Πώς και πού μεγαλώνει το απόκοσμο φυτό από τους θρύλους του ακονίτου λύκου
Λίγοι από τους κηπουρούς και τους χωρικούς γνωρίζουν πού μεγαλώνει ο ακονίτης του λύκου και ποιες ιδιότητες έχει το φυτό. Αν και, ίσως, την έχουν ακούσει ως μαχητής λύκων, μαχητής ρίζας, θάνατο κατσίκας ή χόρτο lumbago. Αυτή η δημοφιλής γνώμη δεν αποτελεί καλό σημείο, το φυτό θεωρείται δηλητηριώδες.
Τι είναι ο ακονίτης, πώς μοιάζει
Το Wolf aconite έχει δύο τύπους ριζικού συστήματος:
- Οι ρίζες των κονδύλων, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου σχηματίζουν ένα ολόκληρο σύστημα 12-15 ριζών, επιμήκυνσης σε μια αλυσίδα ή μονές ρίζες κονδύλων, κάθε χρόνο πεθαίνουν μαζί με το έδαφος.
- Τάρο αποτελούμενο από πολλές λεπτές, σαν κορδόνι, σφιχτά συνυφασμένες ρίζες.
Το ύψος του ακονίτη μπορεί να φτάσει το 1 μ. Τα φύλλα του είναι πολύ πλούσια σε πράσινο, στρογγυλεμένο, παλάμη. Το apical raceme αποτελείται από λουλούδια με πεντάφυλλο κάλυκα, το οποίο μπορεί να είναι κίτρινο, μπλε, λευκό ή λιλά. Αρχίζει να ανθίζει στα μέσα Ιουλίου και τελειώνει τον Οκτώβριο. Τα φρούτα είναι ξηρά φυλλάδια.
Οι μέλισσες συλλέγουν μικρές ποσότητες νέκταρ και γύρης από άνθη ακονίτη. Αλλά μόνο αν δεν υπάρχουν άλλα ανθοφόρα φυτά στην περιοχή. Οι ακονίτες μπορούν να τους δηλητηριάσουν.
Πόσο επικίνδυνο είναι η ρίζα του λύκου
Η εμφάνιση στη γη του ακονίτη σχετίζεται με έναν από τους αρχαίους ελληνικούς μύθους για τον Ηρακλή. Ο μεγάλος πολεμιστής έφερε από τον κάτω κόσμο τον κόλπο Σέρμπερους, από τον οποίο γεννήθηκε το δηλητηριώδες σάλιο μια μαύρη ρίζα. Αυτό δείχνει ότι πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι γνώριζαν ότι το φυτό είναι δηλητηριώδες, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καμία μορφή. Στους θρύλους της Σκανδιναβίας, ο παλαιστής (ακονίτης) μεγάλωσε όπου ο Θορ σκότωσε ένα δηλητηριώδες φίδι, αλλά ο ίδιος πέθανε από τα δαγκώματά του.
Το γεγονός ότι ο ακονίτης είναι δηλητηριώδης δεν αμφισβητήθηκε εδώ και πολύ καιρό. Στο Νεπάλ, το δόλωμα και το νερό δηλητηριάστηκαν σε πηγές από τις οποίες έπιναν αρπακτικά ζώα ή οι εχθροί μπορούσαν να ξεδιψάσουν. Στην Κίνα και την Ελλάδα, με μεγάλη προσοχή έφτιαξαν δηλητήριο για βέλη, δηλητήριο για λύκους από ακονίτη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αρχαίοι ισχυρίστηκαν ότι όχι μόνο ολόκληρο το φυτό είναι δηλητηριώδες, αλλά και η μυρωδιά του είναι δηλητηριώδης.
Ένα φρεσκοκομμένο φυτό είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδες. Η τοξική αλκολοειδής ακονιτίνη βρίσκεται σε οποιοδήποτε μέρος του φυτού, ακόμη και σε γύρη, αλλά είναι ιδιαίτερα άφθονη στις ρίζες και τους σπόρους.
Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης είναι τα εξής:
- γρήγορο μούδιασμα της γλώσσας και του στόματος, αίσθημα μυρμηγκιάσματος.
- δύσπνοια, άλλες αναπνευστικές διαταραχές
- αδύναμος, σταδιακά αυξανόμενος παλμός, αρρυθμία.
- ζάλη, κατάσταση αναισθησίας
- σάλιασμα, ναυτία και έμετος.
- μαλακό, πολύ κρύο δέρμα.
- πνευμονικό οίδημα, σπασμοί.
Μετά την παράλυση του αναπνευστικού κέντρου, εμφανίζεται θάνατος. Επομένως, ακόμη και με μια μικρή υποψία για δηλητηρίαση από ακονίτη, είναι απαραίτητο να καλέσετε επειγόντως ένα ασθενοφόρο και, πριν από την άφιξή του, να ενεργήσετε σύμφωνα με τις οδηγίες που παρέχονται από τον αποστολέα ή τον γιατρό που είναι εν ενεργεία.
Πού μεγαλώνει ο ακονίτης λύκου
Ένα ανεπιτήδευτο φυτό κοινό στην περιοχή της Ασίας, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική. Εμφανίζεται κατά μήκος όχθης ποταμού, σε αλπικά λιβάδια, κατά μήκος δρόμων. Συχνά επιλέγει θρεπτικά εδάφη με υψηλή περιεκτικότητα σε χούμο. Μπορεί να δει τόσο σε βραχώδεις πλαγιές όσο και κοντά σε ορεινά ποτάμια, στην τούνδρα.
Στο βόρειο ημισφαίριο, 330 είδη φυτών ανήκουν στο γένος του παλαιστή. Στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας, 4 τύποι ακονίτη αναπτύσσονται σε φυσικές συνθήκες, όλοι τους είναι αρκετά δηλητηριώδεις.
Αντίδοτο μαχητικό (δρυς)
Αναπτύσσεται κυρίως στη ζώνη του chernozem, στις άκρες των δασών, στα πλημμυρισμένα και ξηρά λιβάδια, σε φυλλοβόλα δάση και θάμνους. Διαφέρει από άλλα είδη σε ανοιχτό κίτρινο άνθη. Βρίσκεται στην Κριμαία, την Ουκρανία, τον Καύκασο και το Αλτάι, και διανέμεται στη Δυτική και Ανατολική Σιβηρία.
Η χημική του σύνθεση είναι πολύ διαφορετική από εκείνη άλλων φυτών αυτού του γένους. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρέχονται από το Academician A.P. Orekhov, στο εναέριο τμήμα του φυτού υπάρχουν δύο αλκαλοειδή - ανθόριο και ψευτοαντορίνη. Μη δηλητηριώδεις ρίζες. Στη σύνθεσή τους, ένα άλλο, ειδικό αλκολοειδές βρέθηκε, που μοιάζει με ατισίνη στη δομή, έναν ανταγωνιστή των ακονιτινών. Το φυτό, ειδικά οι ρίζες, χρησιμοποιείται στη λαϊκή ιατρική και την ομοιοπαθητική. Χρησιμοποιείται ως εντομοκτόνο για να σκοτώσει σκαθάρι βατόμουρου και σκαθάρι βιασμού. Ο αντίδοτος μαχητής έχει διακοσμητικά σχήματα και ποικιλίες.
Βόρειος παλαιστής (ψηλός)
Αναπτύσσεται στην Κίνα, την Ευρώπη, την Ασία, τη Σιβηρία, το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ειδικά στις βόρειες περιοχές και τα δάση των βορειοανατολικών Altai. Βρίσκεται όχι μόνο ανάμεσα σε δέντρα, αλλά και σε πυκνά αλσύλλια θάμνοι... Τα λουλούδια είναι γκριζωπό-μοβ, με διαφορετικό τονικό κορεσμό. Το άνω μέρος τους είναι πιο επιμήκη από εκείνο άλλων ειδών. Το εργοστάσιο είναι καταχωρημένο στα Κόκκινα Βιβλία Δεδομένων πολλών περιοχών και περιοχών της Ρωσίας.
Το στέλεχος του βόρειου μαχητή φτάνει τα 2-2,5 μ. Οι ρίζες και το γρασίδι του φυτού χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική στο Θιβέτ, τη Μογγολία, τη Σιβηρία και το Αλτάι. Ωστόσο, θεωρείται δηλητηριώδες για τα ζώα σε οποιαδήποτε μορφή. Στο Altai, στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε για την καταπολέμηση των μυγών και των κατσαρίδων. Ορισμένοι κτηνοτρόφοι στη Μογγολία δηλητηριάζουν αρπακτικά με σκόνη από τη ρίζα ενός ψηλού παλαιστή, αναμεμειγμένο με αίμα ζώων.
Οι πολιτιστικές μορφές του βόρειου μαχητή καλλιεργούνται στη σκιά και στη μερική σκιά. Δεν ανέχονται τη μεταφύτευση καλά, επομένως θα πρέπει να φυτευτούν αμέσως σε μόνιμο μέρος.
Μάλλινος μαχητής
Αυτό το φυτό μπορεί να βρεθεί σε ορισμένα μέρη στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας. Είναι ενδημικό λοιπόν, όπου αναπτύσσεται ο ακονίτης του λύκου αυτού του είδους. Αλλά μερικές φορές μπορεί να φανεί στο δάσος ή σε μια εκκαθάριση. Το στέλεχος φτάνει σε ύψος 1,5 m, είναι αρκετά μεγάλο και ελαφρώς ραβδωτό στη βάση. Το μήκος των μίσχων των βασικών φύλλων είναι από 10 έως 25 εκ. Οι μίσχοι των βλαστικών φύλλων είναι πολύ μικρές. Η ταξιανθία, με μεγάλα, ανοιχτοκίτρινα άνθη, είναι ένα μάλλον πυκνό ρατσάκι μήκους περίπου 30 cm, το οποίο μπορεί να διακλαδώσει παρακάτω.
Βαϊκάλη παλαιστής
Ένα πολυετές, αυξάνεται στην Transbaikalia, την Ανατολική Σιβηρία, τη Μογγολία και την Κίνα. Τα περισσότερα φυτά βρίσκονται στη δασική ζώνη, καθώς και στις στέπες, τις κοιλάδες, τα λιβάδια. Το ύψος του στελέχους δεν υπερβαίνει το 1 m, συνήθως είναι κοντό, περίπου 40 εκ. Το ρίζωμα αποτελείται από δύο επιμήκη κονδύλους. Τα λουλούδια είναι φωτεινά μπλε, το καθένα μήκους 3 cm.
Ο παλαιστής του Φλέροφ
Ένα πολύ σπάνιο είδος, επομένως η περιοχή όπου αναπτύσσεται αυτός ο τύπος ακονίτου λύκου είναι πολύ μικρή. Διανέμεται στη λεκάνη του ποταμού Sherna, που ρέει μέσω του εδάφους της περιοχής Vladimirovsk. Είναι ένα στενά τοπικό ενδημικό, που περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εμφανίζεται σε βαλτώδεις περιοχές, πεδινά λιβάδια, κοιλάδες μικρών ποταμών. Τα λουλούδια είναι βαθιά μοβ, με κυλινδρικό κράνος.