Hindi karaniwang lahi ng mga manok Maran: mga katangian ng isang ibon na naglalagay ng mga "tsokolate" na itlog
Mayroong isang malaking bilang ng mga species ng manok sa mundo na naging ang pagmamataas ng mga breeders na pinalaki ang mga ito. Kabilang dito ang lahi ng manok ng Maran, ang mga katangian ng panlasa at paggawa ng itlog na karapat-dapat na pansinin ng mga magsasaka.
Kasaysayan ng lahi
Lahi ng manok Maran: mga katangian ayon sa pamantayan ng Pransya
Ang mga Maranas ay naaakit ng hindi pangkaraniwang kagandahan ng kanilang mga balahibo. Nakasalalay sa mga subspecies ng mga manok at rooster, ito ay itim na may isang maberde na kulay, may bulok, pula. Ang balahibo ay mananatiling maliwanag sa buong taon. Ang mga ibon ay napakalaking, may siksik na mga balahibo, na nagbibigay sa kanila ng isang mabilog, marangal na hitsura. Bukod dito, tila hindi sila malamya at malamya. Ang mga Maranas ay nakikilala sa pamamagitan ng mahusay na kakayahang umangkop, madali silang umangkop sa pagbabago ng mga kondisyon ng panahon. Kahit na sa taglamig, sa isang bahagyang hamog na nagyelo, mahinahon silang naglalakad sa sariwang hangin.
Sa karamihan ng mga bansa sa mundo mayroong mga club ng mga breeders ng Maran, kung saan ipinapataw ang mga kinakailangan sa labas ng ibon. Ginagabayan sila ng paglalarawan ng lahi ng Maran ng mga breeders nito - ang Pranses.
Ayon sa mga pamantayan, ang ibon ay dapat magkaroon ng mga sumusunod na katangian:
- maliwanag na orange na iris ng mata;
- ang mga lobe at hikaw ay pula;
- bahagyang baluktot na malakas na tuka;
- malawak, malakas na dibdib;
- katamtamang laki na ulo na may isang maliwanag na pulang dahon tulad ng taluktok;
- maliliit na mga pakpak na mahigpit na magkakasya sa katawan;
- napakalaking leeg na may masaganang balahibo;
- mataba hita at binti;
- maikling buntot;
- malawak na likod, itinaas sa rehiyon ng lumbar;
- pinahabang katawan na may malawak na sinturon sa balikat.
- ang bigat ng isang matandang tandang ay halos 4 kg, ang mga manok ay umabot sa 2.5-3.3 kg.
Mayroong mga dwarf na pagkakaiba-iba ng lahi ng manok ng Maran. Nalalapat ang parehong pamantayan sa kanila, nauugnay lamang ito sa mga sukat. Ang bigat ng dwarf maran ay 1.1 kg, ang manok ay 900 g. Ang mga ibon na hindi nakakatugon sa mga pamantayang ito ay dapat na itapon.
Mga tampok ng karne at itlog Maranov
Ang mga itlog ng Maran ay nakikilala ng isang malakas na shell na may isang rich shade ng tsokolate. Mabuti ito para sa mga nagbebenta, dahil ang mga itlog ay hindi nasira sa panahon ng transportasyon, at ang mapanganib na mapanganib na mga mikroorganismo ay hindi tumagos sa kanila. Ang mga Pranses ay hindi nag-aalangan na kumain ng maitim na kayumanggi itlog na hilaw na tiyak dahil sa kanilang makapal na shell. Bukod dito, pinaniniwalaan na mas mayaman ang kulay ng tsokolate ng mga itlog, mas mataas ang kanilang kalidad.
Ang mga batang nagtitipong hens na si Marana ay naglatag ng kanilang unang mga itlog pagkatapos ng pagbibinata (sa 5-6 na buwan). Sa una, naging maliit sila (hindi hihigit sa 60 g) at hindi gaanong puspos ng kulay.Matapos ang isang taon, ang isang batang naghuhugas na hen ay nagbibigay ng hanggang sa 250 madilim na itlog (ngunit hindi mas mababa sa 130) na may timbang na isang average na 85 g, at may isang pinahusay at balanseng diyeta, mahusay na mga kondisyon sa pagpapanatili, tumataas ang mga rate ng produksyon ng itlog.
Ang kalidad ng mga itlog ng Maran ay natutukoy ng saturation ng kulay ng kanilang shell. Ang France ay bumuo ng isang 9-tone scale. Magaan na kayumanggi hanggang sa halos uling. Ang isang mahusay na kalidad ng itlog ay dapat makakuha ng hindi bababa sa 5 puntos (para sa pagpisa ng mga itlog, ang iskor ay dapat na hindi bababa sa 7). Ang mga itlog na may 9 na puntos ay itinuturing na pinakamahusay. Ang mga ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng isang malalim na itim na kulay na nakapagpapaalala ng karbon. Iminungkahi ng mga magsasaka ng baguhan na ang hindi pangkaraniwang kulay ay dahil sa pagpapakain ng mga ibon na may iba't ibang mga additives. Ngunit hindi ito ang kaso. Ang shell ay ipininta sa orihinal na kulay na may isang brown mucous secretion na inilabas mula sa mga dingding ng oviduct ng hen hen.
Ang karne ng Maran ay pinahahalagahan ng mga gourmet sa buong mundo. Sa mga bangkay ng mga manok na Pranses, ang mga mamimili ay naaakit ng malambot na kulay-rosas na balat at siksik, makatas na karne na may isang maliit na halaga ng taba sa lugar ng buntot. Mainam ito para sa sabaw, nilaga, litson, kumukulo at pagprito.
Iba't ibang kulay
Hindi kinikilala ng Pranses ang maraming mga kulay ng Maran. Para sa kanila, ang pamantayan ay isang ibon na may mahusay na naaalala na hitsura. Ang mga ito ay matangkad, siksik na mga Black-copper rooster at hen. Sa USA, ang lahat ng mga kulay ng balahibo ng mga ibon ng lahi na ito ay kinikilala bilang pamantayan.
Ang pinakamaganda ay:
- Itim at tanso. Ang pinakatanyag sa mga manok na Maran ay ang Itim na Itim-Copper. Ang lalaki ay kulay ng karbon na may isang maalab na kiling at isang mapulang kulay sa likod. Madilim ang kanyang buntot na may asul na kulay. Ang mga layer ay ganap na itim, sa leeg lamang ay may isang pulang labi.
- Itim ang buntot. Ang katawan ng mga ibon na may isang gintong-lila na kulay. Ang mga balahibo ng buntot ay itim na may maliit na mga brownish spot. Ang mga roosters ay may magagandang iridescent green pigtails. Ang mga naglalagay na hen ay may kayumanggi mga balahibo.
- Trigo Maran. Ang mga roosters na may itim na dibdib, ang ulo at leeg ay maliwanag na ginintuang. Ang kulay ng mga balahibo sa tabi ng tabas ay mapula-pula kayumanggi. Ang mga manok ay nakikilala sa pamamagitan ng ginintuang-pulang mga balahibo. Ang ulo at leeg ay mapula kayumanggi. Ang mga balahibo sa dibdib at tiyan ay murang kayumanggi.
- Colombian. Ang mga ibong ito ay nakikilala sa pamamagitan ng mga puting balahibo ng niyebe at pababa sa katawan. Isang itim na kiling na may puting guhit ang pumapalibot sa leeg.
- Kuko Ang Maran Wheat ay maaaring pilak at ginintuang cuckoo. Sa unang kaso, ang mga roosters ay may isang mas malinaw at mas maliwanag na pattern na pockmarked, sa pangalawa, ang laying hen ay nakikilala sa pamamagitan ng isang pattern na may mataas na kahulugan. Ang mga ibon ng parehong kasarian ay may sari-sari na balahibo, ngunit ang mga tandang ay mas magaan kaysa sa mga layer sa dibdib at leeg na lugar.
Mga kinakailangang kondisyon para sa pagpapanatili ng Maranov
Kailangan ni Maranam bahay ng manok, kung saan sila ay magiging mainit, tuyo, magaan. Ang mga ibon ay hindi pinahihintulutan ang mataas na kahalumigmigan, kailangan nila ng hindi bababa sa 11 oras ng mga oras ng liwanag ng araw at temperatura sa itaas +15. Ang manukan ay may bentilasyon araw-araw o nilagyan ng isang extractor hood upang ang kahalumigmigan ay hindi makaipon sa silid, kung hindi man ay hahantong ito sa pag-unlad ng mga sakit. Siguraduhing mag-install ng bed ng sup, na binago nang 2 beses sa isang linggo.
Ang mga Maranas ay mga aktibong ibon, samakatuwid, kailangan nila ng isang malawak na lugar para sa paglalakad. Ang kakulangan ng paggalaw ay humahantong sa labis na timbang, nabawasan ang pagiging produktibo at nagbabanta sa buhay ng mga ibon. Ang mga dry bath ay dapat na ayusin sa paglalakad na lugar, pag-install ng malalaking lalagyan na may tuyong buhangin at abo. Sa kanila, ang mga Maranas ay malinis na balahibo at pababa mula sa mga parasito. Ang aviary ay kalahati natatakpan ng isang canopy upang ang mga ibon ay nagtatago sa panahon ng pag-ulan o niyebe. Ito ay magliligtas sa kanila mula sa sipon.
Bagaman ang lahi ay pinalaki para sa mga rehiyon na may cool na klima, para sa pagpapanatili ng mga manok ng Maran sa taglamig binibigyan sila ng mga komportableng kondisyon sa tulong ng mga sumusunod na pagbabago sa manukan:
- Pag-install ng karagdagang pag-iilaw. Ang mga ibon ay nangangailangan ng 14 na oras na sikat ng araw, kaya't sa taglamig ay gumagamit sila ng artipisyal na pag-iilaw, mas mabuti na may isang relay na independiyenteng pumapatay at sa ilaw sa isang naibigay na oras.
- Nag-iinit. Para sa mahusay na paggawa ng itlog, nangangailangan ang Maranam ng temperatura na hindi bababa sa +10 degree.Sa taglamig, isang makapal na layer ng dayami ang inilalagay sa hen house at naka-install ang mga heater.
Nagpapakain
Ang diyeta ng Maranov ay binubuo ayon sa parehong prinsipyo tulad ng para sa iba pang mga lahi ng manok. Ang pangunahing bagay ay na ito ay balanseng, kung hindi man ang bilang ng mga itlog ay bababa. Ang mga magsasaka ay lalong nakakaintindi sa pagpapaunlad ng nutrisyon para sa mga batang hayop. Taas, pagtaas ng timbang, kalusugan ng mga layer sa hinaharap at mga rooster na direktang nakasalalay dito.
Ang mga batang manok ni Maranov ay nangangailangan ng pinahusay na nutrisyon:
- Mula sa pagsilang hanggang sa ikatlong araw, pinapakain sila ng keso sa maliit na bahay na halo-halong mga pinakuluang itlog, dinurog sa mga mumo. Binibigyan sila ng protein shake na ito tuwing 2 oras.
- Mula sa ikatlong araw, ang grits ng trigo at mais ay idinagdag sa feed.
- Sa ika-6 na araw, ipinakilala ang makinis na durog na mga shell ng itlog. Ang mga manok ay pinakain ng 6 na beses sa isang araw.
- Sa araw na 10, ang bilang ng mga pagpapakain ay nabawasan sa 4, ang nutrisyon ay pinayaman ng gadgad na mga karot, tinadtad at may gulugod na damo (klouber, alfalfa).
- Ang mga beet ay idinagdag mula sa isang buwang gulang.
- Ang mga batang hayop ay inililipat sa nutrisyon ng pang-adulto mula sa 3 buwan.
Bilang isang prophylactic agent laban sa mga sakit sa bituka, ang mga manok ay binibigyan ng mahinang solusyon ng potassium permanganate isang beses sa isang linggo.
Ang mga may sapat na manok at manok ay pinapakain ng maraming beses sa isang araw. Kung ang diyeta ay kadalasang binubuo ng compound feed, pagkatapos ay 60-75 gramo ng pagkain bawat araw bawat ibon. Ang mga Maranas ay nangangailangan ng mga tinadtad na gulay, sariwang damo. Ang saturation ng kulay ng itlog ng itlog ay nakasalalay sa dami ng damo na natupok ng namumulang inahin. Ang diyeta ng mga may sapat na gulang ay 30% na protina at 70% na carbohydrates. Ang mga batang layer ay pinakain ng mga espesyal na komersyal na suplemento ng kaltsyum. O binibigyan nila ng buto ang pagkain, durog na mga egghells, meal sa buto, shell rock.
Ang compound feed ay binibiling handa o handa nang nakapag-iisa. Sa kasong ito, 45% nito ay butil ng mais, 12% butil ng trigo, 8% na gisantes, 7% bawat isa ng tisa ng kumpay, pagkain ng mirasol, limestone, shell rock, butil ng barley, 5% bawat isa sa pampaalsa ng pakanin, pagkain ng buto at isda pagkain, damo, 0, 3% asin. Ang mga ibon ay inilalagay sa isang lalagyan ng manukan na may buhangin na quartz at graba. Ang mga matitigas na bato na ito ay mahalaga para sa Maran upang maunawaan ang mas pagkain.
Pag-iiwas sa sakit
Ang mga manok na Maran ay nagdurusa sa mga sakit na karaniwan sa maraming manok.
Sa kanila:
- helminthiasis;
- mga kumakain ng balahibo;
- kuto ng manok;
- pamamaga ng oviduct sa mga layer;
- avitaminosis;
- Knemidocoptosis (mga paga sa paws sanhi ng mga ticks).
Upang maiwasan ang mga karamdaman, ang mga ibon ay nabakunahan nang napapanahon, binibigyan sila ng sapat na nutrisyon, komportableng kondisyon sa pamumuhay, at regular na sinusuri ang mga ibon. Kung ang mga palatandaan ng isang sakit ay natagpuan, humingi sila ng tulong mula sa isang beterinaryo para sa paggamot.
Ang mahusay na mga katangian ng lahi ng manok ng Maran sa bahagi ng kanilang mga may-ari ay nais nilang bumili ng isang himala sa Pransya. Ito ang mga ibon na hindi lumalaban sa stress, madaling umangkop sa mga bagong paligid. Lalo silang pinahahalagahan para sa kanilang pagiging mahinahon. Ang isang kumpletong idyll ay sinusunod sa hen house sa gitna ng Maranov. Ang mga roosters ay pinapanatili ang kaayusan, ang mga hen ay hindi gaanong maingay. Ang mga ibon ay hindi agresibo, kaya madali silang magsanay sa iba pang mga lahi.