Kişniş fotoğrafı ve bitki hakkında ilginç gerçekler
Baharatlı bitkilerin çoğuyla insan tanışması eski zamanlarda gerçekleşti. Coriandrum sativum bu sayıya aittir, ancak kişniş yetiştiren modern Avrupa, Asya ve Amerika'nın sakinleri farklı bitkiler anlamına gelebilir. Ve Ruslar, kişniş ve kişnişin aynı kültüre atıfta bulunan farklı isimler olduğunu her zaman bilmiyor.
Fotoğrafta gösterilen kişniş, düz ve dallı bir gövdeye sahip bir otun yanı sıra bir bazal rozetin üç loblu yapraklarının tamamı ve gövdede sabit bir şekilde kesilmiş, yani kişnişin iki tür yaprağı vardır: alt bazal farklı bölümlere sahip lobüllere bölünmüş pürüzlü kenarlar ve üst kısım.
Uluslararası sınıflandırmada kabul edilen isim, Yunanca koriannon sözcüğüne veya diğer kaynaklara göre böcek anlamına gelen koros'a kadar gider.
Fotoğraftaki kişniş otu, bu kokulu böceklerin kokusunu anımsatan parlak aromasıyla ünlü olduğundan, bu versiyonun var olma hakkı vardır.
Bir bitki ve iki isim: kişniş yeşillikleri, kişniş tohumları
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, kişniş yaprakları, kişniş ve bitki tohumları çok farklı şekillerde kullanılır ve pişirmede farklı özellikler gösterir. Dahası, ulusal mutfaklarda yapraklar ve tahıllar eşit derecede popüler değildir:
- Ferahlatıcı, keskin bir aroma ve acı bir ağızda kalan yeşillikler, salatalarda, et yemeklerinde ve soslarda iyidir. Taze kişniş yaprakları, bitkinin fotoğrafında olduğu gibi, büyük olasılıkla bitkinin çürümeyi ve zararlı bakterilerin gelişimini önleyen maddeler salgılama kabiliyetinden dolayı güney halklarının mutfağında kullanılır.
- Kişniş adı verilen kişniş tohumları daha tatlı, daha yumuşak ve daha yağlı bir aromaya sahiptir. Bu nedenle sosisleri ve sebze yemeklerini, içecekleri, çorbaları ve unlu mamulleri tatlandırmak için kullanılırlar.
Kişnişin dünya ülkelerinde kullanımı ve yetiştirilmesi
Dünyanın farklı ülkelerinde ve köşelerinde, bitkiye sadece kişniş ve kişniş değil, aynı zamanda kashnich, chilantro ve kishnish, chatra, kushtumburu, kolyandra ve hamem de denir. Dışarıdan, şemsiye ailesinden bitkilerin birçok ortak özelliği vardır. Kişnişin neye benzediği fotoğrafta açıkça görülüyor. Maydanoz yapraklarına benzerliğinden dolayı kişniş yeşillikleri Çince, Arapça, Çin ve Meksika maydanozu olarak adlandırılır.
Endonezya mutfağında kişniş ketumbar olarak bilinirken, Hintliler baharat dhania olarak adlandırılır ve köri ve masala baharatları karışımı yapmak için kişniş yetiştirir. Hindistan'da kişniş, geleneksel mutfağın bir parçasıdır ve en eski Sanskrit metinlerinde bahsedilmektedir.
Antik çağlardan beri kişniş yetiştirme tarihi
Kişniş, İber papirüsünde, doğal şifalı bitkilerin ve zehirlerin tanımına adanmış ve MÖ 1550 yılına kadar uzanmaktadır. Mısır firavunlarının XXI hanedanlığının mezarlarında fosilleşmiş kişniş tohumları paleobotanistler tarafından bulundu. İncil'den Çıkış kitabının 16:31 ayetinde anlatılan mannanın beyaz kişniş tohumları olduğuna inanılmaktadır.
Helen ve Roma uygarlıklarının altın çağında, kişniş denilen kişniş tohumları ve belki de şifalı otlar, ilaç ve baharat olarak yaygın bir şekilde kullanılmıştır.Hipokrat, bitki hakkında M.Ö. 400 yılında yazıyor ve M.Ö. 1. yüzyılda kül altına gömülmüş Pompeii kalıntıları altında arkeologlar da yuvarlak kişniş tohumları buluyorlar. Kişniş bitkisinin görüntüsü, fotoğraftaki Dioscorides kitabından korunmuştur.
Roma savaşçılarının kohortlarıyla, bitki Galya'ya ve daha sonra İngiltere'ye geldi. İstilacılar, öğütülmüş kişniş tohumları ve baharatlı otlarla mayasız arpa lapasını tatlandırdı ve etin tazeliğini korudu.
Büyük Britanya'nın güneydoğusunda, ülkenin uzak tarihini unutmanıza izin vermeyen, yabani olarak büyüyen kişnişi hala görebilirsiniz.
Rusya'da kişniş nasıl yetiştirildi
Kırım, Orta Asya ve Kuzey Kafkasya'da vahşi kişniş, aynı zamanda Sarmatyalılar, Yunanlılar ve Persler, Türkler ve uzun süredir kişniş yetiştiriciliği ile uğraşan diğer halkların birliklerinin ve kervanlarının bu topraklardan nasıl geçtiğinin bir hatırasıdır. Rusya'nın bahçelerine ekili bitki ekimi ile ilgili bilgiler 18. yüzyılın ikinci yarısına kadar uzanır ve Farsça ve Türkçe'de "geshnes" telaffuzu yakın olan "kishnets" adından söz ederler. Rusya'ya giren fabrikanın doğu rotasından bahsediyor.
Bu kültürün toplu ekinleri ancak 19. yüzyılda Kont P.I. Apraksin, İspanya'dan kişniş dahil baharatlı bitkilerin tohumlarını getirdi.
Daha sonra kolyandra olarak adlandırılan Kinze, Voronezh eyaletinin kara topraklarında o kadar çok hoşuna gitti ki, bitki daha popüler olan anasonun yerini almaya başladı.
Otlar ve tohumlar için kişniş nasıl yetiştirilir?
Gerçekten de, Rus koşullarında kişniş, dona kolayca tahammül eden erken olgunlaşan, iddiasız bir kültür olduğunu göstermiştir. Yeşiller ve tam teşekküllü tohumlar için kişniş yetiştirmek için, oldukça verimli bir toprağa ve bol miktarda ışığa ihtiyaç vardır, aksi takdirde, nadir bulunan zayıf yapraklar ve çorak çiçeklerden oluşan salkım sepetleri ile gövdeler uzar. Bu arada, yüksek sıcaklıklar da tohum oluşumunu olumsuz etkiler. Hava 35 ° C'nin üzerinde ısınırsa tozlaşma meydana gelmez ve çorak çiçeklerin sayısı önemli ölçüde artar.
Kişniş adı verilen kişniş tohumu ekimi, ilkbaharda, toprağın erimiş kardan nem kaybetmediği Mart ayından Mayıs ayının başlarına kadar en iyisidir. Böylece daha sonra bitki nem eksikliği yaşamaz, dikim sulanmış Bitkilerin altındaki toprak doğal yağış olmadan kuruduğunda en az 8-10 günde bir. Kişniş, dallar yaprak rozetlerinin ve çiçek saplarının üzerinde yükselmeye başladığında suya en çok ihtiyaç duyan şeydir. Şu anda, fotoğrafta kişniş otu sulanır ve nemi korumak için toprak malçlanır.
Kişniş ve kişniş tohumları ne zaman hasat edilir?
Bahçıvanın amacı kokulu yeşillik elde etmekse, çiçek salkımları ortaya çıkmadan önce yaprakları rozet aşamasında kesmeniz gerekir. En değerlisi, uzun yaprak saplarında büyüyen bazal yapraklardır. Kişniş hasat edildiğinde yaprak saplarının yüksekliği 15-20 cm'yi geçmez.
Gövde boyunca yükselen yapraklar, kademeli olarak üç loblu şeklini kaybeder, tüylü, uzun ve küçülür. Yeşilleri kestikten sonra kişniş beslenir. Ve sonra temmuz-eylül ayları arasında kişniş halihazırda tohum şeklinde hasat edildiği zaman gelir.
Yeniden ekim kişniş, Ağustos'tan Ekim'e kadar yalnızca yaz sıcağında düşüşle gerçekleştirilir.
Dünyanın birçok bölgesinde, örneğin Orta Doğu ve Kuzey Afrika, Asya ve Akdeniz ülkelerinde, Doğu Avrupa, Hindistan ve Rusya'da kişniş bir tohum mahsulü, kişniş endüstriyel ölçekte yetiştirilir ve aslanın payı mahsulün yeşillikleri değil baharatlı tohumlarıdır.
Kişniş ve Asya ve Amerika'daki rakipleri
15.-16. yüzyıllarda, Portekizli ve İspanyol fatihlerin gemileriyle Amerika kıtasına kişniş getirildi.
Bugün ABD'de ve özellikle Latin Amerika'da, kişniş yeşillikleri ve bu bitkinin tohumları, ulusal mutfak için bir baharat olarak son derece popülerdir.
İlginç bir şekilde, Amerika kıtasında kişniş veya culantro, kişniş ile benzer bir tada sahip olan ve Orta Amerika'ya özgü olan Eryngium foetidum bitkisi olarak adlandırılabilir. Bitkinin fotoğrafında kişniş rakibini düşünebilirsiniz. Eryngium foetidum'un genç yaprakları, Yeni Dünya'da ve bazı Asya ülkelerinde baharat olarak kullanılmaktadır. Kosta Rika'daki çiftçiler tarafından yetiştirilen uzun veya Meksika kişnişinin tıbbi özellikleri vardır ve iltihabı nötralize etmek ve ağrıyı hafifletmek için kullanılabilir.
Kişniş hakkında ilginç gerçekler, Vietnam ve Malezya'da kişniş olarak da adlandırılan bir bitkinin varlığını içerir. Yerel baharat Karabuğday ailesine aittir. Polygonum odoratum veya kokulu knotweed'dir. Vietnam kişnişi, pirinç ve diğer geleneksel mahsullerin yanında yetiştirilmektedir. Dağlı, daha önce bilinmeyen bir baharatla karşılaşmamış turistlerin sürekli ilgisini çekiyor. Bitki, ulusal Kuzey Vietnam çorbaları ve erişte yemekleri yapmak için kullanılır.