Παρακεράτωση στους χοίρους από την άποψη των ειδικών

Η δερματική νόσος που προκαλείται από ανεπάρκεια ψευδαργύρου οδηγεί σε υπογονιμότητα σε ενήλικες ή υψηλή ενδομήτρια θνησιμότητα. Η παρακεράτωση στους χοίρους συμβαίνει συχνότερα με μεταβολικές διαταραχές. Συχνά αυτό είναι συνέπεια της διατροφής ζώων μόνο με σύνθετες ζωοτροφές (ιδιαίτερα ξηρές), καλαμπόκι ή φυτικές πρωτεΐνες. Η ασθένεια καταγράφεται στα κράτη της Βαλτικής, στη Λευκορωσία, στην Ουκρανία, στην Εσθονία, στο Αλτάι, στην περιοχή του Βόλγα και στις βορειοδυτικές περιοχές της Ρωσίας.

Διάγνωση παρακεράτωσης σε χοίρους

Η συμπτωματολογία της νόσου σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Συνήθως τα θηλαστικά χαρακτηρίζονται από σημαντική καθυστέρηση στην ανάπτυξη και ανάπτυξη. Επιπλέον, η όρεξη μειώνεται απότομα και εμφανίζεται έντονη δίψα. Η εξάντληση συνοδεύεται από επιδείνωση της γενικής κατάστασης, καθώς και υπερβολική διέγερση. Ξεκινά η μερική απώλεια μαλλιών

Τα πρώτα σημάδια ανεπάρκειας ψευδαργύρου στα χοιρίδια είναι η εμφάνιση ερυθρότητας στην περιοχή:

• κεφάλι (μύτη, αυτιά, μάτια, λαιμός)
• περίνεο;
• πίσω;
• περιτόναιο;
• την εξωτερική επιφάνεια των άκρων.

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, το κόκκινο εξάνθημα παίρνει μια μαύρη-καφέ απόχρωση. Τέτοιες περιοχές του δέρματος γίνονται χονδροειδείς και πυκνωμένες. Με την πάροδο του χρόνου, η άνω επιδερμίδα αποσπάται σταδιακά. Οι ρωγμές συχνά σχηματίζονται κάτω από αυτό το φολιδωτό φλοιό. Όταν εισέλθουν σε όλες τις μορφές λοιμώξεων, μπορεί να αναπτυχθούν συμπτώματα πυοδερμάτων. Αν και η παρακεράτωση στα ζώα θεωρείται πολύ επικίνδυνη ασθένεια, αξίζει να θυμόμαστε ότι η περίσσεια ψευδαργύρου οδηγεί σε μεταβολικές διαταραχές και δηλητηρίαση (διάρροια, έμετος, κολικός) ατόμων.

Η υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο στη διατροφή των ζώων είναι ένα ευνοϊκό έδαφος για την ανάπτυξη ανεπάρκειας ψευδαργύρου.

Το κύριο πράγμα είναι να κάνουμε τη σωστή διάγνωση.

Οι απογαλακτισμένοι χοίροι και τα γαλάκια συχνά πάσχουν από αυτήν την ασθένεια, λιγότερο συχνά νεαρά ζώα και ενήλικες. Ο κύριος αιτιολογικός παράγοντας της δερματικής λοίμωξης, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο κοινός σταφυλόκοκκος aureus. Ολόκληρες αποικίες βακτηρίων ζουν στο δέρμα όλων των ζώων. Ωστόσο, οι μικροοργανισμοί δεν εκδηλώνονται με κανέναν τρόπο και δεν προκαλούν βλάβη έως ότου προκύψουν ευνοϊκές συνθήκες για αυτούς.

Τα μικρόβια ξεκινούν τη «βρώμικη δουλειά» τους όταν:

• την εμφάνιση εγκαυμάτων (χημικά ή ηλιακά) ·
• βλάβη στο δέρμα
• το σχηματισμό μιας μεμβράνης βρωμιάς, λίπους και περιττωμάτων, κάτω από τα οποία τα παθογόνα πολλαπλασιάζονται ενεργά ·
• υψηλή υγρασία στο δωμάτιο.

Λόγω αυτής της φύσης της νόσου, μόνο οι ειδικοί μπορούν να διαγνώσουν σωστά την ασθένεια.

Οι κτηνίατροι λαμβάνουν υπόψη όχι μόνο τα εξωτερικά σημάδια της εκδήλωσής του, για παράδειγμα, το χοιρίδιο καλύπτεται με κηλίδες, αλλά επίσης λαμβάνει υπόψη:

• αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος (παρουσία πρωτεϊνών, ψευδαργύρου και βιταμίνης Α)
• χημικοί δείκτες της έρευνας τροφίμων, νερού και εδάφους ·
• όλα τα κλινικά σημεία της παρακεράτωσης.
• παθολογικές αλλαγές (για παράδειγμα, ήπαρ ή γαστρεντερική οδός).

Ταυτόχρονα, οι γιατροί αποκλείουν την παρουσία άλλων δερματικών παθήσεων που σχετίζονται με δερματίτιδα. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν ψώρα, έκζεμα ή άλλες μολυσματικές ασθένειες της επιδερμίδας. Ταυτόχρονα, ο λόγος για την εμφάνιση παρακεράτωσης στους χοίρους θεωρείται η έλλειψη βιταμίνης Α, η οποία οδηγεί σε διακοπές στην απορρόφηση ενός συμπλέγματος απαραίτητων ουσιών στην κυκλοφορία του αίματος.

Αποκωδικοποίηση μιας εξέτασης αίματος. Οι φυσιολογικοί δείκτες της περιεκτικότητας σε ψευδάργυρο στον ορό αίματος ενός ζώου είναι 100% mcg ή περισσότερο.Η ανεπάρκεια ορυκτών διαγιγνώσκεται σε επίπεδο κάτω από 50% μg (ή 7,7 μmol / l).

Διάφοροι τύποι θεραπείας

Ένας εύκολος τρόπος για την αντιμετώπιση της παρακεράτωσης είναι να συμπληρώνετε τακτικά τη διατροφή με θειικό ψευδάργυρο. Η σύνθεση προστίθεται στην τροφή με ρυθμό 100-120 mg ανά χιλιόγραμμο ξηρού μίγματος. Σε άλλες περιπτώσεις, ο ασθενής χορηγείται καθημερινά εντός 0,8-1,2 g του φαρμάκου. Με αυτήν τη θεραπεία, η ανάρρωση εμφανίζεται μετά από 15-18 ημέρες. Η εισαγωγή ενδομυϊκών ενέσεων διαλύματος θειικού ψευδαργύρου (5%) μαζί με βιταμίνη Α θα βοηθήσει στην επίτευξη του ταχύτερου δυνατού θεραπευτικού αποτελέσματος. Η δοσολογία του πρώτου παράγοντα είναι 10 mg / kg σωματικού βάρους και η δεύτερη είναι σύμφωνα με τις οδηγίες. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιπλέον θεραπείας, μετά από 4-5 ημέρες, το δέρμα καθαρίζεται και τα αρδιοδιτάκυλα έχουν όρεξη.

Ορισμένοι ειδικοί συμβουλεύουν την προσθήκη αλάτων ψευδαργύρου στο πόσιμο νερό σε δόση 2 g / L. Επιπλέον, για κάθε 2 κιλά ζώντος βάρους, υπάρχει μόνο έως 0,5 ml υδατικού εναιωρήματος.

Η απάντηση στο ερώτημα του τρόπου αντιμετώπισης των ψαριών στα χοιρίδια είναι η συνήθης χρήση ενός διαλύματος θειικού ψευδαργύρου. Σε αυτήν την περίπτωση, η δοσολογία του φαρμάκου θα είναι 0,5 ml ανά 1-2 κιλά ζώντος βάρους ενός ατόμου. Το παρασκευασμένο συμπύκνωμα ψεκάζεται στο πολτό.

Μαζί με αυτό, προστίθενται τα ακόλουθα στη διατροφή των χοίρων:

• μαγιά;
• πίτουρο;
• ρίζες;
• φύτρο / δενδρύλλιο δημητριακών ·
• πρωτόγαλα;
• φασόλια /αρακάς.

Ως αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας, όλα τα σημάδια ανεπάρκειας ψευδαργύρου εξαφανίζονται. Επιπλέον, η σεξουαλική δραστηριότητα των θηλαστικών αυξάνεται, καθώς και η γονιμότητά τους αυξάνεται. Ένα άλλο σημαντικό σημείο στη θεραπεία της παρακεράτωσης είναι η βακτηριακή φύση της νόσου. Συνήθως, τέτοιες ασθένειες αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά.

Ωστόσο, τα φάρμακα θα είναι αποτελεσματικά μόνο εάν:

• η θεραπεία πραγματοποιήθηκε σε πρώιμο στάδιο.
• το φάρμακο εφαρμόζεται κατά της καταπολέμησης ενός συγκεκριμένου στελέχους βακτηρίων.
• η δοσολογία (συγκέντρωση) υπολογίζεται σωστά.
• επιλέχθηκε η βέλτιστη διάρκεια του μαθήματος.

Στη συνέχεια, με τη μορφή ένεσης ή από του στόματος, στα χοιρίδια χορηγούνται φάρμακα όπως η λινκομυκίνη, η κεφαλοσπορίνη και η πενικιλίνη. Επιπλέον, τα μικρόβια καταπολεμούνται τοπικά. Αφαιρέστε το λιπαρό φιλμ από την επιφάνεια του δέρματος με διάλυμα σαπουνιού.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας, τα χοιρίδια πρέπει να αντισταθμίσουν την απώλεια υγρού. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το πιπίλισμα ατόμων. Οι ηλεκτρολύτες χρησιμοποιούνται ως βοήθημα.

Η ανάγκη για πρόληψη

Για να αποφευχθεί ο πανικός και μια απελπισμένη ερώτηση - το χοιρίδιο καλύπτεται με κόκκινες κηλίδες, τι είναι αυτό, χρησιμοποιούνται συχνά προληπτικά μέτρα. Καταρχάς, σκέφτονται ένα ισορροπημένο σύστημα διατροφής για ολόκληρο το ζωικό κεφάλαιο.

Η διατροφή περιλαμβάνει συνήθως επαρκή ποσότητα:

• ψευδάργυρος;
• ασβέστιο;
• Βιταμίνη Α.

Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να προσθέτουν θειικό ψευδάργυρο στη τροφή με 120 mg / kg πολτό. Άλλοι αγρότες, ως προληπτικό μέτρο, εγχέουν 2,5% διάλυμα θειικού ψευδαργύρου. Σε αυτήν την περίπτωση, χορηγούνται έως 5 mg του φαρμάκου ανά 1 κιλό σωματικού βάρους.

Ωστόσο, πριν λάβετε τέτοια δραστικά μέτρα, λάβετε υπόψη τις ιδιαιτερότητες της περιοχής. Λαμβάνουν δείγματα εδάφους, νερού και προϊόντων, τα στέλνουν για ανάλυση. Έχοντας μάθει το ποσοστό της περιεκτικότητας σε ορυκτά στο περιβάλλον περιβάλλον, καθορίζουν τη δοσολογία για το κοπάδι.

Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι η ημερήσια απαίτηση ψευδαργύρου για κάθε ηλικιακή ομάδα είναι σημαντικά διαφορετική:

• χοιρίδια - 50-300 mcg;
• χοίροι - 400-500 mcg;
• χοιρομητέρες - 150-500 mcg.

Ωστόσο, παρά όλες τις προφυλάξεις, πολλοί καταλαβαίνουν πόση όψη είναι ο σταφυλόκοκκος. Στη φύση, υπάρχουν από 30 έως 50 στελέχη αυτού του επικίνδυνου βακτηρίου. Επιπλέον, το παθογόνο μεταλλάσσεται συνεχώς και γεννιούνται νέα, πιο ανθεκτικά είδη. Για το λόγο αυτό, τα ζώα εξετάζονται τακτικά για να ανιχνεύσουν την παρακεράτωση σε χοίρους σε πρώιμο στάδιο. Ταυτόχρονα, το αγρόκτημα προσπαθεί να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις συνθήκες υγιεινής και υγιεινής της αγέλης.

Πώς να αντιμετωπίσετε την παρακεράτωση στους χοίρους - βίντεο