Pag-aanak ng mga peacock sa bahay: praktikal na mga rekomendasyon
Ang modernong pagsasaka ng manok ay hindi limitado sa tradisyunal na mga species ng ibon. Ang mga kakaibang patutunguhan ay nakakakuha ng katanyagan, kabilang ang mga pag-aanak ng mga peacock sa bahay. Ang mga ibong ito ay sikat sa kanilang nakamamanghang balahibo. Ang dekorasyon ng mga ibon ay ang pangunahing dahilan para sa kanilang pananatili sa mga personal na pakana.
Hitsura at sukat
Ang silweta ng mga ibon ay malinaw na nakatayo:
- Maliit na katawan ng tao.
- Pinahabang leeg.
- Maliit na ulo na may kimpal na balahibo.
- Kahanga-hanga ang mga pakpak.
Ang mga indibidwal ay nailalarawan sa pamamagitan ng sekswal na dimorphism. Ang mga pavas ay nakikilala sa pamamagitan ng kanilang maliit na sukat (tungkol sa 1 m) at katamtamang hitsura. Ang kanilang balahibo ay berde-kayumanggi.
Sa mga lalaki, ang mga parameter ng katawan ay:
- haba -1 -1.25 m;
- timbang - 4-4.25 kg.
Ang mga balahibo ay itinapon sa lilac-blue shade. Ang mga tampok na katangian ng mga indibidwal ng magkakaibang kasarian ay dapat na maalala upang malaman kung paano makilala ang isang lalaking peacock mula sa isang babae.
Kulay
Ipinagmamalaki ng mga peacock ang kanilang mahabang balahibo (higit sa 200), na napagkakamalang buntot.
Ang hugis-fan na uppertail ay may:
- sa haba - 1.2-1.6 m;
- sa lapad -2.5 m.
Ang mga peacock, ang pag-aanak at pagpapanatili na ginagawa sa mga bansa ng CIS, ay nabibilang sa mga karaniwang at uri ng Java.
Ang kulay ng kanilang balahibo ay pinangungunahan ng mga kulay:
- bughaw;
- ang itim;
- maputi
Sa kabuuan, mayroong higit sa 10 mga pagpipilian para sa mga kumbinasyon ng kulay.
Ang kasaysayan ng pag-aanak ng peacock, ang kanilang halaga sa ekonomiya
Isang ibon na may kamangha-manghang balahibo, isang tao ay nagsimulang magpakilala sa mahabang panahon. Pangunahin silang itinatago para sa kagandahan.
Mga yugto ng pamamahay
Ang mga peacock ay binuhay ng mga Hindu noong sinaunang panahon. Sila ay madalas na itinatago sa mga templo, dahil ang ibon ay itinuturing na sagrado ng mga humahanga sa Hinduismo. Sa Roman Empire, ang mga pinggan na gawa sa mga dila ng peacock ay isang napakasarap na pagkain. Ang pagkakaroon ng isang ibon na may marangyang buntot sa bakuran ay isang palatandaan ng kayamanan.
Sa panahon ng Middle Ages, mayroon ding demand para sa karne ng peacock at balahibo. Mula sa maraming kulay na balahibo ng buntot, ang mga plume ay ginawa para sa mga kabalyero na helmet, at ang karne ay ginamit para sa pagluluto. Matapos matuklasan ang kontinente ng Amerika, pinagtibay ng mga Europeo ang tradisyon ng lumalagong mga pabo, na mabilis na nagtaboy sa mga Asian peacock mula sa mga bukirin.
Mga produkto
Ang ibon ay mahirap na uriin bilang mga lahi ng karne. Ang bangkay ay napakaliit, hanggang sa 4 kg ang bigat. Ang karne ay malupit, walang mayamang lasa. Bihira itong ginagamit sa pagluluto. Upang makakuha ng mga produktong karne, ginagamit ang mga lalaking umabot sa 2 taong gulang.
Ang produktibong pagdadala ng itlog ng mga babae ay mababa. Sa panahon ng 1, ang isang indibidwal ay naglalagay ng hindi hihigit sa 30 itlog. Ang kanilang nutritional halaga (700 kcal) ay 4.5 beses na mas mataas kaysa sa manok. Ang mga Gastronom ay nagtatala ng lasa ng mga itlog ng peacock: pinong puti at malaking pula ng itlog.
Ang mga itlog ng gisantes ay hindi dapat kainin ng sariwa, dahil may panganib na magkaroon ng salmonellosis.
Ang magagandang mahabang balahibo ng bird bird ay nasa matatag na pangangailangan. Hindi lamang ang bahagi ng buntot ng balahibo ang nasasangkot, kundi pati na rin ang mga balahibo mula sa mga pakpak at katawan. Ginagamit ang mga ito sa kanilang likas na anyo o tinina.
Ang pangunahing dahilan kung bakit ang mga peacock ay pinalaki ay upang makakuha ng ipinagbibiling bata. Bumili ng mga ibon o lumikha ng iyong sariling incubator, o bilang isang buhay na dekorasyon ng infield. Ang mga indibidwal na higit sa 3 taong gulang ay may pinaka-kamangha-manghang hitsura.
Mga kundisyon ng pagpigil
Ang pag-aanak ng mga peacock bilang isang negosyo ay nangangailangan ng kaalaman sa kanilang biology at pisyolohiya, mahigpit na pagsunod sa mga patakaran ng pagpapanatili, malinaw na pagpaplano at pagkalkula ng gastos. Ang mga magsasaka ng manok ay kailangang maghanda ng isang aviary nang maaga at magtayo ng isang bahay para sa mga naninirahan sa balahibo.
Sa kanilang natural na kapaligiran, ang mga ibon ay maaaring mabuhay ng hanggang 15 taon. Gaano katagal ang mga peacock na nakatira sa bahay ay nakasalalay sa pangangalaga. Ang mga centenarians ay umabot ng 25 taon.
Sa kabila ng katotohanang sa ligaw, ang mga peacock ay mga naninirahan sa tropical jungle, umaangkop sila nang maayos sa mga mapagtimpi na klima. Madaling matiis ng mga ibon ang mga frost hanggang sa -5 C. Sa mga steppe at jungle-steppe zone, ang mga ibon ay maaaring nasa labas sa buong taon. Gayunpaman, kailangan pa rin nila ng isang nabakuran na aviary, dahil ang mga peacock ay mayroong isang mapag-away na ugali at makikipag-away sa iba pang mga domestic hayop.
Ang mga ibon ay naglalabas ng isang matalim, butas na sigaw, samakatuwid, mas mahusay na kunin ang lugar para sa pagpapanatili ng mga peacock sa personal na balangkas na malayo sa mga tirahan.
Lugar na matutuluyan
Ang lugar para sa aviary at ang laki ng bahay ay nakasalalay sa bilang ng mga ibon. Karaniwan, ang isang 5 by 5 meter area ay inilalaan para sa corral. Ang isang bakod sa kawad ay nakaunat sa paligid nito hanggang sa taas na 3 m. Ang pagkakaroon ng isang canopy mula sa itaas ay sapilitan, kung hindi man ay lilipad ang mga ibon. Ang mga perches ay ginawa sa layo na isa at kalahating metro mula sa lupa. Ang isang mas mababang taas ay hindi katanggap-tanggap, dahil ang buntot ay maaaring nasira. Ayon sa prinsipyong ito, aviary para sa mga peacock ang larawan na ipinakita.
Para sa paggawa ng isang perch, ginagamit ang mga malalakas na bar, pagkakaroon ng isang seksyon ng 5 ng 10 cm. Ang itaas na bahagi ng mga poste ay dapat na patag. Ang hugis na ito ay tumutulong upang lumikha ng pinaka komportable na mga kondisyon para sa nakaupo na ibon. Ang mga paa nito ay ligtas na natatakpan ang mga balahibo at pinipigilan ang mga ito mula sa pagyeyelo sa lamig.
Ang ilalim ng enclosure ay natatakpan ng isang makapal na layer (8-10 cm) ng shell rock o buhangin. Ang mga ito ay paunang nakalkula para sa pagdidisimpekta. Upang linisin ang balahibo, ang mga ibon ay nangangailangan ng abo; para dito, isang balangkas na hanggang 1 square meter ang inilalaan sa panulat. m. Ang isang tagapagpakain at isang mangkok ng pag-inom ay inilalagay sa aviary.
Ang bahay ng manok kung saan nakatira ang mga alaga ay katabi ng paglalakad. Ang mga bahay ay itinatayo na may sukat na 2 ng 3 o 5 ng 3 metro. Ang bawat pares ay tinatanggap sa isang magkakahiwalay na kahon. Ang mga perch at pugad ay nakakabit sa loob. Ang sahig sa kompartimento ay natatakpan ng isang banig, na binago habang nagiging marumi. Ang dayami na sinabugan ng dayap ay ginagamit bilang isang materyal sa kumot. Ang apog ay sumisipsip ng kahalumigmigan at pinipigilan ang mabilis na pagkabulok ng tagapuno ng dayami.
Ang papel na ginagampanan ng mga pugad sa isang tirahan ng paboreal ay ginampanan ng mga basket o mga kahon na gawa sa kahoy.
Ang pinaka-angkop ay ang mga tray na may sukat:
- haba - 0.6 m;
- lapad - 0.5 m;
- lalim - 0.7 m.
Ang kama ng kama ay inilalagay sa loob o ibinuhos ang sup.
Ang mga peacock ay nagpapakain
Isang mahalagang kondisyon para sa pag-aanak ng mga peacock sa bahay ay wastong nutrisyon. Ang diyeta ng mga ibon ay dapat maglaman ng lahat ng mga sangkap na kinakailangan para sa normal na buhay. Nagsasanay ng 2 beses araw-araw na pagpapakain. Ang menu ng umaga ay binubuo ng wet food (400 g). Kasama sa hapunan sa gabi ang mga halo ng cereal (200 g). Sa kabuuan, ang pang-araw-araw na rasyon ay 600 g. Sa panahon ng pagsasama (Setyembre), ang pang-araw-araw na rate ay nadagdagan at nahahati sa 3 mga bahagi.
Ang mga peacock ay sumasabog sa kasiyahan mais, otmil, cake ng mirasol. Para sa paghahanda ng basang pagkain, gulay, halaman, basura ng pagkain ay ginagamit: pinakuluang patatas, sinigang, tinapay, dandelion, kulitis, klouber, at alfalfa. Sa taglamig, ang kakulangan ng berde ay pinupunan ng usbong na butil. Upang gawing maginhawa para sa mga ibon na kumain ng pagkain, lahat ng mga sangkap ay durog. Kapaki-pakinabang na idagdag ang dayap, tisa, asin sa pagkain.
Tuwing 3 buwan, ang deworming ay isinasagawa upang mapupuksa ang mga ibon ng panloob na mga parasito. Ang mga produktong gamot na ginamit ay paghahanda na inilaan para sa hayop.
Ang mga chicks ay nangangailangan ng mga mixture ng bitamina para sa aktibong paglaki at pagtaas ng timbang. Binibigyan din sila ng keso sa kubo, ground bran, maliit na bulate. Ang mga ibon ay dapat magkaroon ng patuloy na pag-access sa malinis na inuming tubig.
Pag-aanak ng mga peacock sa bahay
Para sa layunin ng pag-aanak ng mga peacock sa bahay, pinapayuhan ng mga may karanasan na mga magsasaka ng manok na kumuha ng mga indibidwal na hindi hihigit sa 2 taong gulang. Upang lumikha ng ganap na pamilya, ang mga proporsyon ay sinusunod sa: 1 lalaki hanggang 5 babae. Bihirang pinapayagan ang isang 2: 6 na ratio.
Kapag pumipili ng mga batang hayop, dapat mag-ingat ang isa na hindi magkamali sa kulay. Nakakuha ang balahibo ng isang matatag na kulay sa loob ng 2 taon. Ang color scheme ay minana mula sa mga magulang. Kapag tumatawid sa mga indibidwal na may iba't ibang lilim, maaaring makamit ang hanggang sa 185 na mga pagkakaiba-iba sa kulay ng balahibo.
Hanggang sa matanda sa sekswal, ang mga peacock ay kailangang itaas sa loob ng maraming taon at maging handa para sa mga paghihirap sa pagkuha ng supling. Kailangang malaman ng mga breeders sa hinaharap sa anong edad ang mga peacocks na nagsisimulang magmadali. Sa mga lalaki, ang edad ng reproductive ay nangyayari sa 2-3 taon, sa mga babae sa 2 taon. Para sa 1 cycle ng pagsasama, ang pava ay naglalagay ng halos 30 itlog.
Saklaw ng panahon ng pagsasama ang buong mainit na panahon (Marso-Agosto). Ang mga ibon ay bumubuo ng mga pares. Pagkatapos ng pagsasama, ang mga peacock ay nagsisimulang matunaw. Ang nahulog na mga balahibo ay nakolekta at ibinebenta para sa isang average ng 35 rubles. isang piraso. Kung ninanais, maaari kang gumawa ng iba't ibang mga souvenir at dekorasyon mula sa kanila.
Pagpapapisa, batang paglaki
Matapos mangitlog, madalas kalimutan ng babae ang mga ito, kaya may mga paghihirap sa pagkuha ng supling. Ang pagpisa ng itlog ng peacock ay inilalagay para sa pagpapapisa ng itlog ng iba pang manok. Maraming mga breeders din ang gumagamit ng mga espesyal na kamara kung saan ang kinakailangang thermal rehimen ay pinananatili (+ 37.2-37.7 ° C).
Nagsisimula ang Pecking sa ika-28-29 araw. Ang mga chicks ay natatakpan ng mga balahibo mula nang ipanganak. Gayunpaman, sa una dapat silang panatilihin sa temperatura ng + 36 ° C. Ang pag-init ay unti-unting nabawasan ng 2-3 ° bawat linggo. Si Pava ang nag-aalaga ng mga bata. Sa edad na 1 buwan, ang kasarian ng mga sisiw ay natutukoy, at sa 8 buwan ay nakaupo sila sa magkakahiwalay na mga kahon.
Ang lumalaking mga peacock sa bahay ay madalas na nagiging isang ganap na negosyo. Ang pagkuha sa kanila ay nangangailangan ng isang makabuluhang pamumuhunan (halos 200 libong rubles). Ang pera ay ginugol sa pagbili ng mga batang hayop o itlog, ang pagbili ng feed at bedding, at elektrisidad. Ang galing sa pagsasaka ng manok ay naging kumikita sa loob ng 5-7 taon. Sa average, pinapayagan ka ng 1 pang-nasa hustong indibidwal na makakuha ng higit sa $ 100 sa net profit.