Ang de-kalidad na pag-aani ng mais mula sa bukid para sa butil, silage at cobs
Ayon sa pamantayan ng agronomic, ang mais ay ani sa iba't ibang paraan. Ang bawat isa sa kanila ay mayroong sariling teknolohiya at nakasalalay sa layunin ng paglaki ng ani. Karaniwan itong inihasik para sa butil, silage, o cobs. Upang makakuha ng masaganang ani, kinakailangan upang maitaguyod nang tama ang yugto ng pagkahinog ng mais at ang oras ng pag-aani.
Mga yugto ng pagkahinog
Ang yugto ng waks ay nangyayari kapag ang mga butil ay nakakakuha ng isang ilaw na kulay dilaw at katamtamang density. Ang puting likido ay hindi na lumalabas sa kanila, at kapag pinindot, mananatili ang mga dent. Sa paglipas ng panahon, ang mga binhi ay sumasailalim sa mga dramatikong pagbabago. Ang mga sangkap ng asukal ay ginawang starch at ang likido ay naging matatag na pulp.
Sa huling yugto ng pagkahinog, ang mga buto ng mais ay mayaman dilaw o kulay kahel na kulay. Ang mga plate ng dahon ay kumuha ng isang light brown na kulay, magsimulang matuyo at madaling tumanggal mula sa kob.
Ang bawat yugto ng pagkahinog ng mais ay may sariling rate ng kahalumigmigan. Pagkahinog ng gatas - 58%, wax - 35%, puno - 26%.
Pag-aani ng mga palatandaan
Ang isa sa mga pangunahing bentahe ng isang ani ng palay ay ang mataas na ani. Sa karaniwan, mula 7 hanggang 10 toneladang kalidad na produkto ang aani mula sa isang ektarya. Ito ay aktibong ginagamit sa industriya ng pagkain at pagsasaka. Ang ani ay nahasik sa pagtatapos ng Abril at simula ng Mayo, isinasaalang-alang ang mga kondisyon sa klimatiko ng lumalaking lugar.
At ang oras ng pag-aani ng mais para sa butil ay natutukoy ng naturang pamantayan:
- biological yugto ng kapanahunan;
- pinapayagan na antas ng kahalumigmigan;
- pamamaraan ng pag-aani;
- panahon.
Ang paglihis mula sa mga salik na ito ay madalas na humantong sa pagkawala ng ani. Bukod dito, ang hindi hinog na butil ay nangangailangan ng espesyal na teknolohiya ng pag-iimbak. Kung ang nilalaman ng kahalumigmigan nito ay lumampas sa 25-30%, ang mga espesyal na silid na pagpapatayo ay itinatayo. At lahat ng ito ay nangangailangan ng karagdagang mga gastos sa materyal. Ang isang mahalagang aspeto ay din ang pinakamainam na panahon kapag ang mais para sa butil ay aani mula sa mga bukid, silage o ang cob. Mayroong maraming mga palatandaan.
Sa southern latitude, kung saan ang taglagas ay medyo mainit at walang ulan, ang mga magsasaka ay naghihintay para sa kumpletong pagpapatayo ng kultura. Bilang isang resulta, ang butil na naglalaman lamang ng 15% na kahalumigmigan ay handa na para sa pag-iimbak. Gayunpaman, ang pagpipiliang ito ay humahantong sa pagkawala ng ani. Sa katunayan, sa oras na ito ang mga halaman ay lumubog dahil sa mga prutas o nahiga sa lupa. Bilang karagdagan, pumutok ang mga tainga, nawawalan ng mahalagang butil.
Sa mga hilagang rehiyon, ang klima na kung saan ay nailalarawan sa pamamagitan ng maikling tag-init at unang bahagi ng taglagas, sinubukan nilang huwag maantala ang pag-aani ng mga pananim. Kung hindi man, magdusa ito mula sa hamog na nagyelo o magsisimula ang "tag-ulan". Dahil dito, maaaring mawalan ng butil at halaga ng feed ang butil.
Kung mayroong isang itim na tuldok sa prutas sa lugar kung saan ang mga butil ay nakakabit sa cob, kung gayon ang kultura ay ganap na hinog.
Pag-aani ng mais para sa butil
Mayroong dalawang mga teknolohiya ng pag-aani para sa "reyna ng mga bukid". Ang unang pagpipilian ay i-cut ang buong cob. Ginagamit ito kahit na ang antas ng kahalumigmigan ng mga cobs ay halos 40%. Ang gayong mga butil ay ani para sa mga pangangailangan sa pagkain at bilang isang binhi. Ang pangalawang pamamaraan ay angkop para sa mga prutas na may nilalaman na kahalumigmigan na hanggang 30%.Ang nagresultang produkto ay ginagamit para sa pagpapakain ng mga ibon at hayop.
At ano ang ginagamit upang mag-ani ng mais para sa butil mula sa malawak na lupang pang-agrikultura? Bilang panuntunan, gumagamit ang mga magsasaka ng sinundan na kagamitan sa pag-aani ng mais na may dalawang uri ng mga header: stream at platform.
Gumagana ang unit alinsunod sa scheme na ito:
- ang mga tangkay at tainga ay pinutol nang sabay-sabay;
- ang mga shoots ay nahiwalay mula sa mga prutas ng binhi;
- ang butil ay lubusang nalinis;
- ang natapos na masa ay nakolekta sa isang magkakahiwalay na bahagi ng makina.
Ang pinakatanyag na sumunod na mga ani ng mais ay ang KKP-3, TORNADO-80, Khersonets-7. Walang gaanong tanyag at self-propelled na mga yunit ng Khersonets-200 na tatak KSKU-6A. Bilang karagdagan, ang mga tagagawa ng Intsik ay nag-aalok ng 4YZ-3F mini-ani. Gumagamit ang mga magsasaka ng karaniwang mga header bilang karagdagang mga adapter. Karaniwan silang ibinibigay sa mga nag-aani ng palay.
Ang mga cobs ay angkop para sa pag-aani ng mga pananim na may pagsasama, kung saan 1-5% lamang ng mga nasirang binhi ang sinusunod.
Pag-aani ng mais para sa silage
Kapag ang isang ani ay nasa yugto ng pagawaan ng gatas o sa simula ng yugto ng waxy ng pagkahinog, naglalaman ito ng isang bilang ng mga mahalagang sangkap na kinakailangan para sa paglago at pag-unlad ng hayop.
Dahil ang mga cobs ay natatakpan ng berdeng mga dahon, at ang kahalumigmigan na nilalaman ng mga butil ay umabot sa 70%, ang mais para sa pandarambong ay aani gamit ang teknolohiyang ito.:
- una, pinutol nila ang gilid ng bukid sa paligid ng buong perimeter;
- tuwing 500 m, ang mga cross swath ay ginawa para sa kagamitan;
- kalkulahin ang laki ng mga panulat, na dapat na 10 beses na mas mababa kaysa sa haba ng patlang.
Pinagsasama ng Trailed ang KS-1.8 o KSS-2.6 ay ginagamit para sa negosyo. Ang self-propelled na KSK-100 unit ay angkop din. Ang prinsipyo ng pagpapatakbo ng kagamitan ay sumusunod sa mga pamantayan ng pag-aani ng silage. Ang mga pagkalugi ay 1.5% lamang. Ang lupa ay hindi nakapasok sa berdeng masa. Ang laki ng maliit na butil ng halaman ay mula 2 hanggang 4 cm. Ang mga shoot ay pinuputol sa taas na humigit-kumulang 15-20 cm. Ang natapos na silage ay dinala sa isang espesyal na lugar ng mga traktor o kotse.
Salamat sa pinong paggupit, isang produkto ang nakuha na kamangha-manghang siksik at mas matagal na nakaimbak.
Pag-aani ng mais sa cob
Sa mga hardin sa bahay, ang ani ay madalas na lumaki bilang alagang hayop. Gayunpaman, ang mga batang tainga ay ginagamit sa pagluluto. Kadalasan ay pipitasin ito ng kamay.
Ang pagkahinog ng prutas ay natutukoy ng mga palatandaan:
- ang mga butil ay may isang maputlang dilaw na kulay;
- ang daloy ay dumadaloy sa kanila kapag pinindot;
- mahigpit na nakadikit ang mga dahon sa cob at nahihirapan.
Sa mga maluwang na bukirin, ang pag-aani ng mais sa kob ay nagsisimula matapos ang prutas ay ganap na hinog. Ang mga hinog na ispesimen ay baluktot sa kabaligtaran na direksyon mula sa tangkay. Kulay kayumanggi ang mga tuyong buhok. Kung ang mga ito ay mapula-pula at basa-basa sa pagpindot, kung gayon ang mais ay hindi pa hinog. Ang mga buto ng tainga ay siksik at hindi naglalabas ng anumang likido. Kadalasan, ang buong prutas ay ani upang makakuha ng materyal na pagtatanim.
Para sa pag-aani ng mais, ang oras ay napili kapag ang panahon ay malinaw, tuyo. Bilang isang patakaran, ginagamit ang isang espesyal na pamamaraan na nag-aalis ng tuyong mga dahon at buhok mula sa mga cobs.
Ang nalinis na mais ay dinadala muna sa mga bukas na lugar at pagkatapos ay sa isang maayos na pasilidad na imbakan. Kung ang mga prutas ay ani nang maaga, maaari silang magkaroon ng amag. Samakatuwid, pinatuyo ang mga ito sa mga espesyal na silid.
Ang ilang mga pagkakaiba-iba ng mga pananim, pagkatapos ng biological pagkahinog, sandalan patungo sa lupa. Ang mga naturang ispesimen ay mahirap alisin kahit na may modernong teknolohiya. Nalulutas ang problema sa tulong ng mga manggagawa na nangongolekta ng mga cobs nang manu-mano. Upang maiwasan ang mga naturang problema, ang mga uri ng mais na may lumalaban na tangkay ay paunang pinili.
Mga pamamaraan ng pag-aani ng ani
Matapos ang matagumpay na pag-aani ng mais, ang nagresultang butil o tainga ay dapat protektahan mula sa iba't ibang mga pathogenic na organismo. Ang butil ng feed ay nakaimbak nang maramihan sa mga warehouse o espesyal na bunker. Natutukoy ang taas depende sa laki ng silid. Ang pangunahing bagay ay ang mga manggagawa ay maaaring makontrol ang kalidad ng butil.
Ang silage ay nakaimbak sa mga espesyal na trenches o tower. Sa parehong oras, ang mga tagapagpahiwatig ng temperatura ng itaas at mas mababang mga layer ay patuloy na sinusubaybayan.Kung hindi man, bubuo ang paghalay, na maaaring makapinsala sa buong produkto.
Ang mga cobs ay itinatago sa isang tuyong silid na may malakas na bentilasyon. Ang average na kahalumigmigan dito ay hindi lalampas sa 15%. Ang maximum na taas ng bunton ay humigit-kumulang na 1.5 m. Bago ipadala ang mga cobs para sa imbakan, maingat silang pinagsunod-sunod. Ang mga spoiled specimens at greens ay tinanggal.
Tulad ng nakikita mo, ang pag-aani ng mais ay nangangailangan ng matalinong diskarte. Ang isang mahalagang papel ay ginampanan ng antas ng pagkahinog at ang pangwakas na layunin ng paggamit ng produkto. Ang mga maluluwang na taniman ay aani gamit ang modernong teknolohiya. Sa bahay, ang gawain ay tapos na nang manu-mano. Ang ani ng ani ay nakaimbak alinsunod sa mga patakaran ng agronomic.