Φωτογραφίες και περιγραφές των μελισσών
Οι φυλές μελισσών που υπάρχουν στον κόσμο σήμερα εμφανίστηκαν ως αποτέλεσμα της φυσικής και τεχνητής επιλογής, που ξεκίνησε από ανθρώπους στην ανάπτυξη της μελισσοκομίας και μελισσοκομία.
Ως αποτέλεσμα, τα έντομα που ζουν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου διαφέρουν όχι μόνο σε πολλά εξωτερικά σημάδια, έχουν τη δική τους διάθεση, αντοχή σε ασθένειες και παράσιτα, καθώς και την παραγωγικότητα των βασίλισσες και, φυσικά, την ικανότητα μελιού.
Στη Ρωσία, που βρίσκεται σε πολλές κλιματικές ζώνες ταυτόχρονα, έχουν αναγνωριστεί πολλές φυλές μελισσών που ανήκουν στο είδος Apis mellifera.
Είδη μελισσών: 1 - γκρίζο βουνό Καυκάσιος; 2 - κίτρινο καυκάσιος; 3 - Ιταλικά; 4 - Καρπάθια
Ωστόσο, ακόμη και με μια τέτοια ποικιλία επιλογών, υπάρχουν μερικές αποχρώσεις. Σε ένα λιβάδι όπου πολλές δεκάδες φυτά ανθίζουν ταυτόχρονα, η Κεντρική Ρωσική μέλισσα θα μείνει πολύ πίσω από την άποψη της απόδοσης του μελιού για τους Καυκάσιους συγγενείς.
Αλλά αν δίπλα στο μελισσοκομείο υπάρχει, για παράδειγμα, ένα πεδίο φαγόπυρου ή φύτευση μιας άλλης ποικιλίας, τότε εδώ η κεντρική ρωσική φυλή μελισσών θα είναι εκτός ανταγωνισμού λόγω της έμφυτης δέσμευσης να λάβει δωροδοκία από ένα φυτό μέχρι την ανθοφορία του τελειώνει. Οι μέλισσες του Καυκάσου είναι λιγότερο επιμελής και εργάζονται επιμελώς όπου υπάρχει η παραμικρή ένδειξη του νέκταρ.
Οι περιγραφές και οι φωτογραφίες των φυλών μελισσών θα σας βοηθήσουν να πάρετε μια ιδέα για ορισμένα έντομα, τις δυνατότητες και τα χαρακτηριστικά τους.
Σκοτεινή ευρωπαϊκή ή κεντρική ρωσική φυλή μελισσών (Apis mellifera mellifera)
Τα είδη των μελισσών που ανήκουν στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη ξεχωρίζουν σε σκούρο γκρι, χωρίς ίχνος κίτρινου χρώματος. Αυτό το γεγονός, καθώς και η επικράτηση στο έδαφος των κεντρικών περιοχών της Ρωσίας, καθόρισαν το όνομα της φυλής μελισσών.
Αυτά είναι αρκετά μεγάλα έντομα που ευχαριστούν τους μελισσοκόμους με αντοχή στις ασθένειες και μια εξαιρετική ικανότητα να επιβιώνουν από τους παγωμένους μεγάλους χειμώνες, που βρίσκονται στο χειμερινό σπίτι για έως και επτά μήνες το χρόνο. Οι βασίλισσες αυτής της φυλής μπορούν να γεννήσουν έως και τρεις χιλιάδες αυγά την ημέρα, γεγονός που εξασφαλίζει μια ταχεία αλλαγή γενεών και την ανάπτυξη των οικογενειών. Επιπλέον, ευρωπαϊκό, μυελό μέλισσες Δεν έχουν την τάση να σχηματίζουν σμήνη και είναι μάλλον ειρηνικά. Ωστόσο, είναι αισθητά νευρικοί εάν ο μελισσοκόμος τους δείξει αμέλεια ή επιτρέπει πολύ σκληρή, απότομη παρέμβαση στις υποθέσεις της κυψέλης.
Η ειδική προσκόλληση των εντόμων στη συλλογή από ένα μόνο φυτό μελιού από τη μία πλευρά καθιστά δυνατή τη λήψη νόστιμου μονοπολιτισμικού μελιού, για παράδειγμα, από ακακία, φαγόπυρο, δέντρα και άλλα φυτά, αλλά από την άλλη πλευρά, οδηγεί σε καθυστέρηση στη μετάβαση των μελισσών από ήδη πρακτικά εξασθενισμένες καλλιέργειες σε νέα, καλύτερα φυτά μελιού.
Η κεντρική ρωσική φυλή μελισσών αρχίζει να αποθηκεύει μέλι από το πάνω μέρος του κύτους ή τα καταστήματα, και μόνο τότε τα αποθέματα εμφανίζονται στην περιοχή γόνου.
Γκρι βουνό καυκάσιος φυλή μελισσών (Apis mellifera caucasica)
Η γκρίζα καυκάσια ορεινή μέλισσα διαφέρει από την κεντρική ρωσική φυλή μελισσών ως προς την ικανότητά της να αλλάζει γρήγορα από ένα φυτό μελιού σε άλλο, σε μεγάλο μέγεθος, αλλά λιγότερη αντοχή στο χειμώνα. Αυτός ο πληθυσμός ζει κυρίως στις νότιες περιοχές της χώρας, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στα μελισσοκομεία του Βόρειου Καυκάσου και στις πρόποδες.
Η βασίλισσα της γκρίζας ορεινής μέλισσας μπορεί να γεννήσει έως και ενάμιση χιλιάδες αυγά την ημέρα. Επιπλέον, τις μέρες της πιο εντατικής συλλογής μελιού, ακόμη και οι μέλισσες πετούν έξω από την κυψέλη για δωροδοκία, άλλες φορές απασχολούνται με τη φροντίδα της μελλοντικής γενιάς. Οι γκρίζες καυκάσιες μέλισσες είναι οι κάτοχοι ρεκόρ μεταξύ των μελισσών όσον αφορά το μήκος της γλώσσας, φτάνοντας τα 7,2 mm.
Αυτή η φυλή μελισσών χαρακτηρίζεται από πρόωρη αναχώρηση από την κυψέλη και πολύ αργά το βράδυ. Τα έντομα δεν φοβούνται την ομίχλη και τη βροχή, ακόμα και σε έναν καιρό που δεν είναι ο πιο κατάλληλος για τις μέλισσες, συνεχίζουν να συλλέγουν, και δεν τους πειράζει να επωφεληθούν από τους αδέσποτους.
Priokskaya ποικιλία της φυλής μελισσών της Κεντρικής Ρωσίας
Με βάση τα γκρίζα έντομα του Καυκάσου και την κεντρική ρωσική φυλή μελισσών, εκτράφηκε μια ενδιάμεση ποικιλία, που ονομάζεται Priokskoy. Αυτές οι μέλισσες έχουν μικρότερο μήκος προβοσκίδας από τους Καυκάσιους, προσαρμόζονται καλύτερα στους παγωμένους Ρώσους χειμώνες, είναι πιο ανθεκτικές σε ασθένειες και λίγο πιο επιθετικές. Εξωτερικά, αυτός ο τύπος μέλισσας μοιάζει περισσότερο με τους ορεινούς προγόνους της. Στα έντομα, το κυρίαρχο γκρι χρώμα, κίτρινα σημάδια απαντώνται περιστασιακά μόνο στα άνω τμήματα της κοιλιάς.
Krajinskaya φυλή μελισσών (Apis mellifera carnica)
Οι μέλισσες από την Καρινθία και την Καρινθία απέκτησαν ευρωπαϊκή φήμη πριν από εκατό χρόνια. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των εντόμων έχει γίνει όχι μόνο μια καταπληκτική γαλήνη, αλλά και η ικανότητα γρήγορης και αποτελεσματικής συλλογής μελιού στις συνθήκες μιας φευγαλέας αλπικής πηγής, όταν οι δωροδοκίες δεν είναι ευχάριστες σε αφθονία. Επιπλέον, σύμφωνα με τις φωτογραφίες και τις περιγραφές, αυτή η φυλή μελισσών διακρίνεται από την καλή ανθεκτικότητα του χειμώνα και την αντοχή σε ζεστές καλοκαιρινές μέρες. Η διατήρηση μικρών οικογενειών της μέλισσας Krajina το χειμώνα είναι πολύ οικονομική.
Σήμερα, η φυλή μελισσών krainsky, ή karnik, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή είδη στην Ευρώπη. Το σώμα του εντόμου διακρίνεται από γκρι-ασημί χρώμα. Οι μέλισσες πετούν έξω από την κυψέλη νωρίς, γεγονός που καθιστά δυνατή τη λήψη δωροδοκιών από τα πρώτα φυτά μελιού την άνοιξη. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, μόνο το ένα τρίτο των οικογενειών μπορούν να συρρέουν, και εάν ξεκινήσουν την κατάλληλη εργασία εγκαίρως, είναι εύκολο για αυτούς να επιστρέψουν στο εργασιακό τους πνεύμα. Στη γεωργία, η φυλή μελισσών εκτιμάται ως επικονιαστής για το κόκκινο τριφύλλι. Η προβοσκίδα φτάνει σε μήκος 6,8 mm.
Η βασίλισσα γεννάει 1,5 με 2 χιλιάδες αυγά την ημέρα.
Δηλαδή, το carnica, ως φυλή μελισσών, συνδυάζει τις καλύτερες ιδιότητες γκρι Καυκάσιων και Καρπαθίων εντόμων. Πρώτα απ 'όλα, κατά τη μαζική συλλογή μελιού, οι μέλισσες γεμίζουν τις χτένες με γέννα και μετά μετακινούνται στα κουφώματα.
Καρπάθια μέλισσα (Apis mellifera carpatica)
Μια άλλη φυλή μελισσών στην Ευρώπη ονομάζεται Καρπάθια από τον τόπο καταγωγής και το βιότοπό της. Το κυρίαρχο χρώμα στο χρωματισμό της Καρπάθιας μέλισσας είναι γκρι. Το έντομο διακρίνεται από μια μακρά, προβοσκίδα έως 7 mm, καλή αντοχή στο χειμώνα, γαλήνιο χαρακτήρα και χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη στο μέλι. Οι βασίλισσες αυτού του τύπου μελισσών γεννούν έως 1800 αυγά την ημέρα.
Τα χαρακτηριστικά της φυλής περιλαμβάνουν την πρώιμη ετοιμότητα των μελισσών να συλλέγουν μέλι. Ωστόσο, με πολλή θετική ποιότητα, οι καρπάθιες μέλισσες έχουν επίσης ορισμένα μειονεκτήματα. Σε αυτά περιλαμβάνεται η τάση να καταχραστεί δωροδοκία κάποιου άλλου, εάν υπάρχει έλλειψη ανθισμένων φυτών στην περιοχή, καθώς και η απουσία αντίστασης στον σκώρο κεριού που διεισδύει στην κυψέλη.
Ιταλική φυλή μελισσών (Apis mellifera liqustica)
Η φυλή των μελισσών από τη νότια Ευρώπη, σε σύγκριση με άλλους συγγενείς, έχει ένα πιο χρυσό χρώμα, την υψηλότερη γονιμότητα των βασίλισσες, έως και 3500 αυγά την ημέρα, εξαιρετική αντοχή στις ασθένειες και χαμηλή πιθανότητα σμήνους.
Η νότια προέλευση αυτής της φυλής των μελισσών καθόρισε όχι πολύ υψηλή αντοχή στον παγετό των εντόμων. Αλλά οι μέλισσες της ιταλικής ποικιλίας αλλάζουν γρήγορα από το μέλι σε ένα φυτό μελιού, αναζητώντας τις πιο κερδοφόρες δωροδοκίες, και είναι επίσης εξαιρετικά καθαρές.
Ο τεράστιος αριθμός αυγών που γεννήθηκαν από τη μήτρα ήταν προκαθορισμένο ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά την εργασία με έντομα. Το γενέθλιο είναι υψίστης σημασίας για αυτήν τη φυλή, και με μια μικρή ποσότητα συλλογής μελιού, οι μέλισσες μπορούν να δώσουν όλες τις δωροδοκίες στη νεότερη γενιά.
Ασιατικές μέλισσες
Τα ευρωπαϊκά έντομα που ανήκουν στο είδος Apis mellifera δεν διανέμονται ευρέως στην Ασία. Εδώ για πολλές χιλιετίες έχει αναπτύξει τον δικό του πληθυσμό μελισσών και την παράδοση της μελισσοκομίας και της μελισσοκομίας.
Σήμερα, οι ειδικοί μετράνε έως και εννέα είδη μελισσών, αυτόχθονες στο ασιατικό τμήμα του κόσμου. Μεταξύ αυτών, τα πιο διάσημα και ενδιαφέροντα είναι: Apis dorsata, Apis cerana, Apis floreа.
Ένας εξέχων εκπρόσωπος της οικογένειας των μελισσών είναι ο ορεινός γίγαντας των Ιμαλαΐων Apis dorsata laboriosa με μια σκούρα κοιλιά διακοσμημένη με λεπτές άσπρες ρίγες. Αυτή η φυλή ζει σε απότομους βράχους, όπου χτίζει τεράστιες χτένες σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα μήκους έως 160 cm και πλάτους περίπου 80 cm.
Το έργο ενός μελισσοκόμου σε τέτοιες συνθήκες μοιάζει με το έργο ενός ακραίου ορειβάτη, ο οποίος κινδυνεύει όχι μόνο να πέσει από μεγάλο ύψος, αλλά επίσης να επιτεθεί από μια μάζα όχι από τις πιο φιλικές μέλισσες των Ιμαλαΐων.
Η νάνος ασιατική μέλισσα ή νάνος Apis florea κάνει κηρήθρες σε δέντρα ή θάμνους. Το μικρό μέγεθος των εντόμων, που περιγράφηκε για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα, υποδηλώνει ότι αυτές οι μέλισσες είναι μια από τις μικρότερες όχι μόνο στην Ασία, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για ένα χρόνο, η οικογένεια αυτών των μελισσών μπορεί να συλλέξει όχι περισσότερο από ένα κιλό μέλι, αλλά την ίδια στιγμή προστατεύουν σταθερά τις φωλιές τους και θεωρούνται στη γεωργία ως επικονιαστικά έντομα.
Η κινεζική κερί μέλισσα ή Apis cerana μπορεί να θεωρηθεί ισότιμος αντίπαλος της ευρωπαϊκής μέλισσας. Αυτός ο τύπος μελισσών Ινδίας ή Ιμαλαΐων είναι ευρέως διαδεδομένος στις περισσότερες περιοχές της Ασίας. Αυτά τα έντομα βρίσκονται επίσης στη ρωσική Άπω Ανατολή. Για παράδειγμα, στην Περιοχή Primorsky, αυτή η φυλή μελισσών που περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο σπάνια εμφανίζεται στην δασική ζώνη.