Οι κύριες μέθοδοι αναπαραγωγής σμέουρων
Πως τα σμέουρα πολλαπλασιάζονται, γνωρίζει σχεδόν κάθε έμπειρο κηπουρό, που δεν μπορεί να ειπωθεί για τους αρχάριους κηπουρούς. Για αυτούς, αυτό το άρθρο θα γίνει πραγματικό εύρημα και οι έμπειροι ερασιτέχνες θα μάθουν επίσης κάτι νέο για τον εαυτό τους.
Σήμερα, υπάρχουν διάφοροι τρόποι αναπαραγωγής σμέουρων. Εδώ είναι τα πιο συνηθισμένα:
- Πράσινα καθώς και μοσχεύματα ρίζας.
- Ρίζα απόγονος;
- Σπόροι.
Αναπαραγωγή σμέουρων με μοσχεύματα
Αυτή η μέθοδος είναι πιο κοινή στους κηπουρούς. Δεν διαρκεί πολύ και είναι αρκετά εύκολο να το μάθετε. Τα σμέουρα μπορούν να πολλαπλασιαστούν με πράσινο, καθώς και με μοσχεύματα ρίζας. Οι μέθοδοι είναι ελαφρώς διαφορετικές μεταξύ τους, οπότε θα δώσουμε μια περιγραφή καθεμιάς από αυτές.
- Πολλαπλασιασμός σμέουρων με πράσινα μοσχεύματα. Η ουσία της μεθόδου έγκειται στο γεγονός ότι η αναπαραγωγή σμέουρων γίνεται όταν χρησιμοποιείτε τις ρίζες απορροφητήρα του θάμνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι εμφανίζονται (συνήθως στο διάδρομο) μετά από αρκετά χρόνια ύπαρξης φύτευσης. Αυτά τα λάχανα δεν έχουν ριζικό σύστημα, επομένως δεν χρησιμοποιούνται ως φυτά, αλλά ως μοσχεύματα, τα οποία αργότερα μπορούν να δώσουν ρίζες.
Αφού παρέλθει ο χρόνος, τα μοσχεύματα μπορούν να φυτευτούν κάτω από την ταινία. Για να τα κάνετε καλά αποδεκτά, πρέπει να παρακολουθείτε την υγρασία (θα πρέπει να είναι υψηλή), κάτω από το λεγόμενο καταφύγιο και το καθεστώς θερμοκρασίας (22-25 μοίρες).
ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ! Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται όταν τα πράσινα μοσχεύματα έχουν ήδη 2 ή 3 αληθινά φύλλα. Εάν κάνετε αυτήν τη λειτουργία νωρίτερα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το νεαρό βατόμουρο να μην ριζώσει.
- Αναπαραγωγή σμέουρων χρησιμοποιώντας μοσχεύματα ρίζας. Αυτή η μέθοδος είναι λιγότερο δημοφιλής καθώς έχει κάποια μειονεκτήματα. Συγκεκριμένα, όταν σκάβουμε τις ρίζες (αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για αναπαραγωγή με αυτήν τη μέθοδο), ο ίδιος ο θάμνος βατόμουρου συχνά υποστεί βλάβη. Μετά από αυτό, είναι άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να πεθάνει. Παρ 'όλα αυτά, αυτή η μέθοδος έχει δικαίωμα να υπάρξει, και ως εκ τούτου θα μιλήσουμε για αυτήν με περισσότερες λεπτομέρειες.
Η εκσκαφή των ριζών πραγματοποιείται κυρίως στους διαδρόμους, αυτό σας επιτρέπει να ελαχιστοποιήσετε τις ζημιές στους κοντινούς αναπτυσσόμενους θάμνους. Οι ρίζες (ή μοσχεύματα ρίζας) επιλέγονται πιο δυνατά, το μήκος τους πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 10-15 cm. Τα καλύτερα δείγματα (εκείνα με πλευρικά κλαδιά) τοποθετούνται σε μικρές αυλακώσεις (βάθος 5 mm), καλυμμένες με γη και, καθώς αυτές στεγνώστε το χώμα ποτίζεται. Μετά από λίγο, νέοι θάμνοι βατόμουρου θα σπάσουν στην επιφάνεια.
Αναπαραγωγή σμέουρων από απορροφητές ρίζας
Αυτή η μέθοδος είναι η πιο ευέλικτη και χρησιμοποιείται ευρέως στους έμπειρους κηπουρούς. Ο απόγονος ρίζας είναι ένας πιο ώριμος πράσινος μίσχος που έχει το δικό του ριζικό σύστημα, αλλά εξαρτάται από τον μητρικό θάμνο. Το φθινόπωρο, σκάβονται και μεταφέρονται σε νέο μέρος. Έτσι ώστε ο μελλοντικός θάμνος συνηθίστηκε καλά, πρέπει να ποτίζεται συστηματικά και στην αρχή να μην αφήνονται οι ακτίνες του ήλιου να πέφτουν στα φύλλα του φυτού. Για να το κάνετε αυτό, μπορείτε να τραβήξετε ένα πανί πάνω από τα απορροφητικά ρίζας.
Πολλαπλασιασμός σμέουρων από σπόρους
Αυτή η μέθοδος δεν είναι πρακτικά κοινή στους κηπουρούς, καθώς απαιτεί πολλή εργασία και πολύ χρόνο. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται συνήθως από τους κτηνοτρόφους.
Τα σμέουρα λαμβάνονται και σφυροκοπούνται μέσω ενός σουρωτήρι. Οι σπόροι, μαζί με τον πολτό, τοποθετούνται σε ένα ποτήρι νερό και πλένονται καλά. Οι πλωτοί σπόροι δεν είναι κατάλληλοι για φύτευση, πιστεύεται ότι εξακολουθούν να είναι υπανάπτυκτες και δεν θα είναι σε θέση να αποδώσουν απογόνους. Τα υπόλοιπα δείγματα στεγνώνουν καλά. Μετά την ολοκλήρωση της δράσης, μπορούν να σπαρθούν αμέσως σε κουτιά, αλλά οι ειδικοί συνιστούν να μην βιαστούν με αυτό.
Για καλύτερη βλάστηση των σπόρων, απαιτείται ειδική επεξεργασία. Συγκεκριμένα, ο σπόρος τοποθετείται σε νερό για μια ημέρα. Μετά από λίγο, το υγρό στραγγίζεται και οι σπόροι αναμιγνύονται με υγρή άμμο του ποταμού. Η προετοιμασμένη συνοχή τοποθετείται σε σακούλες από νάιλον (αν δεν υπάρχουν καθόλου, τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε συνηθισμένα καλσόν) και τοποθετείτε σε ένα δοχείο κατάλληλο για αυτό (τα συνηθισμένα κουτιά μπορούν να παίξουν το ρόλο τους). Στη συνέχεια, οι σάκοι των σπόρων καλύπτονται με βρεγμένα βρύα ή πριονίδι στον ατμό. Όλα αυτά πρέπει να αφαιρεθούν, κατά προτίμηση σε δροσερό μέρος, για παράδειγμα, υπόγεια ή, εάν το επιτρέπει ο χώρος, στο ψυγείο.
Τα δοχεία με όλο το περιεχόμενο πρέπει να παραμείνουν για τρεις μήνες και στη συνέχεια οι σπόροι, μαζί με την άμμο, αφαιρούνται και σπέρνονται στα κουτιά.
ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ! Για να βλαστήσουν οι σπόροι βατόμουρου πιο γρήγορα, πρέπει να τους σπείρετε σε αυλακώσεις, το βάθος των οποίων πρέπει να είναι περίπου 5 mm. Πασπαλίστε τα σπορόφυτα πάνω με ένα στρώμα τύρφης ή άμμου. Μετά από αυτό, το κουτί πρέπει να καλύπτεται με γυαλί ή πολυαιθυλένιο και να τοποθετείται σε φωτεινό μέρος όπου οι άμεσες ακτίνες του ήλιου δεν θα διεισδύσουν.
Όταν ολοκληρωθούν όλες οι παραπάνω ενέργειες, πρέπει να είστε υπομονετικοί και να περιμένετε. Ας πούμε αμέσως ότι δεν θα βλαστήσουν όλοι οι σπόροι. Επιτυχές αποτέλεσμα - 50%. Τα δενδρύλλια είναι έτοιμα για κατάδυση (μεταφύτευση σε ξεχωριστά πλαστικά ποτήρια) όταν το ύψος τους είναι 10 εκ. Τα μελλοντικά φυτά φυλάσσονται σε δοχεία έως ότου βγει σχετικά ζεστός καιρός. Όταν συμβεί αυτό, τα φυτά πρέπει να φυτευτούν σε ανοιχτό έδαφος. Συνιστάται να βρείτε μια ηλιόλουστη τοποθεσία προστατευμένη από τους ανέμους. Μετά από 2 χρόνια, τα γεμάτα φυτά φυτά θα αναπτυχθούν από τα φυτά.
Προσοχή! Ακόμα κι αν επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε αυτήν τη μέθοδο, να θυμάστε ότι οι ποιότητες ποικιλίας δεν διατηρούνται.
Στην πραγματικότητα, σήμερα υπάρχουν μερικοί άλλοι τρεις τρόποι διάδοσης σμέουρων, για παράδειγμα, με κορυφές. Ωστόσο, αυτές οι μέθοδοι δεν χρησιμοποιούνται ευρέως. Τα μοσχεύματα παραμένουν ιδανική επιλογή για πολλούς κηπουρούς.