami, a także przed zgnilizną;
• kłoda na pewno znajdzie się pod wodą, gdyż gęstość drewna wynosi 1 t / m³ przy wilgotności 12%, dlatego gatunki te rosną raczej wolno;
• wysokość każdego z nich przekracza 25 metrów, a obwód tułowia sięga ponad 200 cm.

Wszystkie te właściwości są niezbędne, aby żelazne drewno przetrwało w najsurowszych klimatach. Ostre zmiany temperatury w Rosji, afrykańska susza czy wilgotny klimat europejski nie będą w stanie zaszkodzić temu naturalnemu zjawisku. Takie gatunki drzew doskonale przystosowują się do każdego niesprzyjającego środowiska. W tym celu wyposaża się je w sporą liczbę urządzeń, począwszy od unikalnej budowy pnia / korzeni, a skończywszy na składzie chemicznym kory. Pod tym względem są szeroko stosowane w produkcji:

• meble;
• konstrukcje budowlane;
• samochody;
• kosmetyki;
• elementy wystroju;
• technologia podwodna.

Z owoców, kory i liści tych odmian „pestkowych” pozyskuje się ekstrakty, które z powodzeniem stosuje się w leczeniu:

• dna;
• choroby układu moczowo-płciowego;
• straszne wysypki skórne;
• reumatyzm.

Te etery również nie przeszły przez kuchnię wielu narodowości. Do tej pory mała butelka takiego olejku kosztuje bajecznie pieniądze. Aby uzyskać kilka gramów najcenniejszego eliksiru, musisz przetworzyć kilka kilogramów surowców. Wszystko to odbywa się wyłącznie ręcznie. Poznając główne cechy tych odmian najtwardszych drzew, możesz lepiej poznać niektóre z nich.

Gałęzie tych roślin były używane w starożytności do karmienia zwierząt. Co więcej, dla wielu marokańskich plemion takie trwałe drewno służyło jako paliwo. Kłody paliły się powoli i długo utrzymywały ciepło.

Birch Schmidt

Takim widokiem może pochwalić się także Rosja. W nadmorskich rejonach tego kraju można spotkać kilkadziesiąt okazów tej „żelaznej” brzozy. Najstarszy z nich ma około 400 lat. Każde takie drzewo dorasta do 30 metrów wysokości. Tymczasem średnica pnia tej „piękności” to 80-90 cm. Cechy charakterystyczne brzozowy Schmidt służy:

1. Brązowo-szara kora z kremowym połyskiem. Powierzchnia jego potężnego pnia jest obficie pokryta głębokimi pęknięciami.W niektórych miejscach widoczne są łuszczące się warstwy kory lub obszary, które zaczynają łuszczyć się.
2. Idealnie gładkie gałęzie. Mogą być czarne lub brązowe lub w odcieniu przejrzałej wiśni. Widzów natychmiast uderzają żywiczne smugi na nich. Ta soczewica wydziela przyjemny aromat.
3. Kształt liści przypomina owal, z jedną stroną zakończoną ostro.

Napar / wywar ze świeżo zebranych liści lub pąków może być stosowany jako środek żółciopędny, a także do gojenia się ran. Może być stosowany do zwalczania liszaja, egzemy lub trądziku.

Taką egzotyczną brzozę można spotkać w Korei Północnej, na jednej z wysp Kraju Kwitnącej Wiśni, a także w Niebiańskim Imperium (Chiny).

Argania kłujący

Na terenie współczesnej Algierii i Maroka, według najnowszych danych, rośnie ponad 2 miliony okazów takiej wieloletniej rośliny. To wszystko, co pozostało z potężnych lasów arganowych. W swojej ojczyźnie jest symbolem, a także źródłem życia koczowniczych plemion afrykańskich. Z jego drewna wykonano różne artykuły gospodarstwa domowego. Owoce i liście zjadały zarówno zwierzęta, jak i ludzie. Materiał drzewny wystarczał na długi czas, ponieważ wysokość pnia wynosiła od 10 mi więcej, a obwód przekraczał 15 m.

Argania ma bardzo silny system korzeniowy, zdolny do penetracji gleby na głębokość 30 metrów. Chroni to roślinę przed odwodnieniem i huraganowymi wiatrami. Wielu mieszkańców Afryki żeruje na jego gałęziach i liściach. Ale ich wyrywanie nie jest takie łatwe, ponieważ są pokryte ostrymi cierniami.

Afryka Zachodnia (Republika Konga) ma również przedstawiciela grupy drzew kamienno-żelaznych. Ludzie nazywają ją „Shi”, ale w świecie botaników znana jest jako „Amazing Vitellaria”. Ale w tropikalnych szerokościach geograficznych tego kontynentu majestatyczna skrzydlata Lofira rośnie.

Temir-agach lub papuga perska

Pod względem wytrzymałości to drzewo liściaste nie ma sobie równych. Jego drewno jest kilkakrotnie twardsze niż samo żelazo. Oprócz Afryki papugi można znaleźć na Bliskim Wschodzie. Lasy Iranu i Azerbejdżanu obfitują w te niesamowite okazy. Takie drzewa wyglądają szczególnie uroczo wiosną, kiedy kwitną. Chociaż wolą cieplejszy klimat, nadal mogą przetrwać w temperaturze -25 ° C. Beczka temir-agacha służy do produkcji:

• parkiet / deski podłogowe;
• ramki;
• komponenty samochodowe;
• topór;
• elementy artystyczne.

Ponieważ takie rośliny nie mają elastyczności i elastyczności, są one przekształcane w potężne „żywe” ogrodzenia. Po wzroście i wzmocnieniu tworzą nieprzenikniony gąszcz, który chroni osobistą działkę przed nieproszonymi gośćmi.

Inni przedstawiciele grup

Oprócz tak popularnych gatunków należących do grupy „żelazne drzewo” istnieje wiele innych roślin „kamiennych”. Rosną na różnych kontynentach i zachwycają swoją siłą, a także wyjątkowymi właściwościami leczniczymi. Należą do nich następujące rasy:

1. Cis. Drewno jest zdolne do zatrzymywania wilgoci, ale nie gnije.
2. Choinka znaleziona w Nowej Zelandii. Na tym terenie są całe gaje takich drzew. Kwiatostany wyrzucają tylko na Boże Narodzenie.
3. Hmelegrab. Odpowiada mu klimat strefy subtropikalnej, dlatego grąd chmielowy rośnie tuż nad równikiem. Niestety, w Rosji znaleziono tylko skamieniałe szczątki jego drewna.
4. Mezuya. Ludy azjatyckie używają trującej żywicy tej rośliny jako leku.
5. Brazilwood. Zagrożony gatunek rośnie w Brazylii w amazońskiej dżungli.
6. Guaiacum. Rośnie na wyspach położonych na Karaibach. Substancje żywiczne tego drzewa są używane jako stymulanty.

Jak widać, są wyjątki od reguł nie tylko w językoznawstwie, ale także w przyrodzie. Takie „żelazne” drzewa są tego przykładem. Mają niezwykle mocne drewno, które nie może pozostać w wodzie.

Przeczytaj także artykuł:zdjęcie i opis chlebowca!

Ironwood Forest - wideo