Mga sikat na lahi ng peacock para sa pag-aanak sa bansa
Ang lahat ng mga lahi ng peacock ay nabibilang sa Pheasant na pamilya na tulad ng pagkakasunud-sunod ng Manok. Ang mga ibon ay nakikilala sa pamamagitan ng mahaba, magkakaibang balahibo na tumatakip sa buntot. Mayroong maraming mga pagkakaiba-iba ng mga peacock. Ang ilan sa mga ito ay pinalaki ng paisa-isa at tinawag silang "spaulding".
Mga lahi ng peacock
Sa isang subsidiary farm, maaari mong mapanatili ang isa o higit pang mga lahi ng peacocks.
Kapatagan (Indian)
Mga tampok ng peacock:
- Ang leeg, ulo at dibdib ay asul, na berde o ginintuang sa direktang sikat ng araw.
- Ang likod ay may mala-bughaw na berde.
- Ang mga balahibo sa buntot ay kayumanggi, at ang itaas na buntot ay malalim na berde na may kaunting ningning ng tanso.
- Ang tagahanga ay itim.
- Ang tuka ng isang ordinaryong peacock ay kulay-rosas na may kulay-asul na kulay-bughaw na tono
Ang mga may sapat na gulang na ibon ng Indian peacock, na may wastong pangangalaga, ay timbangin ang tungkol sa 4.5 kg. Ang haba ng buong katawan ay 180 cm, at ang laki ng mga pang-itaas na balahibo ay umabot sa 180 cm.
Ang babae ng species ng peacocks na ito ay mas maliit. Gayundin, ang babae ay nakikilala sa pamamagitan ng kulay ng mga balahibo. Hindi sila gaanong maliwanag at makulay. Ang haba ng katawan ay halos 1 m. Ang ulo at lalamunan sa mga gilid ay puti ng niyebe, at ang ibabang bahagi ng leeg, itaas na likod at dibdib ay may kulay-kayumanggi berdeng tono.
Mga pagkakaiba-iba ng karaniwang peacock:
- motley;
- madilim na motley;
- barnisado;
- kameo;
- lavender;
- puting mata;
- opal;
- lila;
- kulay pilak;
- peach;
- hatinggabi;
- madilaw na berde.
Ang mga karaniwang peacock ay naglalabas ng isang hindi kasiya-siyang malakas na sigaw.
Mga puting peacock
Ito ay isang natatanging species na nagkakaroon ng katanyagan sa mundo bawat taon. Sila ay madalas na tinatawag na albinos ng mga tao. Ito ay isang hybrid batay sa karaniwang peacock.
Ang mga puting ibon ay may asul na mga mata. Ang mga kinatawan na may pulang kulay ay hindi gaanong karaniwan. Ang lahat ng ito ay dahil sa kawalan ng melamine.
Ang mga balahibo ng mga sisiw ay maputi-puti. Bago ang dalawang taon, halos imposibleng tumpak na matukoy ang kasarian. Ang pagkakaiba lamang ay ang haba ng mga binti. Sa mga lalaki, ang mga ito ay mas maraming mga sentimetro. Ang mga magagandang balahibo sa buntot ay lilitaw pagkatapos ng pagbibinata.
Peacock Congolese (African)
Ang species na ito ay matatagpuan malapit sa Congo River at sa mga kagubatan ng Zaire. Hindi tulad ng iba pang mga species, ang African peacock ay may mahinang pagkakaiba ng kasarian. Ang mga lalaki ay walang feather plume na may binibigkas na mga mata.
Mga natatanging tampok:
- Ang African peacock ay may haba ng katawan na 60 hanggang 70 cm;
- walang balahibo sa ulo;
- ang leeg ay natatakpan ng mga pulang balahibo;
- sa korona mayroong isang tuktok ng mga tuwid na balahibo;
- sa mga lalaki ang mga balahibo sa coat ng balat ng tupa ay berde-tanso, sa mga babae sila ay berde na may isang bahagyang metal na ningning;
- ang tuka ay kulay-abo na may isang mala-bughaw na kulay.
Gayundin, ang Congolese peacock ay may ilang mga pagkakaiba sa sekswal na pag-uugali.
Berde ng peacock
Ang mga berdeng species ay kabilang sa Asiatic peacocks. Sa kalikasan, matatagpuan ito sa Indochina, Bangladesh, India. Gayundin, ang mga ibon ay nakatira sa West Malaysia, Thailand.
Ang mga peacock ay nakikilala sa pamamagitan ng kanilang napakalaking katawan. Ang mga balahibo ay maliwanag na may isang bahagyang metal na ningning. Medyo mahaba ang mga binti. Ang boses ay malakas at tiyak.
Peacock green na katangian:
- ang katawan ng lalaki ay umabot sa 3 m ang haba;
- ang mga pakpak ay lumalaki mga 0.54 m;
- ang haba ng buntot ay mula 0.4 hanggang 0.47 m;
- mga balahibong pang-itaas na hanggang sa 1.6 m ang haba.
Kayumanggi ang ulo na may isang maberde na kulay. Ang mga balahibo sa paligid ng mga mata ay kulay-bughaw-kulay-abo ang kulay. Ang likod at dibdib ng peacock na ito ay asul-berde. Kung titingnan mo nang mabuti, maaari mong makita ang pula at dilaw na mga spot. Ang ibabang bahagi ng likod ay tanso. Ang mga pakpak at balikat ay malalim na berde. Ang mga balahibo sa paglipad ay kayumanggi. Masagana sila sa mga grey spot.
Kinaya ng mga peacock ang malamig at maniyebe na mga taglamig nang maayos.
Mga berdeng peacock subspecies:
- Javan peacock. Ito ay isang subspecies ng berdeng peacock. Ang kanyang tinubuang-bayan ay ang mga lupain ng Malaysia. Gayundin, ang ibon ay matatagpuan sa isla ng Java. Ang mga subspecies na ito ay naiiba sa pagkakaroon ng isang maberde na scaly na kulay, na mayroong isang metal shade. Sa mga pakpak ng ibon, binibigkas ang mga asul na spot.
- Indochinese. Sa ligaw, makikita lamang ito sa Indochina. Mayroon itong mayamang berdeng leeg at maraming madilim na elemento sa pangalawang balahibo ng pakpak. Sa paligid ng mga mata, ang kulay ay maliwanag.
- Burmese Ang Homeland ay ang hilagang-kanlurang bahagi ng Burma. Ang kulay ng mga subspecies na ito ang pinaka-maputla. Ang dibdib at leeg ay asul na olibo. Kapag nahantad sa direktang sikat ng araw, lilitaw ang isang metal na ningning. Ang ulo ay maaaring alinman sa madilim na lila o asul. Madilim ang mga pakpak.
Napakakaunting Burmese peacocks na natitira sa kalikasan.
Mga subsidyong may itim na balikat
Ito ay isang species ng karaniwang peacock. Ang ibon ay nakikilala sa pamamagitan ng mas madidilim na balahibo na maganda ang ningning sa araw. Ang pagkilala sa isang lalaki mula sa isang babae ay hindi mahirap. Ang babae ay may mas magaan na balahibo. Ang leeg at likod ng babae ay nagkalat ng kayumanggi mantsa. Hindi gaanong karaniwan, maaaring makita ang isang madilaw na kulay.
Ang pagiging natatangi ng mga subspecies na ito ay ang pagkakaroon ng 10 magkakaibang mga shade sa mga balahibo.
Ang pinakakaraniwang mga kulay ay:
- dilaw-berde;
- maputi;
- carbonic;
- lila;
- tanso;
- peach
Ang mga peacock na may guhit na mga pakpak ay maaaring obserbahan sa ligaw. Ang mga ito ay natatanging mga ispesimen, kung saan kakaunti ang nananatili.
Ang mga peacock ay natatanging may kakayahan. Nababalaan nila ang paglapit ng ulan na may malakas at matagal na iyak.
Pulang peacock
Sa ligaw, ang mga pulang peacock ay wala. Ang mga ibon na may ganitong lilim ng mga balahibo ay pinalaki noong ika-20 siglo. Simula noon, nasisiyahan sila sa hindi kapani-paniwala na katanyagan.
Ang mga balahibo ng species na ito ay may pula-berde-asul na kulay. Kung ikukumpara sa ibang mga kinatawan ng palahayupan, ang ulo ng pulang peacock ay hubad. Mayroon itong isang kulay-abo na asul na tono. Ang lalamunan ay mapula-pula-kulay kahel. Makulay ang tuktok. Ito ay binubuo ng maraming mga tumataas na balahibo. Mayroong maraming mga spurs sa paws.
Ang mga balahibo ng buntot sa mga lalaki ay maikli. Nakikilala rin sila sa kawalan ng "mga mata". Ang babae ay naglalagay ng 2 hanggang 4 na itlog. Aabutin ng 27 araw bago maipanganak ang mga sisiw. Sa lahat ng oras na ito, ang lalaki ay malapit sa kanyang gisantes, na pinoprotektahan ang mga magiging anak.
Ang mga ibong ito ay nakatira sa basin ng Congo. Maaari din silang matagpuan sa mga kagubatan ng Zaire.
Royal peacock
Ang royal peacock ay ang puting paboreal na inilarawan sa itaas. Kaya't ang mga naninirahan sa India, Thailand at Vietnam ay mayroon ito. Dahil sa kanilang kulay na monochromatic, madalas silang isang dekorasyon ng mga hardin ng hari. Sa ilang mga lugar sa India, ang species ng peacock na ito ay isang sagradong ibon.
Ang paboreal ay mukhang napakaganda hindi lamang sa maluwag na buntot, kundi pati na rin sa paglipad.
Ang lahat ng mga lahi ng peacock ay natatangi sa kanilang sariling pamamaraan. Ito ang pinakamagandang ibon sa kalikasan, kung saan sila ay lumaki na may hindi kapani-paniwalang paggalang at pagmamahal. Ang mga peacock ay bahagi ng mga hardin ng hari, ginagamit ang mga ito sa mahika, at ginagamit din upang matukoy ang mga kondisyon ng panahon.